آشنایی با زندگی روستایی

در زندگی روستایی آرامش نقش اصلی را بازی می کند. یکی از مهمترین ویژگی ها و برتری های زندگی روستایی نسبت به زندگی شهری هم همین آرامش است که تنها در روستاها میتوان به آن رسید. آسمونی در این بخش در مورد زندگی روستایی صحبت می کند.

آشنایی با زندگی روستایی

زندگی در روستا آدمی را از هر جنجال و قیل و قال و دود و دم رهایی می بخشد.شاید بسیاری از شهرنشینان در همه ی زندگی خود آرامش یک شب یک مرد روستایی را نداشته باشند.پس از خیزش خورشید به پشت کوه ها و آمدن شب تیره در روستا,.شنیدن آوای سگان در آغاز شب و آوای خروسان در سپیده دم,آنچنان آرامشی به روستا نشینان می دهد که همواره آنان را همراه است.

روستا نشینان همواره یار و یاور یکدیگرند و اگر دردی برای یکی از همسایگان پیش آید , دیگران او را درمانند. اما در زندگی شهری امروزی بسیاری از همسایگان حتا نام یکدیگر را نمی دانند چه برسد بخواهند یاور هم باشند !

در روستا زن و مرد همچون خواهر و برادر هم اند و هیچ کس نگاهی آلوده به دیگران نمی کند . چرا که روستا نشینی به آنان جوانمردی می آموزد . بسیار کم پیش می آید که دختران روستایی دست به کاری بزنند که هم دامان خویش را بیالایند و هم آبروی خانواده ی خود را بریزند .

وارونه ی آنچه در شهرها می گذرد , در روستا زن و مرد در بیشتر کارها با یکدیگر همکاری می کنند و نمیگذارند بار زندگی بر دوش دیگری سنگینی کند .

چه زیبا گفت جنتی گزی :

یکی بازی به بازی گفت در دشت

که تا کی کوه و صحرا می توان گشت؟!

بیا تـــــــــا سوی شهرآریم پرواز

کـه بـا شهزادگان بـاشیم دم ساز

گـــــــهی باشیم انیس بزم شاهان

گـهی هم صحبت زرین کلاهان

به شب ها شمع کافوری گدازیــم

به روزان با شهان نخجیر بازیم

جوابش داد شهباز نکــــــورای

کـه ای نادان دون همت ســراپای

اگر صدسال باشی در بیابــــــــان

جفای برف بینــــی جور باران

کشی هرلحظه صداندوه وخواری

زچنگال عقابان شکـــــــاری

بسی بهتر که برتخت زرانــدود

دمی محـکوم حکم دیــگری بود!

قناعت جنتی با تلخ وبا شــــور

بـــــود نوش عسل با نیش زنبور

در زندگی روستایی خورش ها (غذاها) مزه ی دیگری می دهند و آدمی را به بیشتر خوردن وا می دارند . خوردن یک فنجان چای در روستا با شهر زمین تا آسمان فرق می کند !

گویند یکی از جذاب ترین صحنه ها که آدمی باید ببیند آمدن و رفتن خورشید است که تنها در روستا می توان نشست و با خیالی آسوده به آن نگاه کرد . اما در شهر ها صبح ها که از خواب بیدار می شویم چشممان به ساختمان های بلند بالایی می افتد که در روبرویمان ایستاده اند و حتی از تابیدن آفتاب به چهره ی خواب آلودمان هم جلوگیری می کنند . پسین ها هم که اصلا  متوجه نمی شویم کی خورشید غروب کرده است !

روستا نشینان وارونه ی رفتار شهری ها هنوز هم آیین ها و سنت های پیشینیان را پاس می دارند .هنوز هم تا پدر بر سر سفره ننشیند کسی نمی نشیند . هنوز هم فرزندان در پیشگاه پدر پایشان را دراز نمی کنند . هنوز هم به گویش پدران خود سخن می گویند و مانند شهری ها از سخن گفتن به گویش پدران خود شرم نمی کنند ! روستانشینان هنوز هم از همان پوشش (لباس) های ایرانی بهره می برند و بدان می نازند. روستا نشینان ساده دل و راستگویند و برای بدست آوردن روزی خود دست به فریب دیگران و دروغ گفتن نمی زنند.شاید این سخن پیش آید که در روستا ابزارهای پیشرفته و امکانات کم است . در عوض از دلهره و هیاهو و دود و دم خبری نیست . به عنوان یک شهرنشین که زندگی روستایی را بیشتر دوست دارم به روستا نشینان میهنم پیشنهاد می کنم هرگز آرامشی که در روستاها در کنار آنان است را با دلهره و اعصاب خوردی و شتاب کاری و سر و صدای شهری عوض نکنند.

خوشا به حالت ای روستایی

چه شاد و خرم، چه باصفایی

در شهر ما نیست جز دود و ماشین

دلم گرفته از آن و از این

در شهر ما نیست جز داد و فریاد

خوشا به حالت که هستی آزاد

ای کاش من هم پرنده بودم

با شادمانی پر می­ گشودم

می رفتم از شهر به روستایی

آنجا که دارد آب وهوایی

آداب معاشرت در فرهنگ روستا

سلام کردن

عادت مردم فهیم و ساده روستا این است که هر فرد کوچک تر باید بر فردی که از لحاظ سن و سال از او بزرگ تر است، سلام کند، مگر در مورد افراد روحانی معمم که در این مورد وقتی شخصی روحانی باشد بهتر آن می دانند که دیگران بر او سلام کنند. هر چند که از حیث سن و سال از وی بزرگ تر باشند، اگر آن ها همدیگر را نشناسند عادت و رسم آن ها این است که بر روحانی و معمم باید سلام کرد. به خاطر علم، سواد، آگاهی و دانش و لباس مقدسی که پوشیده است.

می گویند زنان، هر چند هم که مسن باشند بر مردی که نوجوانی را پشت سر گذاشته باید سلام کنند مگر در مورد کودکان و نوجوانان کم سن و سال که آنان بر زنان پیر باید سلام کنند. دیگر این که مردم روستا هنوز هم عادت دارند به محض این که از در وارد شدند بر حاضران سلام کنند و این سنت از لحاظ تربیتی و خانوادگی رواج کامل دارد تا جایی که ممکن است اگر میهمانی یا بزرگ تری چند بار به داخل حیاط رفت و برگشت، هر بار بر او سلام می کنند هر چند فاصله زمانی اندک باشد.

دست بوسی

اگر فردی از راه دوری آمده و مدتی است طرفین همدیگر را ندیده اند مانند این که شخصی از زیارت آمده یا در جای دیگری زندگی می کند وقتی یکدیگر را ملاقات کردند، اگر آن شخص پدربزرگ، مادربزرگ، پدر، مادر، عمو یا عمه یا دایی یا این که برادر بزرگ باشد دست او را می بوسند و آن شخص هم متقابلا صورت و پیشانی طرف را می بوسد.

همچنین در آداب معاشرت روستاییان است که وقتی کسی به طور رسمی از نقطه ای به نقطه دیگری برای ملاقات و دیدار می رود، نباید دست خالی باشد در صورت امکان باید چیز مناسبی با خود به عنوان هدیه و تحفه ببرد که معمولا خوراکی می باشد مانند: میوه، کله قند و... که آن را در سفره یا بقچه ای گذاشته برای میزبان می برد و آن را سوغاتی گویند.

در هنگام بازگشت، میزبان نیز جواب می گوید و همان ظروف را که خالی کرده از اشیای دیگری که از لحاظ ارزش در همان حدود باشد، پر کرده جلوی میهمان می گذارد.