اعتراف تلخ رئیس‌جمهور بعد از 32 ماه
95/01/23
اظهارات رئیس‌جمهوری در دیدار با مدیران بنیاد مسکن اعتراف تلخی است که نمود آن را مردم طبقه متوسط به پایین با گوشت و پوست خود احساس می‌کنند و هزینه‌های سنگین زندگی نیز هر روز آنها را حتی از داشتن آرزوی سرپناهی شخصی دور می‌کند.
به گزارش آسمونی به نقل از شهر خبر، روزنامه «جوان» در صفحه اقتصادی شماره امروز خود در یادداشتی از «مهران ابراهیمیان» نوشت:
بیش از 32 ماه از عمر دولت یازدهم گذشت و کمتر از 14 ماه مفید از عمر این دولت باقی مانده است و همچنان رئیس‌جمهور و وزیر محترم راه و شهرسازی به دنبال طرحی قابل اجرا و جایگزین مسکن مهر هستند. آنچنان که در آخرین اظهارات رئیس‌جمهوری بار دیگر با انتقاد از مسکن مهر گفت: «مسکن مهر را با هر مشکلی تکمیل خواهیم کرد و با کمک بیشتر به بنیاد مسکن برای طرح تغییر در بافت فرسوده اگر طرحی داشته باشید که توسط بخش خصوصی قابل اجرا باشد، دولت از آن حمایت خواهد کرد.» وی افزود: «تأمین مسکن در داخل شهر با مسکن مهر در بیابان فرق دارد.»
اگرچه بخشی از اظهارات ایشان احتمالاً ناشی از کم‌اطلاعی درباره مسکن مهر است آنچنان که ساخت مسکن مهر در بسیاری از شهر‌ها در نقاط مناسب انجام شده ولی متأسفانه اظهارات رئیس‌جمهوری در دیدار با مدیران بنیاد مسکن اعتراف تلخی است که نمود آن را مردم طبقه متوسط به پایین با گوشت و پوست خود احساس می‌کنند و هزینه‌های سنگین زندگی نیز هر روز آنها را حتی از داشتن آرزوی سرپناهی شخصی دور می‌کند. آنچنان که براساس طرح جامع تهیه شده در همین دولت حدود 5/2 میلیون نفر مستأجر کم‌درآمد داریم که باید به شکلی حمایتی آنها را خانه‌دار کرد.
در واقع این اعتراف تأسف بار بعد از این همه مدت از عمر دولت که هنوز ریاست جمهوری از سوی وزیر استراتژیست خود آخوندی طرحی قابل اجرا ندیده است و هنوز هم وقت سخنان خود را به جای درصد تحقق وعده‌های داده شده انتخاباتی‌اش در حوزه مسکن به نقد دولت قبلی تخصیص می‌دهد و بعد از این مدت به دنبال «راه صحیح» بسیار سخت است.
ایشان در سخنانی انتقادگونه از عملکرد وزیر خود و خطاب به مسئولان بنیاد مسکن می‌گوید: «برای حل مسئله مسکن باید راه صحیح را انتخاب کنیم.»
این در حالی است که تقریباً از قبل از تشکیل دولت یازدهم همین حرف‌ها از سوی رئیس‌جمهور محترم و اقتصاددانان اطرافش در حوزه مسکن عنوان شده و در حواشی آن هرازچندگاهی طرحی کاغذی، رسانه‌ای ولی اجرای آن به فراموشی سپرده شده است؛ طرح هایی که بخشی از آن را می‌توان به شرح زیر برشمرد:
1- «کلید روحانی در مسکن» که از سوی نوبخت مطرح شد و روی مسکن استیجاری تأکید داشت، نوبخت در این باره گفته بود: «دولت ما در کنار مسکن مهر، برنامه‌ای برای مسکن استیجاری دارد که به وقت مقتضی، جزئیات آن را اعلام خواهیم کرد.»
2- «صندوق‌های پس‌انداز مسکن» و تأسیس «مؤسسات پس‌انداز و تسهیلات مسکن» که از سوی مشاور وزیر راه و شهرسازی مطرح شدند. پیشنهاد عبده‌تبریزی با توجه به تخصصش در بازارهای مالی رسماً وزارت راه و شهرسازی را در حوزه مسکن تعطیل کرد و پس از آن بود که آخوندی بیشتر تئوریسین اقتصاد کلان شد تا وزیر راه و شهرسازی.
3- انتشار پیش‌نویس برنامه‌های حمایتی بخش مسکن وزارت راه و شهرسازی برای دوره چهار ساله منتهی به سال 1396 مبتنی بر برنامه‌های طرح جامع مسکن.
4- طرح بازار ثانویه رهن در همایش اول بسته اول خروج از رکود باید تقویت شود.
5- ساخت 750 هزار مسکن اجتماعی و طرح مسکن حمایتی
6- صندوق پس انداز جوانان
7- طرح افزایش سقف تسهیلات به 80 و 160 میلیون تومان
8- تقویت بانک مسکن با پیشنهاد سه برابری سرمایه و رساندن سرمایه بانک مسکن به 5 هزار میلیارد تومان.
حال با توجه به این اعتراف تلخ رئیس‌جمهور بعد از 32 ماه و در فرصت باقی مانده رگ تعصب برنامه‌ریزان دولت یازدهم را برای اجرایی کردن یک طرح نصفه و نیمه‌کارآمد تحریک خواهد کرد یا همچنان رویه بدون برنامه‌ای برای خروج از رکود مسکن به انتظار سرمایه‌گذاران خارجی، انتقاد از مسکن مهر ادامه خواهد یافت!
