درج نظر

تحریریه آسمونی

زمان مطالعه: 11 دقیقه

بهترین املاک در منطقه 7 تهران

منطقه 7 شهرداری تهران یکی از مناطق شهری تهران است که در مرکز شهر تهران واقع شده است. اگر می خواهید با منطقه 7...

منطقه 7 شهرداری تهران یکی از مناطق شهری تهران است که در مرکز شهر تهران واقع شده است. اگر می خواهید با منطقه 7 تهران بیشتر آشنا شوید این مقاله آسمونی را تا انتها مطالعه نمایید چرا که به معرفی کامل منطقه 7 تهران می پردازیم.

منطقه 7 یکی از مناطق واقع در پهنه مرکزی شهر تهران است که با مساحت 1540 هکتار و مختصات "14-G25- M51 تا "18- G28- M51 طول شرقی و "7-G42-M35 تا"33-G44-M35 عرض شمالی از شمال به مناطق 3 و 4 ، از جنوب به مناطق 13 و 12 ، از غرب به منطقه 6 و از شرق به منطقه 8 محدود است.

منطقه 7 وسعتی معادل 15335212,41 متر مربع دارد که 1/2% مساحت کل شهر تهران است واز لحاظ وسعت مقام پانزدهم را در بین مناطق شهر تهران دارا میباشد. این منطقه که در قلب تهران قرار گرفته دارای 5 ناحیه و 16محله میباشد. محلات گرگان ، نظام آباد ، عباس آباد ، عشرت آباد و اندیشه ازمحلات مشهور این منطقه هستند.

منطقه هفت شهرداری تهران از شمال همجوار مناطق 3 و 4 از شرق با منطقه 8 واز غرب با منطقه شش و از جنوب با مناطق 12و 13 شهرداری تهران همسایه است. مرز شمالی این منطقه بزرگراه رسالت ، مرز شرقی خیابان سبلان و قسمت جنوبی خیابان مجیدیه ( استاد حسن بنا ) ، مرز جنوبی خیابان های انقلاب و دماوند و مرز غربی آن بزرگراه مدرس و خیابان شهید دکتر مفتح میباشد.

در طرح جامع تهران (مصوب 1347) ، شهر تهران به دو منطقه کاملا" متمایز شمالی - جنوبی تقسیم شده و منطقه 7 کنونی در منطقه شمالی قرار می گیرد.

در طرح جامع سامان دهی سال 1371 ، محدوده شهر تهران به پنج حوزه شهری تقسیم گردیده و حوزه شمالی یکی از این حوزه های پنج گانه است که منطقه 7 کنونی نیز در آن واقع شده است.

در طرح تهیه اگوی توسعه ، طرح تفصیلی و همکاری با شهرداری منطقه 7 ، ساختار موجود و پیشنهادی محله بندی ارائه می شود.

محله یک واحد فضائی – اجتماعی همگن و هم پیوند است که بر اساس نیازها ، روابط و خدمات مشترک و مستقیم ساکنان شکل می گیرد و به عنوان واحد پایه برای برنامه ریزی ، طراحی و مدیریت شهری به کار می رود.

شاخصهای تعیین محله عبارت است از :

شاخص های جمعیتی - اجتماعی ، کالبدی ( مرز ، مساحت ، شکل و …) و شاخصهای کارکردی .

سازمان و مدیریت محله نقش اساسی در مشارکت مردم محل و تجدید حیات و سازماندهی ابتکارات محلی دارد .

در گذشته منطقه 7 تهران بخشی از محدوده شکارگاهی تهران قدیم و شمیران محسوب می شده است دسترسی به این منطقه از طریق جاده ای به نام جاده شمیران (خ شریعتی) صورت می گرفته است این جاده ارتباط بین داخل شهر با منطقه ییلاقی را فراهم می کرده که از دروازه شمیران شروع و پس از گذشتن از محدوده شمیران به سمت تجریش می رفته است. باغها و کوشک های متعددی در اطراف جاده شمیران شکل گرفتند از این باغها و عمارات می توان به عمارت عشرت آباد و قصر قاجار و …. اشاره کرد. که بعد ها به عنوان زندان و پادگان تغییر کاربری پیدا کردند که امروز نیز بخشی از کاربری های وسیع این منطقه محسوب می شوند .

خیابان شریعتی ( جاده قدیم شمیران ) ، منطقه هفت را به دو بخش شرقی و غربی با خصایل کالبدی و متفاوت تقسیم می کند و در بخش شرقی با تفکیک های ریزدانه و با فت متراکم و شبکه ای ناقص و ناکارآمد و در بخش غربی با شبکه ای منظم و تفکیک های در شت دانه روبرو می گردیم که در دهه اخیر تبدیل کاربری مسکونی به کاربریهای اداری و تجاری در آن محسوس بوده است .

دوره حکومت پهلوی دوم ( 1320-1357) به تبع رشد عمومی شهر تهران ( از نظرکالبدی و اجتماعی - اقتصادی ) توسعه در منطقه هفت از روند دوگانه تبعیت می کند. اراضی حدواسط بین واسط بین جاده قدیم شمیران و امتداد خیابان شهید مفتح و جاده سوم ( بزرگراه مدرس ) که تحت گرایش توسه به سمت شمال هستند ، اراضی عباس آباد که در مالکیت دولتی بود با تفکیک های درشت دانه به تملک اقشار شهرنشین جدید با رفاه اجتماعی بیشتر در می آید و اراضی حد واسط بین جاده قدیم شمیران و خیابان دماوند و سبلان که گرایش به سمت شرق تهران دارند با توجه به کاربری های غیر شهری پادگان ، زندان و تعمیر گاههای خودرو در پیرامون جاده دماوند با تفکیکها ریزدانه به تملک اقشار شهر نشین جدید با گرایش عمده به رفاه اجتماعی پایین تر در می آید .

از دهه چهل نقش منطقه 7 به عنوان حد واسط دو دهه شهری به منظور انتقال رفت و آمد شهری رو به افزایش گذاشت .

در سال 1357منطقه 7 به طور کامل به یک بافت مسکونی شهری با تفاوت اجتماعی – کالبدی دردوسمت خیابان قدیم شمیران ( شریعتی ) تبدیل شد . این بافت مسکونی در دو سمت جنوب و غرب به دلیل گسترش هسته مرکزی شهر تهران درهسته مرکزی شهر ادغام شد .

در دوران حاکمیت جمهوری اسلامی ایران ( 1357تا کنون ) با توقف پروژه شهستان پهلوی د ربخشی از اراضی محدوده این طرح واقع در محدوده منطقه 7 ، مصلای تهران طراحی شد و به اجرا در آمد.

در اجرای سیاست عمومی دولت مبنی بر خودکفایی شهرداری ها در شروع دهه 70 و اتخاذ سیاست ( فروش تراکم مازاد ) با هدف تامین درآمد برای شهرداریهای تهران در چارچوب سیاست عمومی یاد شده منطقه 7 به یکی از 7 منطقه در آمد زای شهرداری تهران بدل شد و پیگیری این سیاست تا توقف آن در سال 81 تاثیرات مهمی بر سیمای شهری و کالبدی منطقه گذاشته است.

تاریخچه منطقه 7 تهران :

دوره حکومت قاجار :

در سال 1200 ه ق آقا محمدخان قاجار به تهران که در آن هنگام عملا پایتخت ایران بود وارد شد.
درسال 1213 ه ق در مسیر راه تهران به شمیران فتحعلی شاه در سال دوم پادشاهی خود قصر قاجار را بنا نهاد.
در جنوب باختری قصر قاجار فتحعلی خان صبا ، ملک الشعرای عصر قاجار اقدام به ایجاد باغی نمود که به نام او به (باغ صبا) مشهورشد.
در عهد سلطنت محمد شاه (1246 - 1250ه ق)در خارج از حصار شهر از طرف شمال بزرگان و اعیان به تبعیت از شاه به احداث باغهای تفزیحی و خانه دوم در خارج از حصار شهر پرداختند از جمله میرزا اقاسی صدراعظم محمد شاه قاجار در محدوده وسیعی که از خاور به قصر قاجار و از باختر به یوسف آباد و از شمال به تپه های داووریه و از جنوت به باغ صبا ختم می شد اقدام به احیای زمین و احداث باغ وبنا نمود که ته نام خود او (عباس آباد) را بنا نهاد.
ناصرالدین شاه در دوران سلطنتش در سال1291 ه ق در جنوب قصر قاجار باغ وسیع و عمارت (عشرت آباد) را بنا نهاد.
بین کاخ عشرت آباد وقصز قاجار باقی بود موسوم به عیش آباد
باغ (نخودی و پروتیوا و امجدیه) از باغهای معروف دوران قاجاراست.

پیشینه احداث قنوات در منطقه :

احیای اراضی حد فاصل تهران در محدوده دوره فتحعلی شاه تا دامنه کوه توچال بیش هر چیز به آب نیاز داشت بر اساس ایجاد قنات در این محدوده از عوامل پایه احیا اراضی محسوب شد.

قنواتی که این دوران به این منظور ایجاد شد عبارت است از :

قنوات (الهیه و بهارستان و زرفشان و علی الدوله و پامنارو...)
در پایان این دوره اراضی واقع در محدوده منطقه 7 (بیابان قهوه ای فام پیرامون شهر) به یکی از مناطق ییلاق نشین سلاطین ادبا و درباریان قاجار تبدیل می شود و یا به عمارتی به (خانه دوم ) مرکب ازقصر ها، باغها همراه با قنوات بسیار که مسیر تعریض شده تهران –شمیران از میان آن می گذشت، ساختار عمده منطقه را تشکیل می داد.

دوره حکومت پهلوی اول (1320 - 1300) :

* مهمترین عوامل در تغییر ساختار و عملکردشهری تهران

الف- توسعه و تمرکز اداری و نظامی

ب- استقرار صنایع جدید ماشینی

پ- ایجاد تاسیسات و تجهیزات جدید شهری

ت- ورود و رواج وسایل حمل ونقل ماشین

ث- تحول درمهندسی راه و ساختمان

باغ عمارت(عشرت آباد) در کودتای1299 برای فعالیت های نظامی و ایجاد قراولخانه مورد استفاده قرار گرفت و سپس به پادگان تبدیل شد.

در سال1300بلدیه تهران شروع به کار کرد و تامساحت 3فرسخ از دروازه های شهر جزء حدود بلدیه محسوب گردید.

در سال1308 کاخ قصر به زندان قصر تبدیل شد.

در سال1314 باغ امجدیه که نام خود را از امجد سلطان گرفته بود به ورزشگاه تبدیل شد.

درسال1314 شهرداری تهران تمام خیابانها و معابر مهم پایتخت را نامگذاری کرد و

در سال 1315 بلدیه تهران به شهرداری تهران تغییر نام داد.

اراضی عباس آباد به تصرف دولت درآمد و پادگان و تاسیسات نظامی در بخشی از آن دایر شد.
در پایان حکومت رضا شاه مرز جنوبی منطقه هفت شهرداری به صورت خیابان انقلاب - دماوند شکل گرفت.
خیابان قدیم شمیران مجددا تعویض شد.
سایر بناها و قصر های باقی مانده از دوره قاجار به طور کامل تغییر کاربری یافتند.
اما قنوات همچنان فعال و نقش دوگانه تامین آب شرب و آب کشاورزی را ایفا می کردند.
بخشی ازمنطقه 7 تحت مدیریت بلدیه تهران قرار گرفت.

دوره حکومت پهلوی دوم (1357 - 1320) :

شکل گیری تهران در 4دوره :

تشدید و تقویت روند جدایی شمال و جنوب شهر
تهیه طرح جامع در سال 1348 ، محدود کردن توسعه شهربه یک محدوده 25 ساله و ناکید بر محور شرقی
غربی(تهرانپارس - کن) تقسیم تهران به 10 منطقه
تهیه پروژه احداث شهربین المللی به نام(شهستان پهلوی) دراراضی عباس آباد

مرحله گذار از(کلان شهر تهران ) به (مجموعه شهری تهران)به تبع رشد عمومی شهر تهران (از نظر کالبدی و اجتماعی ) توسعه در منطقه 7 نیز از روند دو گانه تبعیت می کند اراضی حد واسط بین جاده قدیم شمیران و امتداد خیابان روزولت و جاده سوم تحت گرایش توسعه به سمت شمال هستند به تملک اقشار شهر نشین جدید با رفاه اجتماعی بیشتر در می آید و جاده قدیم شمیران وخیابان اراضی حد واسط بین دماوند و سبلان که گرایش به سمت شرق تهران دارند به تملک اقشار شهر نشین جدید با گرایش عمده به رفاه اجتماعی پایین تردر می آید.

باانتقال مرکز سیاسی- حکومتی ا زمحل کاخ مرمر به سعد آباد (1344) موجبات تقویت هسته شهری دیگری (شمیران)خارج از هسته مرکزی شهر تهران فراهم می شود.

بنابراین از دهه 40نقش منطقه 7 به عنوان حد واسط دو هسته شهری به منظور انتقال رفت وآمد شهری رو به افزایش می گذارد.

از آثارطرح جامع تهران (1348) بر منطقه 7 می توان به چهار سیاست تعیین کننده اشاره کرد :

برنامه ریزی و طراحی محور شرقی –غربی که امروز مرز شمالی منطقه را تعیین می کند.
برنامه ریزی و طراحی شریانی درجه یک جاده سوم (بزرگراه مدرس) که امروز مرز غربی منطقه را تعیین میکند.
تعیین یکی از قطبهای ثانویه شهر تهران در554 هکتار از اراضی شمال خیابان عباس آباد برای امور اداری، سیاسی و بین المللی .

خروج پادگان ها از شهر تهران :

* در سال 1357منطقه 7 به طور کامل به یک بافت مسکونی شهری با تفاوت اجتماعی و کالبدی در دو سمت خیابان قدیم شمیران (شریعتی) تبدیل شده بود. این بافت مسکونی در دو سمت جنوب و غرب به دلیل همجواری با هسته مرکزی شهر تهران و تحت تاثیر آن رنگ بوی هسته شهر را به خود گرفته بود.

دوره انقلاب اسلامی ایران :

در اجرای سیاست عمومی دولت مبنی بر خود کفایی شهرداری ها ، منطقه هفت به یکی از هفت منطقه درآمد زای شهرداری تهران بدل شد.
رشد هسته مرکزی تهران به ویژه در قسمت شمالی آن ، مرز این محدوده را تا خیابان شهید بهشتی گسترش داد که باعث کاهش جمعیت ساکن در این منطقه ، تفاوت فاحش بین جمعیت شب و روزو ... به همراه داشته است.
پس از سه دهه ، خط شماره یک مترو که به طور کامل از شمال به جنوب مرز غربی منطقه هفت را طی می کند در سال1380 راه اندازی شد که باعث تقویت روند ادغام در هسته مرکزی غرب و جنوب غربی منطقه شد.

بررسی جمعیتی منطقه 7 تهران :

بررسی های جمعیتی منطقه 7 نتایج ذیل را ارائه می دهد :

جمعیت ساکن منطقه هفت 309,531 نفر است. این منطقه طی سالهای 1359 - 1375 دارای نرخ رشد منفی بوده که به مرور از روند کاهشی جمعیت آن کاسته شده است.

روند رشد جمعیتی منطقه طی سالهای 1375تا 1385 به دلایل ذیل مثبت بوده است :

در اوایل دهه 70 با طرح سیاست خودکفایی شهرداری ها ، شهرداری تهران اقدام به فروش مازاد تراکم ساختمانی و کسب درآمد پرداخت ، بر اساس مصوبه شورای عالی شهرسازی و معماری ایران شهرداری های با بیش از 200 هزار نفر جمعیت ، مجاز به افزایش تراکم ساختمانی حداکثر تا 25 درصد نسبت به طرح جامع مصوب شدند.

پس از تصویب این قانون در سال 1372 به بعد ساخت و ساز مسکن افزایش یافت عامل مهم دیگر نیز در افزایش ساخت و ساز تاثیربسزایی داشته مصوبه 269 مورخ 08/07/1376 می باشد که تعیین تراکم و طبقات تا هفت طبقه به دو عامل عرض معبر و مساحت زمین بستگی می یافت و نیز این منطقه طی سال های 1385 - 1390 رشد جمعیتی منفی داشته است.

واقع شدن منطقه 7 در پهنه مرکزی شهر تهران و گسترش هسته مرکزی که با تغییر کاربری های مسکونی به کاربری های تجاری – اداری همراه شده است آثاری همچون افزایش جذب سفر به منطقه ، تفاوت فاحش بین جمعیت شب و روز ، کمبود پارکینگ و ….. را به همراه داشته است که در صورت استمرار روند فعلی و عدم برنامه ریزی مناسب برای آن در سال های آتی منجر به خالی از سکنه شدن بافت مسکونی و افزایش کاربری های تجاری ، اداری و گاها انبار و کارگاه خواهد شد و این مسئله در شرایطی است که تقویت کارکرد مسکونی مرکز شهر تهران و اصلاح بافت اجتماعی مناطق مسکونی درچارچوب برنامه ریزی صحیح می تواند اقدام اساسی در جهت حفظ ، احیاء و تقویت نقش اجتماعی و فرهنگی این مرکز باشد .

شاخص های‌ جمعیتی‌ ، اجتماعی‌ جمعیت‌ محلات‌ باید اولا از آستانه‌ ای‌ برخوردار باشد که‌ اجتماع‌ محلی‌ بتواند از خدمات‌ تجاری‌ ، عمومی‌ ، فراغتی‌ و خدمات‌ امور شهری‌ به‌ منظور حیات‌ روزمره‌ برخوردار باشد. ثانیا انبوهی‌ آن‌ مانع‌ از برقراری‌ ارتباطات‌ عاطفی‌ ، خودگردانی‌ در امور مربوط‌ به‌ اداره محله‌ نشود.

ویژگیهای منطقه 7 تهران :

1 - احاطه شدن نسبی منطقه در شبکه بزرگراهی :

عبور سه بزرگراه شمال به جنوب امام علی (ع) ، شهید صیاد شیرازی و شهید مدرس از منطقه و ختم شدن ضلع شمالی منطقه به بزرگراه رسالت و از جنوب به خیابان دماوند منتهی میگردد.

2 - وجود محور تاریخی شمیران – دکتر شریعتی

3 - وجود اراضی نسبتاً وسیع با کاربری نظامی :

منطقه دارای زمین هایی با کاربری نظامی به مساحت 201 هکتار بوده که 13 درصد از مساحت منطقه را تشکیل میدهد.

4 - وجود مصلی بزرگ تهران به عنوان نماد ملی و منحصربه فرد

5 - عبور پنج خط اصلی مترو، هفت ایستگاه بهره برداری شده و ایستگاه در دست احداث

6 - تفاوت چشمگیر میان بخش غربی و شرقی منطقه از لحاظ بافت اقتصادی و فرهنگی

7 - وجود محلات باهویت در پیوند با رشد قدیم شهر

8 - واقع شدن در پهنه مرکزی شهر تهران و پیوند با استخوان بندی مرکز شهر تهران در غرب شریعتی

سینماهای منطقه 7 تهران :