نگاهی به فیلم کشتارگاه ، منتقد: چکاوک شیرازی

اختصاصی آسمونی نقد از چکاوک شیرازی

فیلم کشتارگاه، شروع خوبی دارد، همان ابتدا کنجکاوی مخاطب را برمی انگیزد. اما هیچ‌ عجله ای برای رو کردن آس هایش ندارد و این کار را سر فرصت و به جای خودش انجام می دهد. به طور مثال وقتی امیر ( امیر حسین فتحی) از متولی ( مانی حقیقی) می پرسد که چرا دوربین ها را چک نمی کند؟ جواب "متولی" ذهن مخاطب را به این سمت می کشاند که با فیلم چندان فکر شده ای طرف نیست. اما وقتی در چند نمای بعدی ( نه خیلی دیر) پی به ماجرای دوربین می بریم، متوجه ی اشتباهمان می شویم. اطلاعات به صورت قطره چکانی به مخاطب داده می شود. هر چند که دلیل پرداختن به نوع رابطه ی "امیر" و پدرش توجیه خیلی خاصی نداشت و شاید اصلا لازم نبود که به کاراکتر پدر امیر پرداخته شود. 

اما شخصیت "امیر "و "متولی" به خوبی پرداخت شده و دلیل کارهایی که انجام می دهند، کاملا از نیاز و شخصیتشان نشات می گیرد.

جایی دیگر در فیلم، باز هم فیلمساز توانسته مخاطب عجول را غافلگیر کند. ما نمیدانیم که چرا دختر" هاشم" ( باران کوثری ) به همراه برادرش، به امید به دست آوردن خبری از پدر، از جلوی در خانه ی عبد ( پدر امیر) تکان نمی خورند. و این طوری طراحی شده که انگار فیلمساز کاراکترها را پشت هم چیده تا به خواسته اش برسد. ولی اینطور نیست و ماندن آنها در آنجا دلیل دارد که بعدا معلوم می شود.

پولشویی موضوعی است که تا به حال در سینمای ایران به آن پرداخت نشده یا اگر شده  کار شاخصی نبوده یا اصلا موضوع اصلی نبوده که در خاطر بماند. اما کشتارگاه فیلمی با موضوع پولشویی و مشکلاتی است که گریبان متخلفین را می گیرد. 

نو بودن موضوع فیلم، چهره ی تقریبا جدید "امیرحسین فتحی "،بازی خوب "مانی حقیقی" و فیلم نامه ی خوب، کشتارگاه را تبدیل به فیلمی قابل بحث کرده. اما اشکالاتی هم به فیلم نامه فیلم وارد است. همان که بالاتر هم به آن اشاره شده. شاید حضور پدر برای شروع داستان و آشنایی امیر و متولی لازم بوده اما این‌ حجم از حضور غیرفعال پدر در فیلم، لازم نبوده. خصوصا حرف زدن و بحث هایشان راجع به گذشته و آینده که معلوم نبود قرار است ما را به کجا هدایت کنند.

حداقل انتظاری که بگومگو های این دو در ذهن مخاطب ایجاد می کند این بود که پدر هم در کشتن آن سه نفر دست داشته باشد و ما و پسرش را غافلگیر کند.