زمان مطالعه: 1 دقیقه
آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا
آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا بی‌وفا حالا که من افتاده‌ام از پا چرا
نوشداروئی و بعد از مرگ سهراب...
آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا
بی‌وفا حالا که من افتاده‌ام از پا چرا
نوشداروئی و بعد از مرگ سهراب آمدی
سنگدل این زودتر می‌خواستی حالا چرا
عمر ما را مهلت امروز و فردای تو نیست
من که یک امروز مهمان توام فردا چرا
نازنینا ما به ناز تو جوانی داده‌ایم
دیگر اکنون با جوانان نازکن با ما چرا
وه که با این عمرهای کوته بی‌اعتبار
اینهمه غافل شدن از چون منی شیدا چرا
شور فرهادم بپرسش سر به زیر افکنده بود
ای لب شیرین جواب تلخ سربالا چرا
ای شب هجران که یک دم در تو چشم من نخفت
اینقدر با بخت خواب آلود من لالا چرا
آسمان چون جمع مشتاقان پریشان می‌کند
در شگفتم من نمی‌پاشد ز هم دنیا چرا
در خزان هجر گل ای بلبل طبع حزین
خامشی شرط وفاداری بود غوغا چرا
شهریارا بی‌جیب خود نمی‌کردی سفر
این سفر راه قیامت میروی تنها چرا
شعر از: استاد شهریار
متأسفیم که این مطلب مورد پسند شما واقع نشده است.
لطفاً با اعلام دلیل نارضایتی خود، ما را در تولید مطالب بهتر یاری نمایید:
ثبت
انصراف
1
0
همچنین بخوانید
منبع:
آسمونی
5 سال پیش
فل وداهه....
5 سال پیش
خخخخخخخ
9 سال پیش
من جایی خوندم این شعر رو شهریار وقتی معشوقه اش رو تو سن پیری و بیمار بوده میبینه این شعر رو میگه
6 سال پیش
شهریاردراواخر عمرخود دربیمارستان بستری بود که معشوقه اش به عنوان عیادت نزداو میرودکه شهریار پس ازدیدن اون فل وداهه این شعر زیبا وبه یادماندنی را سرود.
5 سال پیش
دوست من کلمه صحیح فی البداهه است