پنگوئن

پنگوئن ها پرندگان دریایی هستند که پرواز نمی کنند. این گونه از حیوانات تقریبا در زیر خط استوا زندگی می کنند، اما برخی از آن ها را می توان در آب و هوای گرمتر پیدا کرد. اما اکثر آنها را از جمله امپراتور و آدلی می توان در قطب جنوب و اطراف آن زندگی می کنند. پنگوئن‌های نر و ماده خیلی شبیه هم به‌نظر می‌رسند، پنگوئن‌ها دارای رنگ‌های متضادند، شکمشان روشن‌تر است و پشتشان سیاه است.

پنگوئن ها را می توان از نظر شکل و اندازه به 18 گونه مختلف تقسیم کرد. همه این حیوانات دارای بدن سیاه و شکم سفید هستند. لایه محافظتی به آنها اجازه می دهد هنگام شنا از چشم شکارچیان مانند فوک ها پنهان شوند. پنگوئن ها نمی توانند پرواز کنند. پاهای توری و شکل براق پنگوئن ها را به شناگران ماهری تبدیل کرده است. آنها بیشتر عمر خود را در اقیانوس می گذرانند و شکار های خود مانند ماهی و خرچنگ را در زیر آب انجام می دهند. آن ها می توانند در حدود 15 مایل در ساعت شنا کنند.

رفتار و خصوصیات

پنگوئن‌ها پرندگانی هستند که نمی‌توانند پرواز کنند، اما خیلی خوب شنا می‌کنند و بیشتر زندگی‌شان را در دریا می‌گذرانند. و این بارز ترین خصوصیات پنگوئن هاست. آنها پرهای ضدآب و براقی دارند که به خشک نگهداشتن بیشتر پوستشان کمک می‌کند، آنها نسبت به اکثر پرندگان، پرهای بیشتری دارند، اما هر سال پرهای قدیمیشان می‌ریزد و پرهای جدیدی برایشان رشد می‌کند. شاه پنگوئن بزرگترین گونه است. قدش در حال ایستاده حدود یک متر است و تقریبا 40 کیلوگرم وزن دارد زیرا زیر پوستش لایه ضخیمی چربی دارد که به وی تحمل زمستان های سخت قطب را می دهد , جاییکه درجه حرارت تا 60 درجه زیر صفر کاهش می یابد.

پنگوئن ها در خشکی با بدن خود زاویه دار به جلو راه می روند یا می دوند. پنگوئن های قطب جنوب می توانند مسافت های طولانی را سریع با کشیدن خود روی یخ طی کنند. اگر هوا بسیار سرد باشد، در گروه های بزرگ جمع می شوند که از آنها در برابر شکارچیان محافظت می کند. گاهی اوقات این گروه ها از هزاران و حتی میلیون ها پنگوئن تشکیل شده می شود.

اگر از دور، حرکت‌های جمعی پنگوئن‌ها را ببینید متوجه خواهید شد که آنها در زندگی جمعی و گروهی بسیار هماهنگ زندگی می‌کنند و از هم‌زیستی مسالمت‌ آمیزی برخوردار هستند، ضمن این‌که پنگوئن‌ها بسیار باهوش می‌باشند و از قدرت درک بسیار بالایی برخوردارند، همچنین با انسان‌ها روابط عاطفی خوبی برقرار می‌کنند.

تغذیه

غذای اصلی پنگوئن‌ها کریل (سخت‌پوستان شبیه میگو) و ماهی مرکب است. گونه های مختلف پنگوئن رژیم غذایی متفاوتی ندارند و همین مسئله باعث کاهش رقابت میان گونه ها می شود.

پنگوئن‌ها همچنین بر روی زبان خود موهایی دارند که به خوردن غذاهای دریایی لغزنده کمک می‌کند. پنگوئن ها آب نمک می نوشند و غده های خاصی در بدن خود دارند که نمک را از آبی که می نوشند خارج می کند.

زیستگاه

محل زندگی پنگوئن ها در اقیانوس ها و سواحل است. آنها عموماً در جزایر و مناطق دورافتاده قاره ای زندگی می کنند. آن ها برای زندگی در دریا سازگار هستند و برخی از گونه ها می توانند روزها در دریا زندگی کنند. گونه های مختلف پنگوئن در آب و هوای مختلف رشد می کنند. پنگوئن‌های گالاپاگوس در جزایر استوایی در خط استوا زندگی می‌کنند و پنگوئن‌های امپراتور در یخ‌ها و آب‌های قطب جنوب پیدا می شوند.

تولید مثل

پنگوئن ها برای تخم گذاری و پرورش بچه هایشان به ساحل می آیند. اکثر پنگوئن ها سالها با همسر خود می مانند و در یک زمان مشخص یک یا دو تخم می گذارند. والدین به نوبت تخم های خود را گرم نگه می دارند و هنگام جوجه کشی ، به جوجه ها غذا می دهند و از آنها محافظت می کنند.

پس از تخمگذاری پنگوئن ماده، او تخم را به طرف پنگوئن نر روی زمین قِل می‌دهد و پنگوئن نر، تخم را به مدت 45 روز روی پاهایش نگه می‌دارد تا گرم بماند و با یخ‌ها تماس پیدا نکد. نکته جالب اینجاست که قل دادن تخم از پنگوئن ماده به طرف پنگوئن نر، باید در کمتر از دو دقیقه انجام شود وگرنه تخم یخ می‌زند و نوزاد از بین می‌رود. در مدت 45 روزی که پرنده نر تخم‌ها را روی پاهایش نگه می‌دارد و می‌ایستد، پنگوئن ماده می‌رود و دنبال غذا می‌گردد، معمولا نر در یک جا ثابت می ایستد زیرا در این مدت غذا نمی خورد و باید کمتر انرژی مصرف کند. وقتی که کولاک ها شروع می شوند نر ها دور هم جمع می شوند تا یکدیگر را گرم نگه دارند.

ماده به محض اینکه تخم را تحویل داد به دریا می رود تا جبران مافات کند وقتی که انرژی و وزن اولیه اش را کسب کرد در حالیکه چندین کیلوگرم ماهی در شکم خود ذخیره کرده است به محل تخمگذاری باز میگردد. تا هنگامی که پرنده ماده از دریا باز می گردد پرنده نر سه ماه تمام غذا نخورده است و بیش از یک سوم وزنش را از دست می دهد. طی این مدت جوجه هم از تخم بیرون آمده و پدر وفرزند غذای کاملی از غذای نیم هضم شده بدن مادر می خورند. از این پس مادر جای پدر را می گیرد این بار نوبت پدر است که به دریا برود. جالب اینجاست که همه پنگوئن‌های ماده به فاصله چند ساعت از بیرون آمدن جوجه پنگوئن، با غذا بر می‌گردند! حیرت‌انگیز است، نه؟!

به زودی پس از تولد جوجه ها، والدین شروع به پوست اندازی می کنند. برخلاف برخی از پرندگانی که فقط چند پرشان میریزد، پنگوئن ها در طی فرآیندی به نام molt تمام پرهای خود را به یکباره از دست می دهند.

حفاظت و تهدیدها

حدود دو سوم گونه های پنگوئن در فهرست قرمز IUCN قرار دارند و این رتبه بندی آنها را به یکی از پرندگان دریایی در معرض خطر تبدیل کرده است. از بین رفتن زیستگاه ها و انتقال بیماری ها توسط گردشگران زندگی آن ها را تهدید می کند.

یکی از بزرگترین تهدیدها برای جمعیت پنگوئن ها تغییرات آب و هوایی است. گرم شدن در مناطق قطبی باعث ذوب شدن یخ های دریایی شده است که پنگوئن ها برای یافتن غذا و ایجاد لانه به آن وابسته اند. تغییرات سریع آب و هوا بدین معناست که قطب جنوب می تواند اکثر پنگوئن های خود را در اثر تغییرات آب و هوایی تا پایان قرن از دست بدهد.