جاذبه های گردشگری استان قم

استان قم با دربرگرفتن کم تر از یک درصد از مساحت کل کشور؛ عنوان کوچک ترین استان ایران را دارد که در سال 1373 از استان مرکزی جدا و یک استان مستقل به مرکزیت شهر قم شد. قم در قلمرو کویر مرکزی ایران واقع شده است و از نظر جغرافیایی بین 50 درجه و 6 دقیقه تا 51 درجه و 58 دقیقه درازای خاوری و 34 درجه و 9 دقیقه تا 34 درجه و 11 دقیقه پهنای شمالی واقع شده است.

در این مطلب آسمونی به معرفی جاذبه های گردشگری قم پرداخته ایم با ما همراه باشید.

موزه صنایع دستی قم

این موزه که در خانه تاریخی یزدان پناه دایر شده، دارای آثاری از محصولات ممتاز و شاخص صنایع دستی قم و بخش کارگاه‌های زنده تولید صنایع دستی استان است. در بخش محصولات در حال حاضر آثاری از رشته‌های سفال و سرامیک، خرمهره، معرق چوب، قلمزنی روی مس، نقاشی روی شیشه، تراش سنگ‌های قیمتی و نیمه قیمتی و همچنین لباس‌های سنتی استان به نمایش درآمده است. بخش کارگاه‌ها نیز شامل تولید سفال، رودوزی‌های سنتی (سرمه دوزی، سوزن دوزی و …) و معرق چوب است. این موزه در خیابان 19 دی (باجک)، کوچه 11 واقع شده و در دو نوبت صبح و عصر پذیرای بازدید علاقه مندان است..

امامزاده حلیمه خاتون

از احفاد امام موسی کاظم (ع)، این آرامگاه در روستای لنجرود واقع است. نقشه بنا از خارج هشت ترکی آجری و از داخل مربّع با جدار بدون تزئینات است. بنا دارای سه در است و جلو هر در ایوانی بعداً بدان اضافه شده است. گنبد بیرونی و داخلی بنا از نوع عرقچینی است که پوشش بیرونی آن آسیب زیادی دیده است. در وسط بقعه، مرقدی با جدار سفید کاری وجود دارد. در مدخل بقعه از ایوان غربی، در دولنگه و منبت وجود دارد که کتیبه هایی به خط ثلث برجسته دارد و بر آن عباراتی به تاریخ 1302 هـ.ق نوشته شده است.

روستای رستگان

روستای رستگان از توابع بخش خلجستان شهرستان قم در استان قم میباشد. این روستا در دهستان دستجرد (قم) قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال 1385، جمعیت آن 141 نفر (65خانوار) بوده است.

موزه آستانه مقدسه

موزه آستانه مقدسه یکی از قدیمی ترین موزه‌های کشور به شمار می‌رود که در آبان ماه سال 1314 شمسی در محوطه داخلی حرم مطهر و محل فعلی مسجد شهید مطهری تأسیس شد. فعالیت این موزه تا حدود دی ماه سال 1353 ادامه یافت و از آن تاریخ تا سال 1361 به دلایل متعدد (از جمله لزوم گسترش فضای جانبی موزه و احداث ساختمان فعلی) فعالیت موزه متوقف شد.

ساختمان کنونی موزه که در میدان آستانه واقع است، بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در فروردین ماه سال 1361 احداث شد که ابتدا با مساحتی حدود 500 متر مربع فعالیت داشت ولی در سال 1371 در زمان تولیت آیت‌الله مسعودی خمینی زیرزمین موزه راه اندازی شد که مجموعاً ساخت آن به یک هزار متر مربع افزایش یافت.

فضای فعلی موزه جوابگوی نیاز نیست و به همین دلیل در طرح جامع توسعه حرم مطهر، پیشنهاد تأسیس موزه‌ای بزرگ در چندین طبقه و همراه با امکانات و تجهیزات لازم ارائه شده است.

مجموعه آثار موزه شامل بخش‌های متنوعی از جمله بخش قرآن‌های خطی از قرن دوم تا دوره معاصر، مسکوکات ادوار اسلامی و پیش از اسلام، تابلوهای نقاشی و شمایل مینیاتوری، آثار چوبی خاتم کاری، آثار چوبی منبت کاری، ظروف سفالینه متعلق به هزاره اول و دوم قبل از میلاد مسیح و ادوار اسلامی، ظروف چینی و شیشه‌ای و…، کاشی‌های زرین فام با طرح‌ها و نقوش و کتیبه‌های زیبا مربوط به قرون ششم تا هشتم هجری قمری، آثار حجاری و سنگ‌های تزئینی، لوازم فلزی با تزئینات قلمزنی، قالیچه‌های دستباف ابریشمی دوره صفوی و قاجار و پارچه‌های دستباف است.

کاروانسرای قلعه سنگی

این‌ کاروانسرا در جاده‌ قم‌ – ری‌ در 35 کیلومتری‌ شمال‌ غربی‌ قم‌ واقع‌ شده‌ و از نوع‌کاروانسراهای‌ چهار ایوانی‌ است‌. قدمت‌ بنا به‌ دوره‌ صفویه‌ می‌رسد و مصالح‌ ساختمانی‌ آن‌ عمدتاً از سنگ‌است‌. بنای‌ ویرانه‌ کاروانسرا دارای‌ چهار برج‌ نیم‌ دایره‌ای‌ شکل‌ در اضلاع‌ غربی‌ و شرقی‌ است‌ .

مدرسه فیضیه

مدرسه‌ فیضیه‌ یکی‌ از مشهورترین‌ حوزه‌های‌ علوم‌ دینی‌ در جهان‌ است‌. این‌ مدرسه‌ از نیمه‌نخستین‌ قرن‌ سیزدهم‌ هجری‌ قمری‌ جایگزین‌ بنای‌ “مدرسه‌ آستانه‌” شد که‌ در عصر صفوی‌ تجدید بنا شده‌ بود.بنای‌ مدرسه‌ چهار ایوانی‌ است‌ و در دو طبقه‌ با 40 حجره‌ تحتانی‌ (در دوره‌ قاجار) و 40 حجره‌ فوقانی‌ در قرن‌چهاردهم‌ هجری‌ قمری‌ ساخته‌ شده‌اند.

قدیمی‌ترین‌ بخش‌ مدرسه‌، ایوان‌ جنوبی‌ آن‌ است‌ که‌ با تاریخ‌ 939 ه.ق‌ و با کاشی‌های‌ زیبای‌ معرق‌ عصرصفوی‌ مزین‌ شده‌ است‌ و سر در صحن‌ عتیق‌ آستانه‌ مقدسه‌ حضرت‌ فاطمه‌ معصومه‌ (س‌) محسوب‌ می‌شود.

خرمهره سازی

یکی از بازماندگان حقیقی صنعت سفالسازی 6000 ساله ، پیشهٔ مهره سازی است که چیزی جز مهره های فیروزه ای رنگ تولید نمی کند . یکی از استادان این فن در قم دوازده کارگر دارد و مصرف سالانه قلیای او بیش از پنجاه تن است . خمیر سنگی گل آن مانند چیزی است که سنگینه سازها درست می کنند .

بچه های کوچک روی زمین چمباتمه زده و یا چونه خاک سنگ ، در کف دست خود مهره هایی به قطر دو سانتیمتر درست کرده و در سینیهایی که در کنار آنهاست می گذارند ، و یک کارگر جوان با چرخ مته ، توی آنها را سوراخ می کند .

وقتی که خشک شدند آنها را در لعاب قلیایی که رنگیزهٔ آن اکسید مس است فرو می برند . بنا به گفته یکی از استادان هر بار بیست و چهار عدد مهره تازه ساخته شده و آنها را سوراخ کرده در بشقاب تختی که ته آن آمیخته ای از جوهر شیشه و اکسید پاشیده اند می گذارند .

مهره ها را تکان می دهند و در کاسه می گردانند و این گرد لعاب روی آنها را به خوبی می پوشاند . پس از پختن ، همه این مهره ها به رنگ فیروزه ای درمی آیند . استادکاران قم نمی خواستند جزییات بیشتری در این مورد بدهند و بگویند مثلاً چگونه مهره را با گرد خشک لعاب می پزند . شاید از رقابت می ترسیدند زیرا ساختن این مهره ها انحصار قم است و از آنجا به همه ایران فرستاده می شود و به همین مناسبت هم اطلاعات من درباره طرز پختن آن ناقص است .

پل دلاک

این اثر در تاریخ 19 اسفند 1380 با شمارهٔ ثبت 4869 به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. پل دلاک ازآثار دوره صفویه است که درمسیر جاده کاروان رو دوره صفوی تهران- قم واقع شده وامروزه آسیب زیادی دیده است.

راه کاروان رو دوره صفویه که از تهران به قم می رود، پس از گذشتن از پل رودخانه شوربه سوی کاروان سرای حوض سلطان رفته، از میان منطقه دریاچه نمک و از بالای کاروان سراهای صدرآباد و دلاک و پس ازعبور از پل مورد بحث به قم منتهی می شود. در اواخر قرن 19 به دلیل تغییر مسیر رودخانه ساوه و گسترش اجتناب ناپذیر دریاچه نمک، رفت و آمد در این جاده متوقف شد و جاده امروزی تهران – قم که به دوره قاجارمربوط می شود، جایگزین آن شد.

پل دلاک در مسیر راه قدیمی تهران- قم نزدیک کاروانسرای دلاک ، روی رودخانه ” قره سو ” بنا شده و از آثار دوره صفوی است. بقایای با شکوه کاروانسرای حسن آباد و یک چاپارخانه ی خشتی و دهانه های قوسی شکل پل دلاک که با انحنایی روی پیچ وخم رودخانه زده شده ، دریک محدوده قرار دارد. مسیر رودخانه امروزه منحرف وبه طرف جنوب کشیده شده است .

این پل مجموعاً 153 متر طول، 6 تا 80/5 متر عرض و 18 دهانه دارد . با توجه به انحناهای پل ، ساختمان آن از چند بخش تشکیل شده است . طولانی ترین بخش پل که 70 متراست . دارای هفت دهانه است که عرض هر دهانه بالغ بر5 تا 50/6 متراست . به غیر از آن قسمت پل که نزدیک کاروانسرا قرار دارد ، کلیه پایه های پل دارای موج شکن های نیمه مدوری است که در جهت مخالف جریان آب قرار دارند.

در انتهای بخش جنوبی پل ، اولین انحراف در مسیر مستقیم پل ، یک انحراف محوری سه متری به سوی غرب است . به دنبال آن به بخش دیگری از پل به طول 44 متر با شش دهانه می رسیم که عرض هریک پنج متراست . در انتهای شمالی بخش دوم ، دومین انحراف در طول ، تنها یک دهانه که عرض آن 50/4 متر است، پدید می آید . پس از آن بخش چهارم پل به طول 24 متر با چهار دهانه کم عرض ، هر یک به عرض 5/2 متر قراردارد. وجه تسمیه این پل به قول اهالی ، این بود که در زمان های دور یک مرد دلاک (سلمانی ) قصد عبور از رودخانه را داشت که گرفتار سیل شد و آب ، او را برد . بعد از این واقعه افراد خیّر درصدد برآمدند تا پلی روی این رودخانه بسازند که دیگر کسی گرفتارسیل نشود.

مسجد اعظم

مسجد اعظم قم مسجدی است در جوار آرامگاه فاطمه معصومه که در سال 1337 ه.خ. به سعی و اهتمام آیت‌الله بروجردی ساخته شد.

معمار این بنا حسین بن محمد معمار لرزاده بوده، و از جمله مساجد سه ایوانی است. ارتفاع گنبد 24 متر است. در سال 1341هجری شمسی حضرت آیت الله دکتر محمد صادقی “ره” در سالگرد درگذشت حضرت آیت الله العظمی بروجردی “ره” در مسجد اعظم برای نخستین بار علیه شاه و حکومت پهلوی سخنرانی ایراد فرمودند که بدنبال آن از سوی ساواک غیابا محکوم به اعدام شدند و با حمایت حضرت امام خمینی “ره” مخفیانه ایران را بقصد حجاز و عراق برای ادامه مبارزات ترک نمودند .

این مسجد امروزه مهمترین مرکز تدریس در حوزه علمیه قم است. جلسه تدریس حسین وحید خراسانی و مکارم شیرازی هر روزه در این مسجد برگزار می‌شود. در درس آیت‌الله وحید خراسانی بیش از پنج هزار و در درس آیت‌الله مکارم سه تا چهار هزار طلبه شرکت می‌کنند. امروزه به دلیل طرحهای توسعه حرم حضرت فاطمه معصومه، مسجد اعظم جزئی از حرم شده‌است.

حرم حضرت معصومه

آرامگاه فاطمه معصومه در میان بقعه با بلندی 20/1 و طول و عرض 95/2 در 20/1 متر قرار گرفته و با کاشی‌های نفیس و زرفام (آغاز قرن هفتم پوشیده شده‌است. گرداگرد مرقد منور، دیواری به بلندی دو متر و طول و عرض تقریبی (80/4، در , 40/4) قرار دارد که در سال 950 بنا گردید و با کاشی معرق آراسته شد. که اکنون این دیوار با ضریح مشبک از جنس نقره پوشیده شده‌است.

کوه خضر نبی

در شش کیلومتری مرکز شهر قم کوهی وجود دارد که از فراز آن می‌توان همه شهر را با یک نگاه طی کرد. این کوه منسوب به حضرت خضر(ع) با قدمت سه هزار سال است که حضرت خضر (ع) در آن غار به عبادت و نیایش می‌پرداخت، غاری که امروز به مسجد کوچکی تبدیل شده است و اگر گذارتان به آن بیفتد، می توانید مسجد جمکران و شهر قم را از ارتفاعات تماشا کنید.

مسجد جمکران

این مسجد که در بخش شرقی شهرستان قم و در شش کیلومتری آن در روستای جمکران ساخته شده است، امروزه به واسطه گسترش شهر قم، تقریبا جزو این شهر محسوب می شود و این مسافت از حرم حضرت معصومه (س) تا مسجد مقدس جمکران توسط برخی از عاشقان آن حضرت (عج) پیاده پیموده می شود.

هر چند که با وجود توجه ویژه به این مکان مقدس بعد از پیروزی انقلاب اسلامی این مسجد گسترش چشمگیری داشته است، ولی هنوز از کمبودهای بسیاری رنج می برد و نیازمند حمایت دولت و کمک نیکوکاران برای تکمیل آن است، چرا که برای اجرای کامل طرح جامع مسجد جمکران به یک هزار و 200 میلیارد ریال اعتبار نیاز است.

این مسجد که امروزه با نام “جمکران” شهرت یافته است در گذشته به نام های مسجد صاحب الزمان (عج) و مسجد حسن بن مثله جمکرانی نیز نامیده می شده است.

به گزارش روابط عمومی مسجد مقدس جمکران؛ طبق آماری که در سال 1379 منتشر شد، تعداد زائران و مسافرانی که در طول سال به این مسجد مشرف شده اند، نزدیک به 15 میلیون نفر بوده که به طور حتم این آمار در سال های بعد از آن افزایش یافته است.

در روزهای 13 تا 15 شعبان در سال های اخیر بیش از 2 میلیون نفر زائر به این مسجد آمده اند.

این استقبال روزافزون از مسجد جمکران که در سال های اخیر شاهد حضور گردشگران خارجی بویژه شیعیان کشورهایی همچون عراق نیز بوده ایم؛ توجه بیشتر مسوولان را به این مکان مقدس طلب می کند.

واقعه ساخت مسجد به شیخ حسن بن مثله جمکرانی مربوط می‌شود، وی ادعا کرد که در بیداری با امام دوازدهم شیعیان، مهدی (عج) دیدار کرده است و حجت بن حسن (عج) دستور ساخت مسجد را به وی داده است.در میان شیعیان بحثهای زیادی در خصوص ملاقات با امام زمان(عج) مطرح است.

عده‌ای با استناد به روایاتی، آن را در خواب ممکن می‌دانند. دریافت نامه از مهدی(عج) پس از غیبت کبری نیز مورد قبول بسیاری از شیعیان است، آنچنانکه نامه و توقیع رسیده به شیخ مفید – حدود یک قرن پس از غیبت کبری – از نظر شیعیان مورد تردید واقع نشده است.

اما عده‌ای از جمله برخی از معاصرین، با استناد به نامه‌ای که حجت بن حسن مهدی(عج) به آخرین نایب خویش ارسال نموده است، که شیعیان به توقیع ناحیه مقدسه از آن نام می‌برند، مشاهده امام زمان(عج) در بیداری را بر خلاف نامه منسوب به مهدی می‌دانند، در بخشی از این نامه آمده است:

غیبت کامل آغاز شد و پس از آن ظهوری نخواهد بود، مگر بفرمان خداوند…بزودی برخی از شیعیان من ادعا خواهند کرد که مرا دیده‌اند، آگاه باشید که هر کس قبل از خروج سفیانی و صیحه آسمانی ادعای مشاهده مرا کند، دورغگوی و تهمت زننده است…