ورزش راگبی ، تاریخچه و جایگاه راگبی در ایران
راگبی یا راگبی فوتبال در مفهوم عام خود همه ورزشهایی را در برمی‌گیرد که از نوعی فوتبال که در مدرسه راگبی در انگلستان بازی می‌شد، ریشه گرفته‌اند. یعنی: راگبی 15 نفره، راگبی 13 نفره، فوتبال آمریکایی، فوتبال استرالیایی، و فوتبال کانادایی. البته امروزه راگبی فقط به همان دو ورزش اول گفته می‌شود.
در داستان‌های مربوط به پیدایش ورزش راگبی آمده است؛ در سال 1823 ویلیام وب الیس دانش آموز مدرسه راگبی انگلستان در هنگام یک مسابقه فوتبال، توپ را با دست برداشته و شروع به دویدن با آن کرد. پس از آن با تغییر قوانین فوتبال ورزش جدیدی در مدرسه راگبی ایجاد شد. قدیمی‌ترین نوشته‌ای که این ماجرا در آن نقل شده گزارشی از جامعه راگبی در سال 1897 درباره وجه تسمیه این ورزش است.
یکی دیگر از ورزشهایی که در پیدایش راگبی تأثیر داشته، ورزش هارلینگ است که در ولز و کورن وال (ناحیه‌ای در جنوب غرب انگلستان) بازی می‌شد. در این مسابقه بازیکنان برای رساندن یک توپ به دروازه حریف تلاش می‌کردند. دروازه‌ها معمولاً چندین کیلومتر از هم فاصله داشتند و به این ترتیب فرصتی برای مسابقات بزرگ و پرهیجان بین روستاهای هم‌جوار فراهم می‌شد. این ورزش در ولز کاناپان یا کاریاپان نامیده می‌شد.
راگبی در ایران
راگبی در ایران ورزشی جوان و در حال پیشرفت است. برخلاف ظاهرپر برخورد و مهیج این ورزش، اعضای این کمیته و بازیکنان این ورزش بیش از70 درصد ازقشرهای تحصیل کرده جامعه و جزء متخصصین هستند.
قبل ازانقلاب
درایران قبل از انقلاب جمهوری اسلامی به صورت غیر رسمی ورزش راگبی مخصوصاً در تربیت‌بدنی نیروهای نظامی به اجرا درآمد و یک بازی غیررسمی با تیم ملوان و سربازان انگلیسی انجام دادند.
بعدازانقلاب جمهوری اسلامی، تاسال 1375 هیچ تلاشی انجام نشد تااینکه دراین سال بیژن صفائی به همراه گروهی از دانشجویان تربیت بدنی این رشته را شکل دادند و اولین توپ، توپ خالی از باد فوتبال بود که به صورت بیضی با بند بسته شده بود! پس از آن 17 عدد توپ راگبی که برخی متعلق به سال‌های 1945 و 1960 میلادی بود در انبار یکی از مراکز آموزشی یافت شد و بعد از تعمیر اولین تمرینات در ساعت 6 صبح در زمین چمن مجموعه ورزشی انقلاب تهران با حداقل قیمت زمین چمن اجاره‌ای آغاز گردید.
بعد از دو سال فعالیت میزان تلاش‌ها کاهش یافت تا آنکه درسال 1379 با تلاش یکی از دانشجویان تربیت‌بدنی سال‌های 1375 و اساتید کنونی یعنی علیرضا فضل الله اعرابی و با همکاری و راهنمائی دکتر ذوالفقاریان رئیس وقت فدراسیون بیسبال، مجوز لازم اخذ و کمیته راگبی در این فدراسیون شکل گرفت.
متأسفانه دخالت دادن سیاست با ورزش در جمهوری اسلامی باعث شده بود تا مسئولین جمهوری اسلامی از آنجائیکه این ورزش راکه به صورت عامیانه فوتبال آمریکایی می‌دانستند و به دلیل مشکل سیاسی ایران باامریکا، از حمایت از این رشته ورزشی و تأسیس تیم ملی برای آن خودداری نمایند. ولی پیگیری‌های مستمر علیرضا فضل الله اعرابی و سلسه مقالات محمدصفر لفوتی پسر عموی همسر وی، که از روزنامه نگاران و فعالین حقوق بشر ایران است، باعث شد تا ذهن مسئولین وقت ورزش ایران و نظر برخی از مراجع تقلید درخصوص این ورزش تغییر و نسبت به مستقل شدن و راه‌اندازی و افتتاح تیم ملی راگبی ایران اقدام نمایند.
علیرضا فضل الله اعرابی کارشناس ارشد رشته تربیت بدنی و استاد دانشگاه و مدتی نیز بعنوان مربی و درحال حاضر سرمربی تیم ملی راگبی در ایران می‌باشد که در سال‌های اخیر فعالیت بسیار چشمگیری برای گسترش این رشته ورزشی در ایران داشته‌است و از او به عنوان بنیانگذار اصلی راگبی در ایران نام می‌برند.
نرگس (نوشین) لفوتی همسر علیرضا فضل الله اعرابی که کارشناس ارشد تربیت بدنی واستاددانشگاه‌است نیز ازفعالین این رشته ورزشی بوده وهم اکنون مربی تیم راگبی بانوان ایران و تنها داور زن درآسیا است.
هم اکنون نیز بیش از 1000 ورزشکار مرد و زن در ایران به راگبی می‌پردازند. تیم ملی راگبی ایران یک بار در تورنمنت بین‌المللی راگبی دوبی شرکت کرده‌است، اما سابقه بین‌المللی ناچیزی دارد.
کمیته انضباطی انجمن راگبی جمهوری اسلامی ایران، در حال حاضر مسئول رسیدگی به کلیه جرائم و تخلفات راگبی در کشور ایران است که ریاست آن را دکتر هورمزد یعقوبی نژاد برعهده دارد.
