سریال طنز تلویزیونی پژمان

سریال پژمان ، ساخته سروش صحت، دارای موضوعی تازه و جدید است. موضوع این سریال که درباره زندگی پژمان جمشیدی است، می‌تواند سرمشق بسیاری از جوانان امروزی باشد، چرا که موضوع سریال درباره زندگی یک ستاره فوتبال است که اکنون شهرت و معروفیت او کاهش یافته است اما این بازیکن معتقد است می تواند دوباره به ستاره تبدیل شود. 

بازیگران سریال پژمان: 

سام درخشانی ، شقایق دهقان ، بهاره رهنما ، هوشنگ حریرچیان ، بیژن بنفشه‌خواه ، رضا کریمی ، غلامحسین لطفی ، ویدا جوان، حسین سلیمانی و پژمان جمشیدی بازیگران این سریال هستند

زمان و ساعت پخش سریال پژمان در سال 1392:

این سریال در مهرماه روزهای شنبه تا چهارشنبه ساعت 20:45 از شبکه 3 سیما پخش می شود.

تکرار این سریال روز بعد از پخش ؛ ساعت 14 و یا 14:30 ( در صورت تاخیر )

تاخیر احتمالی:

طبق کنداکتور شبکه سوم سیما؛ حداکثر تاخیر در پخش این سریال تا ساعت 21:15 خواهد بود.

نظر عوامل سریال پژمان:

بله این سریال درباره شخصیت فوتبالیست تیم پرسپولیس «پژمان جمشیدی» است، پیمان و مهراب قاسم‌خانی نویسنده‌های این مجموعه تلویزیونی هستند و بهاره رهنما و شقایق دهقان نیز در این مجموعه طنز تلویزیونی بازی می‌کنند.

بهاره رهنما در خصوص کار در این سریال گفت: برای من مدتی است که کار کردن در تئاتر الویت ویژه‌ای پیدا کرده است و کمتر به سراغ بازی در تلویزیون و سینما می‌روم.

وی افزود: به دلیل شناخت نویسنده از من، نقشی که در سریال «پژمان» برای من نوشته شده، براساس شخصیت واقعی خودم است. بنابراین دوست نداشتم آن را رد کنم.

رهنما درباره نقش‌اش در این سریال گفت: در پژمان نقش یک زن اجتماعی را بازی می‌کنم که به لحاظ اجتماعی شلوغ است و به فعالیت‌های مردمی علاقه‌مند است.

مهراب قاسمخانی هم که از پخش نشدن سریال «پژمان» در ایام نوروز 1392 (به علت کمبود وقت برنامه ها) ناراحت است در این باره گفت: نمی خواهم بگویم این سریال برای نوروز ساخته شده است ولی از نظر من مخاطبان تلویزیون در نوروز بیشترند. ما به مردم قول نوروز را داده بودیم و بسیاری از کسانی که با این نوع سریال ارتباط برقرار می‌کنند یا بازیگران و کارگردان را دوست دارند، منتظر این سریال بودند که متاسفانه امکان پخش پیدا نکرد.

سروش صحت، «کارگردان» این مجموعه نیز درخصوص انتخاب سوژه فیلم به گفت: به دلیل اینکه پژمان با ما رابطه دوستانه‌ای دارد و پیمان به شخصیت او بسیار آگاه است، نوشتن این سریال از سر شناخت و آگاهی می‌آمد و حیفمان آمد که ساخته نشود.

صحت در ادامه درباره علت انتخاب شبکه سه برای پخش این سریال افزود: شبکه سه، به عنوان شبکه ورزش شناخته می‌شود و از آنجایی که این سریال، داستان یک شخصیت فوتبالی را نشان می‌دهد می‌تواند نظر تماشاگران ورزش دوست را جلب کند.

هر چند که پژمان جمشیدی، بازیکن تیم پرسپولیس خودش در این مجموعه حضور دارد و از تجربه بازیگری‌اش راضی است اما ملاک انتخاب دیگر بازیگران از نظر سروش صحت متفاوت بوده است و در این باره ادامه داد:

بر اساس شخصیت «بهاره رهنما» و فعالیت‌های اجتماعی و کارهایش نقشی نوشته شده که هرگز کسی جز خودش نمی‌توانست کار کند و او هم با توجه به مشغله زیاد و کارگردانی تئاترش حاضر شد که نقش خودش را در «پژمان» بازی کند. درباره بقیه بازیگرها مثلا «شقایق دهقان» هم باید بگویم با پیشینه طنزی که کار دارند، با فکر برای ایفای نقش‌هایشان در «پژمان» انتخاب شده‌اند.

«پژمان» بر اساس فیلمنامه‌‌ای از پیمان قاسم‌خانی و مهراب قاسم‌خانی نوشته شده و یک فوتبالیست نقش اول آن را ایفا می‌کند. پیش از این فوتبالیست‌های دیگری در فیلم‌ها و سریال‌های مختلف به ایفای نقش پرداختند و به مسائل پشت پرده و مافیای پرداختند. به احتمال زیاد این سریال ادامه نگاه انتقادی سیما به وضعیت ورزش فوتبال است که قرار است با انتخاب یک فوتبالیست در آستانه فراموشی، نوعی نگاه سازنده هم داشته باشد. باید توجه داشت که سروش صحت پیش از این با کارگردانی «ساختمان پزشکان» تجربه موفقی از خود به یادگار گذاشته و باید منتظر ماند و دید که «پژمان» تا چه اندازه می‌تواند مخاطبان را از خود راضی نگه دارد.

یکی از دلایل زیبا بودن این سریال نویسندگان این سریال می باشند.

نگاهی به سریال های از این دست:

حضور چهره های فوتبالی در سریال های تلویزیونی و فیلم های سینمایی ایران معمولا با شکست مواجه شده است. در گذشته چهره هایی مثل علی پروین، حمید استیلی، احمدرضا عابدزاده و جواد زرینچه در فیلم های مختلفی جلوی دوربین رفتند و علی انصاریان و فرزاد مجیدی هم در مجموعه پرمخاطب زیر آسمان شهر بازی کردند اما هیچ کدام از آنها مقابل دوربین حداقل خلاقیت لازم را برای جلب نظر مخاطبان بروز ندادند. شکست استفاده از چهره های ورزشی جلوی دوربین باعث شد تا در سال های اخیر هیچ تهیه کننده و کارگردانی به تکرار چنین تجربه ای تن ندهد. اکنون اما مجموعه پژمان به طراحی و نویسندگی پیمان قاسم خانی و کارگردانی سروش صحت نه تنها سوژه ای کاملا فوتبالی دارد، بلکه تعداد زیادی از نقش های اصلی آن را فوتبالیست های شناخته شده قدیمی و فعلی فوتبال ایران بازی می کنند.

پژمان جمشیدی، بازیکن سابق باشگاه پرسپولیس نقش اصلی داستان پژمان را برعهده دارد و داستان حول محور زندگی او پس از پایان دوران فوتبال و شهرتش می گذرد. او نمی تواند با این واقعیت که مثل گذشته مورد توجه مردم نیست کنار بیاید و تلاش می کند سطح کیفی زندگی اش را مانند زمانی که در اوج بود نگه دارد. در کنار پژمان جمشیدی چهره هایی مثل خسرو حیدری، حسین ماهینی،‌ حمید درخشان، بهروز رهبری فرد، آرش برهانی و تعدادی دیگری از فوتبالیست ها به همراه بازیگران حرفه ای سینما و تلویزیون مانند شقایق دهقان، بهاره رهنما، بیژن بنفشه خواه و سام درخشانی در این سریال ایفای نقش کرده اند. سروش صحت به عنوان کارگردان این مجموعه معتقد است اکثر نابازیگرهایی که در این سریال حضور داشته اند موفق شدند خواسته های او را برآورده کنند. صحت مطمئن است که مجموعه طنز پژمان مورد توجه مخاطبان قرار می گیرد و با سایر مجموعه هایی که تاکنون فوتبالیست ها در آنها به ایفای نقش پرداخته اند تفاوت هایی اساسی دارد.

همانطور که گفته شد قرار بود این مجموعه در 14 قسمت برای نوروز 92 ساخته شود اما در ادامه شبکه تصمیم گرفت با توجه به جذابیت موضوع تعداد قسمت ها را به بیش از 20 قسمت افزایش بدهد و زمان دیگری را برای پخش آن در نظر بگیرد. مجموعه طنز پژمان در حالی با آغاز فصل پاییز روی آنتن می رود که مدت زمان زیادی است تلویزیون غیر از مجموعه «دودکش» کمدی دندان گیری را تولید نکرده است. اکنون این امیدواری وجود دارد که با توجه به کارنامه درخشان پیمان قاسم خانی در طراحی و نویسندگی مجموعه های کمدی تلویزیون بتواند تعدادی از مخاطبان از دست رفته اش را مجددا به تور بیندازد. مدت زمان هر قسمت از این مجموعه در مقایسه با مجموعه های داستانی قبلی تلویزیون کوتاه تر است و از 25 دقیقه فراتر نمی رود.

شاید این سریال را بتوان فوتبالی‌ترین سریال تاریخ صداوسیما در نظر گرفت. البته مجموعه به سوی افتخار هم کلا فوتبالی بود اما تا این اندازه فوتبالی سرشناس در خود جای نداده بود.

پژمان جمشیدی درباره سریال پژمان می گوید:

«همه چیز این بار، خیلی زود جور نشد. راستش سه سالی می‌شود که ایده «پژمان» حوالی ذهنم می‌چرخید. سه سال یعنی دقیقا روزهایی که از فوتبال یا حداقل سطح اول ان کنار رفتم. این یکی خیلی زود اتفاق می‌افتد. از ستاره بودن تا از نظرها دور شدن، راه زیادی نیست. چشمت را که باز کنی، می‌بینی دیگر دور و برت انقدر شلوغ نیست. سر نخواستنت دعواست. زنگ خور تلفنت پایین آمده و انگار نه انگار که زمانی پرسپولیس یا حتی تیم ملی بودی.

من، پژمان جمشیدی مثل خیلی‌های دیگر همه اینها را به چشم دیده‌ام. رسیدن به آخر خط. پایان یک عشق خالص. بعد از بیست سال. از روزهایی که برای خودت مثل مجتبی محرمی، اسطوره داشتی و می‌ساختی تا همین چند سال آخری فوتبال. «پژمان» یکی از همین‌هاست. بخواهی یا نخواهی دوره‌ات تمام می شود. همه ان احساسات دوست داشتنی. نهایتا باید خاطراتت را قاب کنی بزنی به دیوار. از این بیشتر چیزی نصیبت نخواهد شد. روزهای فراموشی خیلی زود از راه می‌رسند.

این کابوس همه ماست. فوتبالیست‌های دیروز، امروز و البته فردا. ایده را همان سه سال پیش به پیمان قاسم خانی دوست داشتنی گفتم. آبان ماه پارسال بود که پیمان خبر داد شبکه سه قصه را پسندیده. از ته دل خوشحال شدم. مخصوصا وقتی شنیدم محسن چگینی عزیز قرار است فیلم را بسازد. سروش صحت هم شد کارگردان. با بچه‌های گروه غریبه نیستم. سال‌هاست هفته‌ای یک شب دور هم جمع می‌شویم و فوتبال بازی می‌کنیم. انها پژمان را خوب می شناسند. یعنی نه فقط من، که کاراکتر همین «پژمانی» که از همین فردا شب روی آنتن می‌رود. خسته، عصبی و کلافه در اخر خط شهرت. پیمان گفته بود که نقش اول «پژمان» را باید یک فوتبالیست بازی کند. یک روز هم به من گفت «بهتر است خودت بازی کنی، به من اعتماد کن». من هم اعتماد کرده‌ام. به برادران قاسم خانی که خیلی خیلی قبولشان دارم. ممنون همه‌شان هستم. از همه بازیگرانی که اجازه دادند من در کنارشان باشم. ادعایی نیست که کار من هم بازیگری نیست. من همان پژمان جمشیدی سابقم. عشق فوتبال با همان احساسات داغ قدیمی. فوتبال همه زندگی من است. شاید حتی چیزی بیش از زندگی. کاش «پژمان» کمی ما را یاد فوتبالیست‌های به آخر خط رسیده بیاندازد که کمی بیشتر حواسمان به انها باشد. این همه چیزی است که من و احتمالا همه گروه، آن را می‌خواهد.

با احترام به همه قدیمی‌های فوتبال و طرفدارانش اعم از آبی و قرمز و اهالی محترم هنر که بودن در کنار آنها همیشه باعث افتخار من است.

این کارو از طرف خودم تقدیم می‌کنم به همه اسطوره‌های دوران کودکیم که برای من هرگز فراموش نخواهند شد.»