نفرین مرد یخی ( اوتزی )

نفرین مرد یخی ( اوتزی) فیلمی که سعی دارد بر مستندات تاریخی استوار باشد.

اختصاصی آسمونی نقد از نجیبه نعمتی منتقد سینما

مومیایی پنج هزار و سیصد ساله متعلق به دوران نوسنگی در سال 1991 میلادی بر فراز کوه‌های آلپ کشف می‌شود کشف این مومیایی و مرگ مرموز و ناگهانی هفت نفر که در کشف و کالبد شکافی آن دخیل بودند شایعه‌ای را ورد زبان اروپاییان کرد و آن نفرین مرد یخی یا(Otzi Iceman) است. زمانی که به تماشای این فیلم می‌نشینی انگار نفرین این مومیایی نه تنها با لمس و در ارتباط مستقیم با آن سرایت می‌کند بلکه از لنز دوربین و پرده سینما نیز منتقل می‌شود. نفرینی که بعد از تماشای فیلم میخکوب صحنه‌های زیبا که منعکس کننده شکوه و عظمت طبیعت بکر می‌شوی و شب هنگام؛ نفرین، خواب را پشت پلک های تو نگه می‌دارد و اجازه خواب را از تو گرفته و مجبورت می‌کند تا در خصوص این مرد گرفتار شده در پشت تاریخ 5300 سال بنویسی. زبان فیلم؛ زبان خلاقانه و ابداعی کارگردان است. نیازی به دیالوگ و زیرنویس ندارد. شخصیت اصلی فیلم ریاست قبیله‌ای را در دامنه کوه‌های آلپ بر عهده دارد. نامش بر اساس همان زبان ابداعی (کلیب) است. او نگهبان شیئی مقدس ( تنیکا) است. شیئی که در مراسم های خاکسپاری و تعمید نوزاد استفاده می‌شود. زمانی که او برای تامین گوشت از قبیله فاصله می‌گیرد تمامی افراد قبیله و همچنین زن و پسرش به طرز وحشتناکی توسط سه نفر که به قصد گرفتن تنیکا آمده‌اند قتل و عام می‌شوند. تنها نوزادی از تمام قبیله باقی می‌ماند و یک بز. تحول و تغییر شخصیت با سفر به قصد انتقام آغاز می‌شود. نوزاد را در میانه راه به زن دیگری می‌سپارد و در طبیعت بکر و دست نخورده دوران نوسنگی گم می‌شود و طبیعت نیز چیزی از خشم و کینه او نمی‌کاهد. او بالاخره موفق می‌شود انتقام خود را از مقصرین بگیرد اما انتقام؛ گرفتن جان دیگران و ...او را آرام نمی‌سازد. او مسبب تمام این کشتارها ( تنیکا) را با خشم به درون دره پرتاب می‌سازد. تنیکا در حقیقت سنگ صیقلی است که به آینه شباهت دارد. خود شکن که آینه شکستن خطاست. سپس خود نیز توسط فردی دیگر به قتل می‌رسد و در درون یخچالی دفن می‌شود. ساخته «فلیکس راندوو» آلمانی منسجم و روایی است. موسیقی فیلم به خوبی روی فیلم سوار است. زبان فیلم که چیزی جز ادای اصوات نیست لنگ نمی‌ماند و ترا تا آخر فیلم نگه می‌دارد. فیلم اولین نمایش خود را در قاره آسیا و در جشنواره جهانی فیلم پشت سر گذاشته است. اختصاصی آسمونی نقد از نجیبه نعمتی منتقد سینما