بیوگرافی رونالدو نازاریو

«در طول دوران حضورم در فوتبال ، مراحل زیادی را سپری کردم تا برای باشگاه‌داری آماده شوم. فوتبال برای من چیزی ورای یک شغل و منبع درآمد است. من عاشق فوتبال هستم. در وایادولید بهترین کادر و اعضا را برای رسیدن به اهداف‌مان داریم. اهدافی که فقط ما را به وضعیت کنونی باشگاه راضی نخواهد کرد چون می‌خواهیم تا جایی که امید و رویا اجازه می‌دهد، پیشرفت کنیم. پروژه جدید ما برای وایادولید چهار پایه دارد: رقابت ، شفافیت ، انقلاب و شبکه‌های اجتماعی. می‌خواهیم بهترین تیم ممکن برای حضور در رقابت‌ها را بسازیم تا نمادی از موفقیت پروژه ما باشد. شفافیتی بی‌نظیر در همه اقدامات باشگاه وجود خواهد داشت. از هواداران می‌خواهم روی ما برای تثبیت جایگاه وایادولید در لالیگا و سپس ساخت تیمی خوب حساب کنند. با اتحاد همه جانبه، اعتقاد دارم به دشوارترین اهداف هم خواهیم رسید». این‌ها گوشه‌ای از صحبت‌های رونالدو نازاریو دلیما برزیلی یا همان رونالدوی اورجینال بود، در زمانی که به تازگی مالک باشگاه وایادولید اسپانیا شده بود. او مردی بود که پیش از این‌ها به تمامی افتخارات ممکن در فوتبال دست یافته بود.

رونالدو نازاریو ، پسری عاشق زیکو

رونالدو لوییز نازاریا دلیما در 21 سپتامبر 1976 در بنتو ریبیرو واقع در ریو دوژانیرو برزیل متولد شد. او فوتبال را از سائوکریستوائو شروع کرد و پس از پیوستن به کروزیرو نام خود را بر سر زبان‌ها انداخت. رونالدو در کودکی عاشق بازی زیکو بود. مردی که لقب پله سفید را یدک می‌کشید. با این حال، پس از پیوستن رونالدو به آیندهوون هلند زمزمه‌هایی به گوش رسید که یک پله جدید ظهور کرده است.

رونالدینیو و رونالدو در تیم المپیک برزیل

در ابتدا همگان این جوان را با عنوان رونالدینیو (رونالدوی کوچک) می‌شناختند. زیرا یک رونالدوی بزرگ نیز در تیم عضویت داشت. از قضا، رونالدینیو آن روزها به همراه رونالدو بزرگ‌تر با هم در المپیک 1996 عضوی از تیم ملی المپیک برزیل بودند و عنوان سوم مسابقات را از آن خود ساختند. البته این اولین تورنمنت رونالدو نازاریو نبود .

رونالدو نازاریو ، مرد ذخیره ای که ذخیره ماند

رونالدوی کوچک در 17 سالگی جام‌جهانی را تجربه کرد. مردم برزیل در این آرزو بودند که این جوان فوتبال برزیل مثل پله در جام جهانی به ستاره بازی‌ها تبدیل شده و در پایان نیز قهرمان شود. حتی مادر کارلوس آلبرتو پری پرا (مربی تیم ملی) تلفنی از پسرش می‌پرسید که چرا رونالدو در تیم جایی ندارد؟! اما زوج روماریو ـ به‌به‌تو کاملاً هماهنگ و درخشان بود و پله جدید به عنوان ذخیره به جام رفت و ذخیره هم بازگشت.

رونالدو نازاریو ، مریخی فاتح

مرد شش میلیون دلاری آیندهوون (رونالدو نازاریا) در ژوئن 1995 با 30 گل آقای گل لیگ هلند شد و در فصل بعد نیز علی‌رغم مصدومیت، در 20 بازی 19 گل به ثمر رساند. او پس از المپیک آتلانتا در ازای 100 میلیون فرانک به بارسلونا پیوست. در آن روزها، همگان از مرد مریخی فوتبال می‌گفتند و یوهان کرویف گفت: «این مقایسه‌ها تنها انتظارات را بالا می‌برد و به نفع رونالدو نیست». رونالدو مرد سال 1996 شد، عنوانی که دو بار دیگر نیز آن را به دست آورد. او با بارسلونا جام برندگان جام اروپا را فتح کرد و پس از پیوستن به اینترمیلان برای مدت کوتاهی گران‌ترین فوتبالیست جهان شد.

رونالدو نازاریو و تشنج بی سابقه

رونالدو نازاریا با اینتر نیز جام یوفا را تصاحب کرد اما از آن پس، زندگی ورزشی‌اش تغییر کرد، یک فینال کابوس‌وار در جام‌جهانی 1998 و بیهوشی مشکوک رونالدو قبل از فینال. باخت تحقیرآمیز (3-0) در فینال سبب تحقیقات گسترده مجلس برزیل شد و حتی رونالدو نیز به مجلس فراخوانده شد. گفته می‌شد که به دستور کمپانی نایک، رونالدو 90 دقیقه در فینال بازی کرد. اما نایک از تمامی اتهامات مبرا شد. رونالدو هم که قبل از فینال دچار تشنجی بی‌سابقه شده بود، در صحن مجلس جمله‌ای تاریخی را به طنز بیان کرد:

ما باختیم چون همیشه یک تیم می‌برد و یک تیم می‌بازد. ما باختیم چون نتوانستیم حریف را ببریم !

رونالدو نازاریو ، مهاجمی با اضافه وزن

پس از آن نیز مصدومیت‌های پیاپی او، چهره‌ای محبوب و مظلوم از وی ساخت. اما رونالدو سرانجام به جام 2002 رسید و با به ثمر رساندن هشت گل در این جام، تعداد گل‌های خود از جام‌های 1998 و 2002 را به 12 رساند. پس از آن ناباورانه به رئال‌مادرید پیوست و علیرغم آغازی خوش، کم‌کم دچار اضافه وزن شده و به بازیکنی کُند تبدیل شد. هر چند که همین مرد فربه با به ثمر رساندن سه گل دیگر در جام 2006 بهترین گلزن تاریخ جام جهانی لقب گرفت، عنوانی که تا سال 2014 هم در اختیار او بود.