فیلم صورتی، فریدون جیرانی

صورتی فیلمی به کارگردانی و نویسندگی فریدون جیرانی محصول سال 1381 است. ما در این مقاله از آسمونی به معرفی فیلم صورتی فریدون جیرانی و بازیگران و داستان و نقد آن می پردازیم. دعوت می کنیم تا پایان همراهمان باشید.

معرفی فیلم صورتی فریدون جیرانی

کارگردان فیلم صورتی : فریدون جیرانی

تهیه‌کننده فیلم صورتی فریدون جیرانی: سیدغلامرضا موسوی

نویسنده فیلم صورتی: فریدون جیرانی

بازیگران فیلم صورتی فریدون جیرانی

• رامبد جوان
•  میترا حجار
• فقیهه سلطانی
• مهدی صباغی
• پرهام کرمی
• رضا شفیعی جم
• مهران رجبی

موسیقی فیلم صورتی فریدون جیرانی : وارطان ساهاکیان

فیلم برداری فیلم صورتی فریدون جیرانی : محمد آلادپوش

تدوین فیلم صورتی فریدون جیرانی: نازنین مفخم

تاریخ انتشار فیلم صورتی فریدون جیرانی: 1381

مدت زمان فیلم صورتی فریدون جیرانی : 98دقیقه

خلاصه داستان فیلم صورتی فریدون جیرانی

سحر ماهان، موسیقی دان، و شهرام شب آویز، کارگردان تئاتر، پس از چند سال زندگی مشترک تصمیم به طلاق می گیرند و می خواهند پسرشان امیرحسین متوجه قضیه نشود. قرار می شود امیرحسین سه روز در هفته پیش مادرش باشد و بقیه روزها نزد پدرش. یکی از دوستان شهرام به نام پیمان که به اتفاق نامزدش عضو گروه نمایشی شهرام هستند، قصد دارد به زودی ازدواج کند.

آنها برای نمایشی که قرار است روی صحنه ببرند، نیاز به یک بازیگر دارند و به این ترتیب لیلا مشرقی وارد زندگی شهرام می شود. کم کم آن دو به یکدیگر علاقه مند می شوند و تصمیم به ازدواج می گیرند، ولی امیرحسین در برابر این مسأله واکنش نشان می دهد و ماجرا را به مادرش می گوید. سحر هم گرچه مشکلات خودش را دارد، اما کنجکاو می شود که لیلا مشرقی را ببیند.

طی این دیدارها کم کم لیلا و سحر به هم نزدیک می شوند و از گذشته خود و ارتباط شان با شهرام می گویند. از طرفی تلاش های شهرام و لیلا برای قبولاندن واقعیت به امیرحسین به جایی نمی رسد. لیلا به تدریج پی می برد که شهرام و سحر گرچه از همدیگر جدا شده اند ولی همچنان به هم علاقه دارند و در نهایت با دیدن علاقه امیرحسین به مادرش تصمیم می گیرد از زندگی آنها خارج شود.

نقد فیلم صورتی فریدون جیرانی

فریدون جیرانی در جلسه نقد فیلم صورتی خاطرنشان کرد: ‌«صورتی» کاری متفاوت از فیلم‌های قبلی است و اگر چه مثل «شام آخر» حضور راوی در آن مشخص است،‌ اما این راوی در داستان دخالت می‌کند. جیرانی درباره انتخاب نام فیلم‌های «قرمز» و «صورتی» اظهار داشت: در هر دو فیلم بعد از این که فیلمنامه را برای تهیه کننده خواندم، ‌او این اسم‌ها را پیشنهاد کرد. کارگردان صورتی ادامه داد: فقیهه سلطانی سابقه کار در نقش «سیاه » را داشت و با استفاده از او توانستم برای اولین بار در سینما، از نقش یک سیاه در فیلم استفاده کنم، در حالی که مشخصات و ویژگی‌های این نقش همراه آن خواهد بود و آواز و رقص از جمله آنها هستند.

جیرانی گفت: اگر چه 3-2 دقیقه از این رقص سانسور شده،‌ ولی سعی کردم رقص نقش خود را در درام نشان دهد، نه این که برای جلب مخاطب این بخش به فیلم اضافه شده باشد. در این جلسه نازنین مفخم که تدوین «صورتی» را به عهده داشته، اظهار داشت: مطبوعاتی‌ها به تیتراژ فیلم بیش از مضمون آن توجه می‌کنند و با پیش‌فرض‌هایی وارد فیلم می‌شود، در حالی که باید تخصصی‌تر از این به سینما نگاه کنند. وی ادامه داد: ‌تدوین این فیلم کار بسیار مشکلی بود، دیالوگ‌های پی‌درپی در آن وجود داشت و باید تلاش می‌کردیم برش‌هایی که در ‌آن ایجاد می‌شود، به کار صدمه نزند.

غلامرضا موسوی تهیه‌کننده فیلم هم در پاسخ به سؤالی خاطرنشان کرد: قرار بود سال گذشته به همراه فریدون جیرانی فیلمی درباره افغانستان بسازیم. اما در مدت نوشته شدن فیلمنامه، شرایط کار در افغانستان برای ساخت یک فیلم مفصل فراهم نبود. در این میان موضوع فیلم «صورتی» پیش آمد و ساخت آن آغاز شد. در ادامه جلسه فریدون جیرانی در پاسخ سوالی در باره ارایه تصویر منفی از مردان گفت: اصلا نگاهم در این باره منفی نبوده و اصلا مردهای «صورتی» بد نیستند. یک مرد در این فیم هست که اصلا آدم بدی نیست. دروغ می گوید، کلک می‌زند و به زن ظلم می‌کند، اما ذاتا آدم بدی نیست.

وی درباره ساخت فیلم «قرمز2» خاطرنشان کرد:‌ سناریوی این فیلم را شاهرخ دولکو و کامبیز کاهه نوشته بودند و من گفتم بهتر است یک کارگردان تازه نفس آن را بسازد. بعد هم قرار شد دولکو آن را بسازد که به خاطر بازی نکردن هدیه تهرانی در آن، ‌قضیه منتفی شد.

جیرانی با اشاره به نحوه انتخاب بازیگران فیلم خود افزود: تقریبا تمام بازیگران سینمای ایران به دفتر آقای موسوی، تهیه کننده فیلم آمدند و عکس گرفتند و من که عکس‌ها را نگاه می‌کردم، تفرعن خاصی در چهره میترا حجار دیدم که قرار بود نقش تلفیقی عشق و نفرت را بازی کند.

برای انتخاب رامبد جوان هم یک نفر را می‌خواستم که جنس کمدی‌های «تام هنکس» را بشناسد و حرکات سریع‌تری نسبت به سایر بازیگران داشته باشد. کارگردان «صورتی» در پاسخ سوالی در باره پایان‌بندی فیلم خود گفت: اگر عقل الان را داشتم،‌ پایان «شام آخر» را هم طور دیگری می‌ساختم. به هر حال نمی‌توان به پایان‌بندی آمریکایی که پایان خوشی است، توجه نکرد. اگر چه پایان این فیلم هم چندان شیرین نیست و یک کمدی تلخ به شمار می‌رود و همه عوامل فیلم با این پایان بندی مخالف بودند.

وی اهمیت مخاطب را مورد توجه قرار داد و تاکید کرد: حیات سینمای ایران به این نوع سینما احتیاج دارد و سعی کرده‌ام فاصله بین مخاطب عام و خاص سینما را کمتر کنم. هم به شعور مخاطب خاص احترام بگذارم و هم مخاطب عام را به سینما بکشانم. جیرانی در پاسخ سوالی درباره عشق نامتعارف فیلم‌های «قرمز» و «شام‌ آخر» اظهار داشت: در آن دو فیلم عشق نامتعارف، پایان چندان خوشی نداشته و البته موضوع عشق در این فیلم هم چندان طبیعی نیست.