نگاهی به فیلم ناگهان درخت

سه شنبه 18 آذر 1399

اختصاصی آسمونی، نوشته لاله عالم

“صفی یزدانیان “یک کارگردان مولف است و سبک خودش را دارد وهیچ شکی در ان نیست. حتی اگر اسم فیلم هایش را هم در ذهن فراموش شده باشد یا مخاطب در تیتراژ اول فیلم به نام کارگردان توجه نکرده باشد، بعد از کمی مشاهده خواهد فهمید که این فیلمی از "صفی یزدانیان" است.از ویژگی فیلم های این کارگردان کار با بازیگران معروف برای نقش های اول می باشد،  همانطور که در فیلم اول وی یعنی در دنیای تو ساعت چند است شاهد حضور "لیلا حاتمی "و "علی مصفا" بودیم  و این شیوه را در فیلم دوم وی نیز می بینیم.برای سن بالاتر ها ، استفاده از دکورهای و اشیای قدیمی حالت نوستالژی دارد و برای جوان تَر ها تم عاشقانه و عشق های رویا گونه که دراین زمانه کمتر دیده یا شنیده می شود جذاب است، اینکه به زیبایی بصری فیلم هایش اهمیت می دهد، چیدمان ها در سکانس های داخلی حساب شده است ودر نماهای خارجی، زیبایی های طبیعت دشت و دریا را به تصویر می کشد، بازهم جالب است ، نماهای لانگ شات و اکستریم لانگ شات  از ادم ها در طبیعت که هم شکوه مناظر فیلم هایش را زنده تَر می کنند و هم به نوعی جبری بودن شرایط و سرنوشت را تلقین می کنند.

فیلم هایش مدرنیستی است ، ارام پیش می رود، قهرمان پردازی ندارد و شاعرانه است.فیلمبرداری فیلم هایش ، عالی است، موسیقی هایش هم خاص فیلم هایش است که اکثرا تلفیقی، ترکیبی می باشد.هنرپیشه های فیلم هایش کاریزماتیک هستند.ریتم کند و لحن عاری از هیجان در طول فیلم باعث خستگی مخاطب نمی شود.بلکه تماشاگر را تا پایان فیلم با خود همراه می سازد.فیلم قبلی یزدانیان، از ناگهان درخت ، قوی تَر بود،چرا که انسجام موضوعی داشت و سر وشکل فیلم نیز یکدست بود . همچنین بازی زوج کاریزماتیک علی مصفا ولیلا حاتمی یکی دیگر از دلایل موفقیت فیلم بود. فیلم " ناگهان درخت" ، موضوع واحدی ندارد، به لحاظ فرم تصویری نیز تماشاگر نمی داند بایک فیلم تمثیلی روبروست یا یک فیلم سورالیستی یا حتی واقع نمایانه.همچنین فیلم خیلی از سوالاتی که مطرح می کند را پاسخ نمی دهد.نقش شخصیت های مختلف مثل ناهید، یحیی و گیتی در فیلم چیست ؟یا حتی دکتر روانشناس . اگر قرار است فقط بودن وی شرح داستان زندگی فرهاد را توجیه کند که بدون وی نیز امکان داشت .  چرا فرهاد از رانندگی وحشت دارد و در اخر چرا با همسرباردارش که نزدیک زایمانش است به مسافرت می رود در حالی که از رانندگی هراس دارد.همچنین بالاخره تماشاگر متوجه نمی شود به دیدن چه نوع فیلمی امده است .

در ابتدای فیلم تماشاگر تصور می کند با یک فیلم خانوادگی روبروست، جایی که فرهاد نوزاد را در بغل دارد و می گوید اصلا من تو را به دنیا اوردم، تماشاگر تصور می کند با یک ملودرام خانوادگی روبروست اما کم کم متوجه می شویم که فرهاد(با بازی پیمان معادی)نزد روانشناس رفته است و زندگیش را برای وی تعریف می کند که از کودکی تا حال می شود.ایا کارگردان قصد داشته تا یک فیلم روانشناختی بسازد؟همچنین فیلم  انسجام موضوعی ندارد، معلوم نیست که چرا  فرهاد و همسرش قصد داشتند به صورت غیر قانونی از کشور خارج شوند و بعد چرا از وسط تمام ان گروه که قصد خارج رفتن داشتند ، تنها وی دستگیر می شود و خیلی سوال های بی جواب دیگر.اما بهرحال  سینمای ایران نیاز به  انواع فیلم دارد و ساختن در سبک ها و ژانرهای متفاوت خوب است.مشکل اساسی سینمای ما همچنان فیلمنامه است که امیدواریم بالاخره  روزی این مشکل حل شود.