دعای آخر ماه شعبان

آسمونی : ازحضرت امام رضا (علیه السلام) منقولست که هر که سه روز از آخر ماه شعبان روزه بدارد و به ماه مبارک رمضان وصل کند حق تعالی ثواب روزه دو ماه متوالی برای او بنویسید و ابَوُالصّلت هَروی روایت کرده است که در جمعه آخر ماه شعبان به خدمت حضرت امام رضا (علیه السلام) رفتم ؛ حضرت فرمود که ای ابوالصَّلْت اکثَر ماه شعبان رفت و این جمعه آخر آن است پس تدارک و تلافی کن در آن چه از این ماه مانده است تقصیرهایی را که در ایّام گذشته این ماه کرده ای و بر تو باد که رُو آوری بر آنچه نافع است برای تو و دعا و استغفار بسیار کن و تلاوت قرآن مجید بسیار کن و توبه کن به سوی خدا از گناهان خود تا آنکه چون ماه مبارک درآید خالص گردانیده باشی خود را برای خدا و مگذار در گردن خود امانت و حق کسی را مگر آنکه ادا کنی و مگذار در دل خود کینه کسی را مگر آنکه بیرون کنی و مگذار گناهی را که می کرده ای مگر آنکه ترک کنی و از خدا بترس و توکّل کن بر خدا در پنهان و آشکار امور خود و هر که بر خدا توکّل کند خدا بس است او را و بسیار بخوان در بقیّه این ماه این دعا را :

اَللّهُمَّ اِنْ لَمْ تَکُنْ غَفَرْتَ لَنا

خدایا اگر در آن قسمت از ماه شعبان که گذشته

فیما مَضی مِنْ شَعْبانَ فَاغْفِرْ لَنا فیما بَقِیَ مِنْهُ

ما را نیامرزیده ای در آن قسمت که از این ماه مانده بیامرزمان

بدرستی که حقّ تعالی در این ماه آزاد می گرداند بندهای بسیار از آتش جهنّم برای حرمت ماه مبارک رمضان و شیخ از حارث بن مُغَیْرَه نَضْری روایت کرده که حضرت صادق (علیه السلام) می خواند در شب آخر شعبان و شب اوّل ماه رمضان :

اَللّهُمَّ اِنَّ هذَا الشَّهْرَ الْمُبارَکَ الَّذی اُنْزلَ فیهِ الْقُرآنُ

خدایا این ماه مبارکی که قرآن در آن نازل گشته آن قرآنی که

وَ جُعِلَ هُدیً لِلنّاس وَ بَیِّناتٍ مِنَ الْهُدی وَالْفُرْقانِ قَدْ حَضَرَ فَسَلِّمْنا

راهنمای مردم گردیده و نشانه های روشنی از راهبری و جدا کردن میان حق و باطل است فرا رسیده پس ما را در این ماه

فیهِ وَ سَلِّمْهُ لَنا وَ تَسَلَّمْهُ مِنّا فی یُسْرٍ مِنْکَ وَ عافِیَةٍ یا مَنْ اَخَذَ الْقَلیلَ

سالم بدار و آن را در حال آسانی و تندرستی از ما بگیر ای که بگیرد اندک را

وَ شَکَرَ الْکَثیرَ اِقْبَلْ مِنِّی الْیَسیرَ اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ اَنْ تَجْعَلَ لی اِلی

و بسیار قدردانی کند، این طاعت اندک را از من بپذیر خدایا از تو خواهم که برای من بسوی هر

کُلِّ خَیْرٍ سَبیلاً وَ مِنْ کُلِّ ما لا تُحِبُّ مانِعاً یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ یا مَنْ

کار خیری راهی و از هر چه دوست نداری سر را هم مانعی قرار دهی ای مهربانترین مهربانان ای که

عَفا عَنّی وَ عَمّا خَلَوْتُ بهِ مِنَ السَّیِّئاتِ یا مَنْ لَمْ یُؤاخِذْنی

گذشتی از من و از آن کارهای زشتی که در پنهانی کردم ای که مرا به سبب دست زدن

بارْتِکاب الْمَعاصی عَفْوَکَ عَفْوَکَ عَفْوَکَ یاکَریمُ اِلهی

به گناهان نگیری گذشت ، گذشت ، گذشت تو را خواهانم ای بزرگوار خدایا

وَ عَظْتَنی فَلَمْ اَتَّعِظْ وَ زَجَرْتَنی عَنْ مَحارِمِکَ فلَمْ اَنْزَجِرْ فَما عُذْری

مرا پند دادی ولی من پند نگرفتم و از کارهای حرام خود بازم داشتی ولی من بازنایستادم پس چه عذری

فَاعْفُ عَنّی یا کَریمُ عَفْوَکَ عَفْوَکَ اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ الرّاحَةَ عِنْدَ

به درگاهت دارم ای کریم از من گذشت کن که عفوت و گذشتت را خواهانم خدایا از تو درخواست دارم آسودگی هنگام

الْمَوْتِ وَالْعَفْوَ عِنْدَ الْحِساب عَظُمَ الذَّنْبُ مِنْ عَبدکَ فَلْیَحْسُنِ

مرگ و گذشت در وقت حساب را بزرگ است گناه از بنده ات پس باید گذشت

التَّجاوُزُ مِنْ عِنْدکَ یااَهْلَ التَّقْوی وَ یا اَهْلَ الْمَغْفِرَةِ عَفْوَکَ عَفْوَکَ

از جانب تو نیز نیکو باشد ای شایسته پرهیزگاری و ای شایسته آمرزش عفوت و گذشتت را خواهانم

اَللّهُمَّ اِنّی عَبْدُکَ بْنُ عَبْدکَ بْنُ اَمَتِکَ ضَعیْفٌ فَقیرٌ اِلی رَحْمَتِکَ

خدایا من بنده و فرزند بنده و فرزند کنیز تواءم ناتوان و نیازمند مهر تو هستم

وَ اَنْتَ مُنْزلُ الْغِنی والْبَرَکَةِ عَلَی الْعِباد قاهِرٌ مُقْتَدرٌ اَحْصَیْتَ

و تویی که دارایی و برکت بر بندگانت فرو فرستی و تو چیره و توانایی کارهای بندگانت را

اَعمالَهُمْ وَ قَسَمْتَ اَرْزاقَهُمْ وَ جَعَلْتَهُمْ مُخْتَلِفَةً اَلْسنَتُهُمْ وَ اَلْوانُهُمْ

شماره داری و روزیشان را قسمت کرده و زبانها و رنگهاشان را متفاوت کردی

خَلْقاً مِنْ بَعْد خَلْقٍ وَ لا یَعْلَمُ الْعِبادُ عِلْمَکَ وَ لا یَقْدرُ الْعِبادُ قَدْرَکَ

آفرینشی پس از آفرینش دیگر و بندگانت دانش تو را ندارند و قدر تو را ندانند

وَکُلُّنا فَقیرٌ اِلی رَحْمَتِکَ فَلا تَصْرِفْ عَنّی وَجْهَکَ وَاجْعَلْنی مِنْ

و همه ما نیازمند رحمتت هستیم پس ای خدا رو از من مگردان و مرا در کردار

صالِحی خَلْقِکَ فِی الْعَمَلِ وَالاْمَلِ وَالْقَضاَّءِ وَالْقَدَرِ اَللّهُمَّ اَبْقِنی

و آرزو و امور مربوط به قضا و قدر از شایستگان خلق خویش قرارم ده خدایا زنده ام بدار

خَیْرَ الْبَقاَّءِ وَ اَفْنِنی خَیْرَ الْفَناَّءِ عَلی مُوالاةِ اَوْلِیاَّئِکَ وَ مُعاداةِ اَعْداَّئِکَ

به بهترین وضع زندگی و بمیرانم به بهترین مردن (یعنی ) با دوستی دوستانت و دشمنی با دشمنانت

وَ الرَّغْبَةِ اِلَیْکَ وَ الرَّهْبَةِ مِنْکَ وَالْخُشُوعِ وَالْوَفاءِ وَالتَّسْلیمِ لَکَ

و رغبت به درگاهت و ترس و خشوع از تو و وفاداری و تسلیم بودن در برابرت

وَالتَّصْدیقِ بکِتابکَ وَاتِّباعِ سُنَّةِ رَسُولِکَ اَللّهُمَّ ما کانَ فی قَلْبی

و تصدیق کردن کتاب تو (قرآن ) و پیروی از روش پیغمبرت خدایا آنچه در دل دارم

مِنْ شَکٍّ اَوْ رَیْبَةٍ اَوْ جُحُودٍ اَوْ قُنُوطٍ اَوْ فَرَحٍ اَوْ بَذَخٍ اَوْ بَطَرٍ اَوْ

از شک و تردید یا انکار یا ناامیدی یا خوشی یا گردن فرازی یا اسراف در خوشگذرانی یا

خُیَلاَّءَ اَوْ رِیاَّءٍ اَوْ سُمْعَةٍ اَوْ شقاقٍ اَوْ نِفاقٍ اَوْ کُفْرٍ اَوْ فُسُوقٍ اَوْ

خودبینی یا خودنمایی یا شهرت جویی یا ایجاد دو دستگی یا دورویی یا کفر یا فسق یا

عِصْیانٍ اَوْ عَظَمَةٍ اَوْ شَیءٍ لا تُحِبُّ فَاَسْئَلُکَ یا رَبِّ اَنْ تُبَدِّلَنی

گناه یا بزرگ طلبی یا چیزهای دیگری که تو دوست نداری پس ای پروردگارا از تو خواهم که آنرا تبدیل کنی

مَکانَهُ ایماناً بوَعْدکَ وَ وَفآءً بعَهْدکَ وَ رِضاً بقَضاَّئِکَ وَ زُهْداً فِی

به ایمان به وعده ات و وفاداری به پیمانت و خوشنودی به قضاء و قَدرت و پارسایی در

الدُّنْیا وَ رَغْبَةً فیما عِنْدَکَ وَ اَثَرَةً وَ طُمَاْنینَةً وَ تَوْبَةً نَصُوحاً اَسْئَلُکَ

دنیا و اشتیاق بدانچه نزد تو است و فضیلتی و آرامشی و توبه خالص ، این را از تو خواهم

ذلِکَ یا رَبَّ الْعالَمینَ اِلهی اَنْتَ مِنْ حِلْمِکَ تُعْصی وَ مِنْ کَرَمِکَ

ای پروردگار جهانیان خدایا تو را بخاطر بردباریت نافرمانی کنند و به طمع جود و کرمت

وَ جُودکَ تُطاعُ فَکَانَّکَ لَمْ تُعْصَ وَ اَنَا وَ مَنْ لَمْ یَعْصِکَ سُکّانُ اَرْضِکَ

اطاعت کنند پس گویا نافرمانیت نکرده اند و من با کسانی که نافرمانیت نکردند همه ساکنان زمین توئیم

فَکُنْ عَلَیْنا بالْفَضْلِ جَواداً وَ بالْخَیْرِ عَوّاداً یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ وَ صَلَّی

تو بر ما به فضل خویش بخشنده باش و به نیکویی بازگردنده ای مهربانترین مهربانان و درود

اللّهُ عَلی مُحَمَّدٍ وَ الِهِ صَلوةً داَّئِمَةً لا تُحْصی وَ لا تُعَدُّ وَ لا یَقْدرُ

خدا بر محمد و آل او درودی همیشگی که به شماره و عدد درنیاید و اندازه اش

قَدْرَها غَیْرُکَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ

نتواند جز تو ای مهربانترین مهربانان