معرفی کشور کره شمالی

معرفی کشور کره شمالی

به گزارش کره جنوبی از شمال با جمهوری خلق چین و در زاویه شمال شرقی مرز کوچکی با روسیه دارد.

جمعیت کره شمالی 24 میلیون نفر و زبان رسمی آن کره‌ای است. واحد پول این کشور وون کره شمالی است. از جمعیت این کشور حدود 64 درصد بی‌دین، 16 درصد پیرو شمن‌باوری کره‌ای، 13 درصد چئوندوی‌باور، و 4٫5 درصد پیرو آیین بودایی هستند. این کشور یک کشور تک‌حزبی است که توسط حزب کارگران کره اداره می‌شود و دولت این کشور پیرو ایدئولوژی جوچه (خودکفایی) است. این ایدئولوژی را کیم ایل-سونگ، نخستین رئیس‌جمهور کره شمالی پایه‌ریزی کرد و او پس از مرگش، رئیس‌جمهور ابدی کره شمالی اعلام شد.

جوچه در سال 1972 در قانون اساسی جدید کره شمالی، ایدئولوژی رسمی دولتی اعلام شد و هرگونه اشاره‌ای به واژه‌های خارجی مارکسیسم-لنینیسم و کمونیسم از قانون اساسی کره شمالی حذف شد اما همچنان نشان کمونیستی داس و چکش در کنار قلموی مرکب ‏(en)‏ (یا همان قلم خوش‌نویسی در شرق دور) بر روی تسلیحات نظامی یا آثار جوچه مانند یادبود تأسیس حزب ‏(en)‏ کارگری در پیونگ یانگ به عنوان کمونیسم وطنی حفظ شده‌است. کره شمالی روابط تنش‌آمیزی با برخی کشورهای منطقه‌ای خود و جهان غرب دارد و برنامه‌های موشکی و هسته‌ای کره شمالی مناقشه‌برانگیز بوده‌است.

به گزارش ژاپن درآمده و پنج سال بعد به‌طور رسمی بخشی از کشور ژاپن شد. با شکست ژاپن در جنگ جهانی دوم قسمت شمالی به تصرف اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی و قسمت جنوبی به تصرف آمریکا درآمد. به این ترتیب کره شمالی صاحب حکومتی متحد با بلوک شرق شده و کره جنوبی صاحب حکومتی طرفدار غرب شد در حالی که هر دو مدعی حکومت بر کل شبه‌جزیره بودند این اختلاف در سال 1950 به جنگ کره انجامید که در سال 1953 با پیمان آتش‌بس خاتمه یافت. حکومت کیم ایل سونگ (1948 تا 1994) کشور را به کشوری منزوی تبدیل کرد که این انزوا پس از فروپاشی شوروی در سال 1991 تشدید شد.

پس از مرگ کیم ایل-سونگ پسرش کیم جونگ-ایل رهبری کشور را عهده‌دار شد و از سال 2012 در پی مرگ کیم جونگ-ایل، رهبری این کشور در اختیار کیم جونگ-اون پسرش است.

کره شمالی از جمله چند کشوری است که شورای حقوق‌بشر سازمان ملل متحد آن را به نقض گسترده حقوق بشر متهم ساخته‌است.

سیاست‌مدارانی که در کره شمالی مورد غضب رهبر این کشور قرار می‌گیرند خیلی زود ناپدید می‌شوند. انتشار خبر اعدام یکی از وزیران این کشور به وسیله ضدهوایی انتقادات زیادی را برانگیخت هرچند این خبر بطور قطع تأیید نشد.

تاریخ کشور کره شمالی

پیدایش کشور کره شمالی

به گزارش آسمونی تاریخ کره به عصر برنز بر می‌گردد. در سال 194 پیش از میلاد یک سردار فراری چینی به نام ویمن قدرت را در این منطقه به دست گرفت؛ ولی چندی نینجامید که دودمان هان در چین، حکومت وی را سرنگون ساخت و کره جزئی از امپراتوری چین شد. کره در 108 پیش از میلاد به چهار مستعمره مجزای چین تقسیم شد.

دولت‌های سلطنتی و رواج آیین بودا در کشور کره شمالی

به گزارش آسمونی در حدود سال 350 میلادی سه دولت سلطنتی در شبه جزیره کره تشکیل یافت که عبارت بودند از: شیلا، باکجه و گوگوریو که در میان آن‌ها دولت شیلا از اقتدار بیشتری برخوردار بود. در همین ایام آئین بودائی رواج یافت. دولت شیلا موفق شد به کمک چین، باکجه را در سال 660 و گوگوریو را در سال 668 به خاک خود ضمیمه نماید. در سال 676 میلادی کشور متحد جدید توانست قوای چین را از خاک کره بیرون رانده و کنترل کامل شبه جزیره کره را در دست گیرد.

دودمان کوریو و حمله مغول‌ها در کشور کره شمالی

به گزارش آسمونی در سال 918 میلادی بار دیگر فرمانروایی به نام وانگ کون توانست حکومت واحدی را در شبه جزیره کره تشکیل دهد و نامش را کوریو گذاشت. اما این حکومت نیز چندی بعد همچنان تحت نفوذ اعیان و اشراف ایالات مختلف که از اعقاب کشور شیلا محسوب می‌شدند قرار گرفت. با این همه حکومت کوریو تا سال 1231 به طول انجامید تا آنکه در آن سال قوم مغول کشور را تصرف کرد و به دنبال آن آئین کنفوسیوس در کره رواج یافت. در سال 1260 حکومت مغولان پایان یافت و حکومت کوریو دوباره برقرار شد.

پادشاهی چوسان

به گزارش آسمونی پیروان دین کنفوسیوس به تدریج در دستگاه‌های دولتی راه یافتند و سرانجام در سال 1392 میلادی به ریاست ارتشبد تائجو چوسان به حکومت کوریو پایان دادند و از این زمان پادشاهی چوسان تا سال 1897 کنترل کشور را در دست گرفت. 26 پادشاه در طی حکومت این سلسله به قدرت رسیدند و پایتخت آنان شهر هان‌یانگ (سئول امروزی) بود.

در قرون پانزدهم و شانزدهم کره از نظر علمی و فرهنگی به پیشرفت‌های شایانی رسید. در زمان حکومت این امپراتوری آئین کنفوسیوس رسمیت یافت.

حملات دیگر کشورها به کشور کره شمالی

به گزارش آسمونی در سال 1592 ژاپنی‌ها به کره لشکرکشی کردند ولی حکومت با کمک چینی‌ها حمله آنان را دفع کرد. در اوایل قرن هفدهم کره تابع دولت چین شد ولی چنان از رابطه با دیگر کشورهای خارجی ابا داشت که به کشور (پادشاهی) منزوی معروف شد.

در قرن نوزدهم استثمار مردم توسط اشراف شدت گرفت. از نیمه دوم همان قرن علاقه کشور ژاپن به این سرزمین جلب شد. در سال 1876 سرانجام بنادر کره بر روی کشتیهای تجارتی خارجی گشوده شد. این امر با انعقاد یا معاهده تجاری اجباری با ژاپن صورت گرفت و کمی بعد آمریکا و کشورهای اروپایی وارد داد و ستد با کره شدند. این عمل نهایتاً منجر به دخالت دولت خارجی در امور داخلی کره شد.

کشور کره شمالی در دوران حکومت ژاپن

به گزارش آسمونی پس از پیروزی‌های ژاپن در نخستین جنگ با دودمان چینگ در چین (1894 تا 1895) (بخشی از نخستین جنگ چین و ژاپن) و جنگ با امپراتوری روسیه (1904 تا 1905) (بخشی از جنگ روسیه و ژاپن) کره به کلی تحت استیلای ژاپن قرار گرفت. حتی بین 1889 تا 1910 حکومتی به نام امپراطوری کره با نفوذ امپراتوری روسیه در این کشور پدید آمد. گوجونگ کره امپراتور کره خواست با اعزام هیئتی به دیوان بین‌المللی دادگستری در لاهه، کشور خود را از زیر نفوذ کشور ژاپن بیرون بیاورد؛ ولی با کشف این موضوع مجبور به استعفا شد و پسرش سانجونگ کره آخرین امپراتور دودمان یی به پادشاهی رسید.

در بین سال‌های 1905 تا 1910 میلادی مبارزه بر ضد حکومت ژاپنی‌ها ادامه داشت. در سال 1910 میلادی کشور کره رسماً به امپراتوری ژاپن ضمیمه شد. ژاپن صنایع جدید و ترابری ریلی را در آنجا احداث کرد اما این امر نتوانست جلوی آزادی‌طلبی کره‌ای‌ها را بگیرد.

در اوایل مارس 1919 میلادی به دنبال مرگ آخرین امپراتور کره، یک گردهمایی عظیم با شرکت 2 میلیون تَن در سئول برگزار شد و طی آن کره‌ای‌ها خواستار استقلال شدند. در طی این گردهمایی برخوردهای خونینی میان قوای ژاپنی و مزدوران کره‌ای آن‌ها با اجتماع کنندگان صورت گرفت که منجر به کشتن و زخمی شدن 23000 تن و دستگیری بیش از 47000 تن شد. در ماه آوریل همان سال رهبران استقلال‌طلبان، از جمله سینگمان ری آن چانگ هوو کیم کو دولت موقت کره را در شهر شانگهای چین تشکیل دادند. ژاپنی‌ها با نهایت قدرت استیلای خود را بر کره ادامه داده و سرمایه‌دارانش به غارت این سرزمین شدت بخشیدند.

کشور کره شمالی در جنگ جهانی دوم

به گزارش آسمونی در زمان جنگ دوم چین و ژاپن و جنگ جهانی دوم پایه‌های نفوذ ژاپن در کره به سستی گرائید. در ابتدای جنگ‌ها که شانگهای به تصرف ژاپن درآمد دولت موقت کره از آنجا متواری شد. در طی جنگ جهانی دوم، دولت‌های آمریکا، چین و بریتانیا به مردم کره وعده استقلال دادند. نیروهای استقلال طلب کره‌ای در سراسر چین پخش شدند و در سال 1942 میلادی به ژاپن اعلام جنگ دادند. این نیروها با نیروهای متفقین در کره همکاری کرده و تا زمان تسلیم ژاپن در سال 1945 میلادی به جنگ ادامه دادند.

تقسیم کشور کره شمالی و کشور کره جنوبی

به گزارش آسمونی در فوریه و ژانویه سال 1945 میلادی به ترتیب کنفرانس‌های بین‌المللی یالتا و پوتسدام تشکیل و کره به دو قسمت شمالی و جنوبی تقسیم شد. قسمت شمالی در تصرف شوروی و قسمت جنوبی در تصرف آمریکا بود. مدار 38 درجه شمالی نیز تا زمان اتحاد مجدد به عنوان مرز دو کره تعیین شد؛ ولی همکاری دو دولت عملی نبود. زیرا در ناحیه شمال رهبری را کمونیست‌ها به عهده داشتند و در جنوب طرفداران غرب بر سر کار بودند. عاقبت در سال 1948 تقسیم کره به دو کشور صورت رسمی یافت و دو حکومت کره شمالی (جمهوری دمکراتیک خلق کره) و کره جنوبی (جمهوری کره) بر قرار شد.

استقلال کشور کره شمالی

به گزارش آسمونی مظنونین به طرفداری از کمونیسم پیش از اعدام در ماه مه 1948 پس از قیام ججو

کره شمالی در سال 1945 مستقل شده و روز ملی آن نهم سپتامبر روز تأسیس حکومت در سال 1948 است. تا اواسط سال 1949 میلادی سربازان خارجی از هر دو کره خارج شده بودند. کره شمالی دارای حکومت کمونیستی به رهبری کیم ایل-سونگ شد که پس از مرگ او پسرش کیم جونگ-ایل رهبری کره را به عهده گرفت و پس از مرگ پسرش، هم‌اکنون کوچکترین نوه اش رهبری این کشور را بر عهده دارد.

جنگ کشور کره شمالی و کشور کره جنوبی

آغاز جنگ با حمله کشور کره شمالی

به گزارش آسمونی در 25 ژوئن سال 1950 میلادی کره شمالی به کره جنوبی حمله‌ور شد. هفت لشکر پیاده و یک تیپ تانک عملیات را آغاز کردند. سازمان ملل متحد دست به کار شد و در همان روز شورای امنیت سازمان ملل متحد بدون حضور شوروی که جلسه را به دلیل دادن کرسی چین به تایوان تحریم کرده بود قطعنامه‌ای را تصویب کرد که طی آن خواستار توقف جنگ و عقب‌نشینی کره شمالی به شمال مدار 38 درجه شد. در 27 ژوئن 1950 شورای امنیت سازمان ملل متحد به پیشنهاد آمریکا تصویب کرد که نیروهای چند دولت عضو آن سازمان جهت مقابله با حمله کره شمالی به کره جنوبی بشتابند. به دنبال این تصمیم آمریکا و 15 کشور دیگر نیروهای نظامی خود را برای شرکت در جنگ اعزام داشتند. ارتشبد داگلاس مک‌آرتور تا سال 1951 فرماندهی نیروهای سازمان ملل را به عهده داشت. در این مدت نیروهای کره شمالی با سرعت زیادی در حال پیشروی در خاک کره جنوبی بودند.

ورود غرب به جنگ کشور کره شمالی و کشور کره جنوبی

به گزارش آسمونی در روز 28 ژوئن سئول به دست آنان سقوط کرد. پنج روز پس از حمله تردیدی باقی نماند که شکست نهایی از آن نیروهای کره جنوبی و متحدانش به خصوص آمریکا است. از این رو آمریکا سواحل کره را محاصره کرده و شروع به بمباران مناطق صنعتی و مسکونی کره شمالی نمود. در تمام این مدت تلفات سنگینی به متحدین وارد می‌شد تا اینکه نیروهای تازه‌نفس وارد جنگ شدند. در هفته‌های آغاز جنگ، نیروهای کره جنوبی و آمریکا به اطراف شهر بوسان در منتهای جنوب شرقی شبه جزیره کره عقب رانده شده بودند. به تدریج میزان نیروهای آمریکایی افزوده شد تا حدی که ورق به ضرر کره شمالی برگشت. در روز پانزدهم سپتامبر 1950 نیروهای آمریکایی در اینچئون واقع در ساحل غربی کره جنوبی پیاده شده و طی حمله‌ای برق آسا شهر سئول را اشغال کردند. سایر قوای متحدین نیز دست به تعرض زده و کمونیست‌ها به سوی شمال عقب‌نشینی کردند. قوای سازمان ملل به سوی نواحی شمالی پیش رفتند و در روز 10 اکتبر شهر پیونگ‌یانگ پایتخت کره شمالی به دست آنان افتاد. در شانزدهم اکتبر نیروهای کره جنوبی به مرز منچوری یا همان رود یالو رسیدند و ظاهراً پیروزی برای آنان تکمیل شده بود.

ورود چین به جنگ کشور کره شمالی و کشور کره جنوبی

به گزارش آسمونی چین کمونیست به عنوان دفاع از مرزهای خود و به دلیل این که خود هدف بعدی نباشد در صحنه نبرد به نفع کره شمالی وارد شد. سربازان چینی در آغاز به صورت داوطلب در جبهه‌ها حضور داشتند اما لشکرهای منظم آنان بعدها وارد عمل شدند و در ماه نوامبر 1950 ضربات شدیدی بر نیروهای آمریکایی وارد آوردند. از همین ماه عقب‌نشینی سپاهیان سازمان ملل آغاز شد و ادامه یافت. تا روز سوم دسامبر 1952 سئول بار دیگر به دست نیروهای چینی و کره شمالی افتاد. حمله متقابل نیروهای آمریکایی سرانجام موجب تسلط دوباره آنان در بیست و هفتم آوریل سال 1952 بر سئول شد. در این میان، ارتشبد مک آرتور از فرماندهی متحد برکنار شد و ارتشبد متیو ریجوی جانشین وی شد (دلیل این عمل طرح مک آرتور برای بمباران اتمی مرز چین با کره شمالی به خاطر جلوگیری از ورود سیل سربازان چینی بود). به دنبال آخرین حمله تعرضی کمونیست‌ها که در 16 مه 1953 صورت گرفت و سئول سقوط کرد نیروهای سازمان ملل به حمله نهایی دست زده و سئول را دوباره اشغال کردند. از ماه ژوئن تلاش برای مذاکره میان طرفین آغاز شد. با این حال جنگ‌های کوچکی همچنان در جریان بود که تلفات سنگینی بر جای نهاد. در این مدت تنها سربازان چین به یک حمله شدید دست زدند.

مذاکرات در مورد جنگ کشور کره شمالی و کشور کره جنوبی

به گزارش آسمونی مذاکرات ترک مخاصمه ادامه یافت و سرانجام در 27 ژوئیه 1953 پیمان آتش‌بس جنگ کره امضاء شد. لازم است ذکر شود که هیچ‌گاه پیمان صلحی میان این دوکشور امضا نشد و دو کشور تا به امروز در حالت جنگ هستند.

خسارات جنگ کشور کره شمالی و کشور کره جنوبی

به گزارش آسمونی وضع دو کره نسبتاً به همان وضع سابق ماند. این جنگ، خرابی‌ها و خسارات و تلفات فراوان به بار آورد و بسیاری از تأسیسات صنعتی و شهرها در ضمن آن ویران شد. تلفات نیروهای سازمان ملل و کره جنوبی به 74000 کشته (54246 آمریکایی) و 250000 زخمی (103284 آمریکایی) و 83000 (اکثر آمریکایی) مفقودالاثر و اسیر رسید. تعداد کشته شدگان و زخمیان چینی 90000 تن و کره شمالی نیز 52000 تن بوده‌است. در ضمن حدود 400000 غیرنظامی نیز در طی این جنگ کشته شدند.

کشور کره شمالی پس از جنگ

به گزارش آسمونی پس از پایان جنگ، دولت کره شمالی با استفاده از منابع سرشار این سرزمین دست به اجرای برنامه‌های وسیعی برای صنعتی‌سازی و ترمیم کشور زد. با کمک چین و شوروی، ترابری ریلی و کارخانه‌ها از نو ساخته شدند. برنامه پنج ساله‌ای که در سال 1958اعلام شد با مشکلاتی رو به رو شد. در سال 1960 برنامه‌ای برای صنعتی کردن بیشتر کشور اعلام شد.

در 1961 کره شمالی پیمان‌های نظامی با شوروی و چین منعقد ساخت. کره شمالی بارها به علت حضور سربازان آمریکایی در کشور کره جنوبی، پیشنهاد برای مذاکرات اتحاد دو کره را رد کرده‌است.

سیاست کشور کره شمالی

قوه مقننه کشور کره شمالی

به گزارش آسمونی نظام حقوقی کشور بر اساس نظام حقوق مدنی پروس بنا شده که ژاپنی‌ها و نظریات حقوقی کمونیستی هم بر آن تأثیر گذاشته‌اند. امکان بازنگری قوانین توسط مراجع قضایی وجود ندارد. قوه مقننه کره‌شمالی از یک مجلس قانون‌گذاری به نام مجلس عالی خلق با 687 عضو (برای 5 سال) تشکیل شده که اعضای آن در انتخابات عمومی تعیین می‌شوند. آخرین دوره انتخابات در سال 2014 برگزار شده و دوره بعدی در سال 2019 برگزار می‌شود. انتخابات به این صورت است که حزب کارگران کره حزب حاکم کشور فهرستی از کاندیداها را منتشر کرده و بدون هیچ رقیبی انتخاب خواهند شد و تعداد معینی از کرسی‌ها برای احزاب کوچکتر در نظر گرفته می‌شود. این مجلس علاوه بر وضع قانون، نخست‌وزیر و قضات دادگاه عالی کشور را هم انتخاب می‌کند. قدرت اصلی از زمان تأسیس کشور در سال 1948 در اختیار حزب کارگران کره بوده‌است. دو حزب چوندوئیست چونگو و حزب سوسیال دموکرات هم در کشور فعال هستند که تحت کنترل حزب حاکم قرار دارند. عالی‌ترین نهاد، شورای دفاع ملی است که کیم جونگ-اون ریاست آن را بر عهده دارد.

نوع حکومت کشور کره شمالی

به گزارش آسمونی کره شمالی معمولاً در رسانه‌ها یک دولت کمونیستی افراطی یا استالینیستی توصیف می‌شود. اما برخی از تحلیلگران منتقد این دولت معتقدند این حکومت هیچ ارتباطی با ایدئولوژی مارکسیسم-لنینیسم یا حتی استالینیسم ندارد و یک حکومت ناسیونال سوسیالیستی (البته بدون سودای امپریالیستی) است که در طیف راست افراطی (و نه چپ افراطی) سپهر سیاست قرار می‌گیرد و بیشتر به حکومت ژاپن دهه 1930 شباهت دارد تا کشورهای بلوک شرق. نوعی «حکومت دفاع ملی» که یک اقتصاد دستوری را هدایت می‌کند که تنها وظیفه تجهیز بیشتر ارتش و تأمین پول بیشتری برای نیروهای نظامی را بر عهده دارد. قانون اساسی موجود که در سال 1972 تدوین شده و دو بار در سال‌های 1992 و 1998 اصلاح شده، از هرگونه اشاره‌ای به کمونیسم و مارکسیسم لنینیسم خودداری کرده و ایدئولوژی رسمی کشور را مکتب جوچه نامیده‌است.

مکتب جوچه کشور کره شمالی

به گزارش آسمونی کیم ایل سونگ اولین رهبر جمهوری کره شمالی بود که ایدئولوژی جوچه مبنی بر خودکفایی و استقلال را به عنوان ایدئولوژی رسمی حکومت برگزید. او پس از مرگ در سال 1994 میلادی به عنوان رئیس‌جمهور ابدی کشور تعیین شد و پسرش کیم جونگ-ایل رهبری کشور را برعهده گرفت، با مرگ کیم جونگ-ایل در سال 2011 میلادی کوچکترین پسرش کیم جونگ-اون رهبری این کشور را به عهده گرفت.

انتخابات کشور کره شمالی

به گزارش آسمونی در کره شمالی انتخابات، همیشه تنها با حضور یک نامزد (رهبر کشور) برگزار می‌شود. رای‌دهندگان می‌توانند با خط زدن نام آن نامزد علیه او رای بدهند.

عضویت کشور کره شمالی در سازمان‌های بین‌المللی

به گزارش آسمونی این کشور عضو سازمان ملل متحد است و در سازمان‌های فائو، ایکائو، گروه 77، کمیته بین‌المللی المپیک، آنکتاد، یونسکو، یونیدو، سازمان بهداشت جهانی، جنبش غیرمتعهدها نیز عضویت دارد.

نیروی دفاعی کشور کره شمالی

به گزارش آسمونی «ارتش خلق کره» مجموعه‌ای از کارکنان مسلح نظامی کره شمالی است. این ارتش پنج شاخه دارد. کره شمالی دارای هجدهمین ارتش بزرگ جهان، با 1٫21 میلیون خدمه مسلح است و 20٪ مردان 17 تا 54 ساله در زمره نیروهای مسلح عادی هستند. کره شمالی بالاترین درصد خدمه مسلح نسبت به هر کشور دیگری در جهان را داراست. به ازای هر 25 نفر یک سرباز در این کشور موجود است.

کره شمالی همچنین دارای بزرگترین نیروهای ویژه و نیز بزرگترین ناوگان زیردریایی بعد از ایالات متحده آمریکا در جهان است.

برنامه‌های موشکی و هسته‌ای کشور کره شمالی

به گزارش آسمونی کره شمالی دارای برنامه‌های موشکی و هسته‌ای است.

کره شمالی در سال‌های 2006، 2009، 2013، 2016 و 2017 میلادی، آزمایش‌های هسته‌ای را در عمق زمین در شمال کشور انجام داد.

جغرافیای کشور کره شمالی

موقعیت جهانی کشور کره شمالی

به گزارش آسمونی کره شمالی با مساحت 120568 کیلومتر مربع (نود و سومین کشور جهان) نزدیک به نیمی از کشور بریتانیا وسعت دارد. این کشور در نیم‌کره شمالی در شرق قاره آسیا، در کناره غربی دریای ژاپن و شرق خلیج کره و در همسایگی کشورهای کره جنوبی در جنوب، چین در شمال و شمال غربی و روسیه در شمال شرقی واقع شده‌است.

عوارض زمینی کشور کره شمالی

به گزارش آسمونی کره شمالی کشوری کوهستانی است که کوه‌ها در تمام نقاط آن کم و بیش پراکنده‌اند و جلگه‌ها بیشتر در کرانه‌های غربی و نیز در برخی نواحی ساحل شرقی واقع شده‌اند. از جمله رودهای آن می‌توان تومن، یالو، چونگچون، توئه دونگ و یسونگ را نام برد. جنگل‌ها پهنه وسیعی از آن را پوشانده‌اند. آب و هوای آن در نواحی شمالی معتدل و در سایر نواحی گرم و مرطوب است. کوه پکتو (2744 متر) بلندترین نقطه آن است و رود یالو (800 کیلومتر) طولانی‌ترین رود کره شمالی است.

شهرهای کشور کره شمالی

به گزارش آسمونی پایتخت این کشور شهر پیونگ یانگ با 1٬500٬000 نفر جمعیت بوده و پرجمعیت‌ترین شهرهای آن هامهونگ (484٬000 نفر)، چونگجین (306٬000 نفر) سینوئیجو (300٬000 نفر) و ونسان (275000 نفر) هستند.

بنادر کشور کره شمالی

به گزارش آسمونی بنادر مهم کره شمالی چونگجین، هام هونگ و ونسان در سواحل دریای ژاپن و نامپو در سواحل خلیج کره هستند.

تقسیمات کشوری کشور کره شمالی

به گزارش آسمونی بر اساس آخرین تقسیمات کشوری، کره شمالی از 9 استان، 4 شهرداری و 2 شهر ویژه تشکیل شده که هر کدام زیر نظر یک شورای منتخب مردم اداره شده و مشخصات استان‌های آن به شرح زیر است:

• پیونگ‌یانگ
• استان پیونگان جنوبی
• استان پیونگان شمالی
• استان چاگانگ
• استان هوانگهائه جنوبی
• استان هوانگهائه شمالی
• استان کانگوون
• استان هامگیونگ جنوبی
• استان هامگیونگ شمالی
• استان ریانگ‌گانگ
• شهر بزرگ راسون
• شهر بزرگ نامپو

گاه‌شماری کشور کره شمالی

به گزارش آسمونی گاه‌شماری در کره شمالی بر بر مبنای زادروز کیم ایل-سونگ، بنیانگذار این کشور در 15 آوریل 1912 تدوین شده‌است. بدین ترتیب در سال2018 میلادی، در کره شمالی سال 106 است.

انرژی کشور کره شمالی

به گزارش آسمونی در کره شمالی شب‌ها برای صرفه جویی در انرژی، برخلاف کره جنوبی شهرها خاموش هستند.

اقتصاد کشور کره شمالی

واحد پول کشور کره شمالی

به گزارش آسمونی واحد پول آن وون کره شمالی است.

تولید ناخالص داخلی کشور کره شمالی

به گزارش آسمونی تولید ناخالص داخلی آن 40 میلیارد دلار (سال 2014) است.

نیروی کار کشور کره شمالی

به گزارش آسمونی حدود 20 میلیون نفر نیروی کار آن را تشکیل می‌دهند که حدود 37٪ آن در بخش کشاورزی مشغول به فعالیت هستند. افرادی که در اردوگاه‌های کار اجباری محکوم هستند نیز بخش دیگری از اقتصاد را به دوش می‌کشند؛ و گاهی در مقطع زمانی دستورهایی از دفتر مر کزی حزب تحت عناوین شعار گونه مانند{بیایید چند دلار بیشتر برای رهبر کاسبی کنیم}برای کمک به اقتصاد مقاومتی کره اعمال می‌گردد. همچنین فرستادن کارگر به کشورهای مختلف و تصاحب دستمزد آن‌ها به عنوان مثال نود هشت دلار از صد دلار نیز راهی برای درآمدزایی حزب است.

منابع طبیعی کشور کره شمالی

به گزارش آسمونی کره‌شمالی سرشار از ذخایر سنگ معدن اورانیوم است.

صادرات و واردات کشور کره شمالی

به گزارش آسمونی صادرات کره شمالی مواد اولیه و برخی تجهیزات نظامی است. زغال سنگ اصلی‌ترین صادرات کره شمالی به چین است.

یکی از نظریات موجود دربارهٔ صادرات نظامی این کشور این است که کره شمالی موتور موشک‌های ایران را تأمین می‌کند.

در مقابل، فراورده نفتی، زغال کک، ماشین آلات و مواد خوراکی وارد می‌کند. عمده تجارت این کشور با کشورهای چین و روسیه است. در کره برای درآمد بیشتر حکومت خاندان کیم علاوه بر زغال سنگ گیاهان دارویی مانند جینسینگ که توسط زندانیان فراهم شده را به چین صادر می‌کنند. در این کشور کشت ماری جوانا قانونی بوده و مصرف آن هم مانعی ندارد و حکومت این کشور این گیاه را جزو مواد مخدر محسوب نمی‌کند و یکی از منابع درآمد آنان صادرات ماری جوانا است.

قحطی در کشور کره شمالی

به گزارش آسمونی در پی فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی این کشور با قحطی شدیدی در دهه 1990 میلادی رو به رو شد که به مرگ حدود نهصد هزار تا دو میلیون نفر انجامید. کره شمالی همواره با کمبود مواد غذایی روبرو بوده‌است. در دهه 90 میلادی قحطی مواد غذایی جان دست کم 1 میلیون تن را در این کشور گرفت. حدود یک سوم زنان و کودکان کره شمالی با سوء تغذیه روبرو هستند. سازمان ملل متحد می‌گوید که دو پنجم از جمعیت کره شمالی دچار سوءتغذیه هستند و بیش از 70 درصد جمعیت به کمک‌های غذایی وابستگی دارند. در خلال تنش‌های سیاسی، تخمین زده می‌شود که 18 میلیون نفر در سراسر جمهوری خلق کره همچنان از ناامنی غذایی و سوءتغذیه و همچنین فقدان دسترسی به خدمات اولیه رنج می‌برند. در همین دوران کمک‌های بشر دوستانه کره جنوبی و ایالات متحده و سازمان ملل به مردم کره شمالی در بازار سیاه کره شمالی فروخته می‌شد که این موارد باعث تردید جدی کشورها از اطمینان رسیدن کمک‌ها به مردم گردید.

مردم کشور کره شمالی

آمار کشور کره شمالی

به گزارش آسمونی جمعیت این کشور در برآورد سال 2013 حدود 24 میلیون و 825 هزار نفر بوده‌است. میانگین سنی 33٬5 سال، رشد جمعیت 0٫5 درصد، میزان تولد 14٬82 در هزار و میزان مرگ 7٬92 در هزار، جمعیت شهری 63 درصد، مرگ‌ومیر نوزادان 51٫34 نفر در هزار تولد و امید به زندگی 61٫23 سال برای مردان و 66٫53 سال برای زنان و میزان کلی باروری 1٬96 کودک برای هر زن است. سطح سواد در کشور 99 درصد است.

طبقه‌بندی اجتماعی کشور کره شمالی

به گزارش آسمونی مردم کره شمالی در یک سیستم طبقه‌بندی به نام سُنگ بون (در زبان کره‌ای به معنای مواد یا ماده) به سه طبقه اصلی تقسیم می‌شوند: 1) طبقه هسته، 2) طبقه مردد و 3) طبقه متخاصم. در زیر شاخه این سه طبقه، 51 رده‌بندی دیگر بر اساس امانتداری، وظیفه‌شناسی و وفاداری به رهبر کره شمالی و دولت کره شمالی وجود دارد. نهاد سنگ بون بدان معنی است که طبقه هر شهروند کره‌ای و رتبه‌بندی سیاسی-اجتماعی او از بدو تولد و بر اساس خانواده‌ای که در آن به دنیا آمده، به وی نسبت داده می‌شود. این بدان معناست که هیچ شهروند کره‌ای بر سنگ بون خود کنترلی نداشته در حالی که سنگ بون وی بر تمامی جوانب زندگی وی تأثیر می‌گذارد. گفتنی است که هر فرد از هر سُنگ بونی با فردی از سُنگ بون خود ازدواج می‌کند. به‌طور مثال مردی از سنگ بون هسته هرگز با زنی از سنگ بون متخاصم ازدواج نمی‌کند. بدین ترتیب این سیستم سنگ بون به‌طور دائمی در کره شمالی ادامه پیدا می‌کند.

طبقه هسته: طبقه وفادار به رژیم کیم محسوب می‌شود و به همین دلیل امتیازات قابل توجهی در تمامی جنبه‌های زندگی دریافت می‌کند. اعضای این طبقه شغل‌هایی را بر عهده دارند که به حفظ بقای رژیم کیم کمک می‌کند. این طبقه در تمامی زمینه‌های خدمات اجتماعی شامل کار، تحصیل، امکانات درمانی، و حتی امکانات غذایی، نسبت به بقیه طبقه‌ها اولویت دارد.

طبقه مردد: طبقه‌ای است که وفاداری اش به رژیم قابل بحث است اما می‌تواند به رژیم از طریق عملکرد مناسب اقتصادی، سیاسی خدمت کند. حکومت کره شمالی بر این باور است که آموزش مداوم ایدیولوژی رژیم برای این طبقه الزامی است.

طبقه متخاصم: طبقه‌ای است که حکومت دشمن و مخالف خود می‌داند. این طبقه از همه لحاظ (تحصیلات، کار، بهداشت و درمان، مواد غذایی و غیره) مورد تبعیض واقع می‌شوند.

فرهنگ کشور کره شمالی

ترکیب نژادی کشور کره شمالی

به گزارش آسمونی اکثر مردم کشور از نژاد کره‌ای به همراه اقلیتی از چینی‌ها و تعداد کمی ژاپنی هستند.

مذهب کشور کره شمالی

به گزارش آسمونی کره شمالی دارای نظام بی‌خدایی حکومتی است. اما اهالی این کشور بطور سنتی پیرو آیین بودایی و کنفسیوس‌گرایی بوده‌اند. حدود 64 درصد بی‌دین، 16 درصد پیرو شمن‌باوری کره‌ای، 13 درصد چئوندوی باور، و 4٫5 درصد پیرو آیین بودایی هستند.

زبان رسمی کشور کره شمالی

به گزارش آسمونی زبان رسمی در این کشور زبان کره‌ای است.

وضعیت زنان کشور کره شمالی

به گزارش آسمونی به خاطر ایدئولوژی حاکم بر این کشور تساوی بیشتری میان زنان و مردان کره شمالی نسبت به کره جنوبی حاکم است.

حقوق بشر و قوانین کشور کره شمالی

به گزارش آسمونی آزادی‌های اجتماعی در کره شمالی دارای محدودیت هستند.

در پی سیل‌های متعدد و بروز قحطی و خشک‌سالی در طول تاریخ کره شمالی، بیش از ده‌ها هزار نفر جان خود را در این کشور از دست دادند. به سبب وقوع قحطی‌های فراوان و کمبود مواد خوراکی، آدم‌خواری در کره شمالی افزایش یافته‌است.

در کره شمالی موی بلند برای مردان و دامن‌های کوتاه برای زنان تحمل نمی‌شود. در این کشور آقایان می‌توانند از میان چند مدل موی مختلف یکی را انتخاب کنند. هر چند که همه آن مدل‌ها بر اساس کوتاهی در پشت و بغل‌ها طراحی شده‌اند.

پوشش مردم این کشور همچون دهه‌های 1960 و 1970 است. وقتی کسی از کره جنوبی به این کشور می‌آید، مدرن بودن جنوبی‌ها واقعاً در مقایسه با شمالی‌ها برجسته می‌شود. سیستم پخش پارچه و لباس هم توسط دولت کنترل می‌شود و بیشتر اوقات مردمی که در خیابان‌ها دیده می‌شوند لباس‌های یک شکل و شیبه هم به تن دارند. این مسئله در مدارس هم به صورت جدی دنبال می‌شود و هر بخشی از زندگی مردم در کره شمالی از طریق قوانین خاصی کنترل می‌شود؛ البته مردم هم این وضع را پذیرفته‌اند.

تمام فعالیت‌های مذهبی زیر نظر گروه‌های وابسته به حکومت انجام می‌شود.

دولت‌های غربی، جامعه کره شمالی را جامعه‌ای به شدت طبقاتی و برپایه روابط خویشاوندی و ارتباطات سیاسی توصیف می‌کنند.

بنا بر گفته دولت آمریکا، شهروندان کره شمالی اجازه رفت‌وآمد آزاد چه در داخل و چه سفر به خارج از کشور را ندارند.

بعضی از پناهندگان اهل کره شمالی داستان‌هایی مبتنی بر بهره‌کشی بدنی، سقط جنین و بچه کشی در زندان‌های کره شمالی نقل می‌کنند.

کره شمالی دیکتاتورترین کشور جهان در فهرست دموکراسی واحد اطلاعات اکونومیست است.

در کره شمالی جشنواره هایی پرهزینه به نام بازی‌های توده در تجلیل از رهبر این کشور برگزار می‌شود که به مدت شش شب پیاپی در هفته و به مدت دو ماه برگزار می‌شود. در این نمایش‌ها صد هزار شرکت‌کننده از جمله رقاص و ژیمناست به اجرای نمایش می‌پردازند.

تاکنون بین 700 هزار تا سه میلیون و پانصد هزار نفر در این کشور اعدام شده‌اند. اعدام می‌تواند حتی به دلیل یک تماس تلفنی ساده با خارج از کشور یا احتکار مواد غذایی صورت گیرد. این اعدام‌ها گاه در استادیوم‌های ورزشی در حضور هزاران تماشاگر انجام می‌شود.

در کره شمالی ساعت بیدار شدن مردم توسط شیپوری تعیین می‌شود که در سراسر شهرها و از طریق بلندگو پخش می‌شود. ساعت خوابیدن آن‌ها هم توسط سیستم خاموش کردن چراغ تعیین می‌شود.

اخیراً اعلام شده امکان استفاده از نام رهبر کره شمالی در این کشور ممنوع است و افرادی که همنام کیم جونگ-اون هستند باید سریعاً نام خود را تغییر دهند. دولت کره شمالی پیش از این در دوره حکمرانی دو رهبر پیشین هم استفاده از نام آن‌ها برای مردم این کشور را ممنوع کرده بود.

قوانین کشور، بعضی از شادی‌های اولیه را هم در زندگی مردم دریغ می‌کنند. به عنوان مثال دوربین به کره شمالی وارد نمی‌شود و مردم هم نمی‌توانند آن را تهیه کنند.

با وجود اینکه دولت کره شمالی کمک‌های زیادی از خارج دریافت می‌کند، مشخص نیست آن‌ها را به دست مردم می‌رساند یا بین طبقه خاصی پخش می‌کند.

در کره شمالی اردوگاه‌های کار اجباری وجود دارند. به‌طوری‌که اگر کسی مرتکب جرمی شود، علاوه بر او، کل خانواده اش به اردوگاه فرستاده می‌شوند. گانگ چول هوان (زندانی سابق اردوگاه یودوک) در کتاب آکواریوم‌های پیونگ یانگ، شرح زندگی 10 ساله خود در اردوگاه‌های کار اجباری کره شمالی را آورده‌است. نتیجه هرگونه مخالفت و انتقاد از نظام حاکم و رهبر این کشور، تبعید افراد به این اردوگاه هاست. وضعیت زندگی در آنجا به شدت اسفبار است چنان‌که اسیران از کمبود غذا گاه دست به خوردن موش‌ها می‌زنند.

در کره شمالی اردوگاه‌هایی مانند اردوگاه شماره 14 برای زندانیان درجه یک یا اردوگاه یودوک برای زندانیان درجه دو و مطرودین طبقه‌ها که مورد تأیید رهبر یا دستگاه امنیتی نباشند وجود دارد:صحبت در مورد زندانها و بازداشتگاه‌ها و اردوگاه برای مردم و مخصوصاً زندانیان آزاد شده که شهروندی درجه دو محسوب شده کاملاً ممنوع است.

شستشوی مغزی در کشور کره شمالی

به گزارش آسمونی این روش در کشور کره شمالی کاربردی عام دارد و سعی دارد تا نکاتی را در ذهن مردم ماندگار سازد مانند:

• باور به آسمانی بودن رهبر و اینکه انسانی است ماورائی.
• تنها کسی است که 13 بار خلیج را دور زده.
• کوچکترین انحرافی از دستورات و تفکرات رهبر، ایستادن در مقابل مردم و پایمال کردن اهداف والای رهبر و حزب حاکم به‌شمار می‌آید.
• آغازکننده جنگ کره، کره جنوبی است که باهمکار امپریالیست خود ایالات متحده به خاک آن‌ها حمله کرده و در این نبرد مقدس چین تنها یاور آن‌ها بوده.
• تاریخ کشور بر مبنای الهام از کشورهای غربی نیست بلکه از تولد رهبر کبیر و رئیس‌جمهور دائمی کره، سال شمار کشور آغاز می‌شود.
• مفسرین دستگاه امنیت، که مطالب دیکته شده از سوی سازمان امنیت را برای باقی مردم و زندانیان تفسیر می‌کنند، چون بیم آن می‌رود که مردم نتوانند مفهوم درست نظرهای رئیس حزب را به درستی درک کنند.
• خودکشی در کره شمالی امری ممنوع بوده و استنباط می‌شود که فرد خودکشی‌کننده در حال فرار از لطف رهبر و زحمت کشیدن برای نظام مردمی کره شمالی است و قانوناً خانواده او تا سه نسل بعد به اردوگاه کار اجباری تبعید خواهند شد.

این موارد برای زندانیان بسیار شدید تر است، که بعد از هر شیفت کاری به مدت دو ساعت در جلسه خود اتهامی شرکت کرده، به انتقاد از خود پرداخته و در انتهای جلسه نیز توسط دیگران مورد شماتت قرار می‌گیرند. زندانی باید مواردی چون مطهر بودن حزب و رهبر، گناهکار بودن خویش، و مواردی در جهت تأیید حزب حاکم به زبان بیاورد و به خطاها و گناهان خود اعتراف کرده و در مورد نیک خواهی و مهربانی رهبر حزب سخن بگوید. نمونه سرودی که در تقدیس خاندان کیم توسط مردم خوانده می‌شود:

در امتداد کوهستان چانگ بک رد خونی دیده می‌شود در امتداد رودخانه آموک رد خونی دیده می‌شود حتی امروز هم، بر فراز تاج گل کره آزاد آن رد خون باشکوه پرتو افشانی می‌کند آه! آه! ژنرال ما ژنرال کیم ایل-سونگ

در این کشور اینترنت به صورت محدود و سازمان یافته وجود دارد. کمتر کسی حق استفاده از موبایل و رایانه را دارد و شاید دلیل کمبود اطلاعات از داخل این کشور سانسور شدید حکومت بوده‌است.

رابطه خاص کشور کره شمالی با چین

به گزارش آسمونی پیونگ یانگ که از زمان جنگ دو کره بر حمایت نظامی و معنوی پکن تکیه کرده همچنان در عرصه‌های بین‌الملل از حمایت همه‌جانبه پکن بر خوردار بوده تا آنجا که با استقرار نیروی نظامی و پلیس از فرار مردم جلوگیری کرده یا با استقرار پلیس در اطراف سفارتخانه‌های کشورهای مختلف از ورود و دسترسی فراریان به سفارتخانه‌ها جلوگیری کرده و آن‌ها را به پلیس امنیت کره شمالی تحویل می‌دهد.

تحریمها و جامعه جهانی بر کشور کره شمالی

به گزارش آسمونی شورای امنیت و سازمان ملل در جلسات ادواری و ویژه خود همیشه فعالیت کره شمالی را غیرقانونی و بر خلاف معاهدات بین‌المللی خوانده‌است، اما کره شمالی قطعنامه‌هایی را که حتی با تأیید کشور حامی خود چین صادر می‌شود را اسناد مجرمانه غیرقانونی " می‌داند. در تحریم‌هایی که در نشست شورای امنیت در سال 2017 برگزار گردید پانزده عضو شورای امنیت با اجماع به قطعنامه‌ای رأی مثبت دادند که هدف آن کاهش حدود 60 درصدی صادرات سالانه زغال سنگ این کشور آسیایی است، بر اساس این قطعنامه جدید که پیش نویس آن توسط نمایندگی ایالات متحده آمریکا در سازمان ملل تهیه و به شورای امنیت ارائه شده‌است، صادرات مس، نیکل، نقره و روی کره شمالی نیز هدف تحریم قرار گرفته‌است، اعمال تحریم‌های جدید، در مجموع دست کم 800 میلیون دلار از درآمد ارزی سالانه کره شمالی که صرف برنامه هسته‌ای غیرقانونی اش می‌کند کاهش خواهد یافت؛ این یعنی 25 درصد کل صادرات سالانه آن کشور.

در 22 دسامبر 2017 شورای امنیت سازمان ملل متحد در واکنش به آزمایش موشکی ماه گذشته کره شمالی، تحریم‌هایش علیه پیونگ یانگ را تشدید کرده که از جمله بخش عمده صادرات فراورده‌های نفتی به کره شمالی را ممنوع اعلام می‌کند. این قطعنامه که آمریکا پیش‌نویس آن را تهیه کرده بود روز جمعه (22 دسامبر) به اتفاق آراء تصویب شد. چین، بزرگ‌ترین شریک تجاری کره شمالی، در کنار روسیه به پیش نویس رای مثبت دادند. به موجب این قطعنامه، کره شمالی هر سال فقط اجازه دارد حدود چهار میلیون بشکه نفت خام و حداکثر 500 هزار بشکه فراورده نفتی مانند بنزین و گازوئیل وارد کند. به این ترتیب انتظار می‌رود صادرات فراورده‌های نفتی به کره شمالی - که عمدتاً توسط چین انجام می‌شود - 90 درصد کاهش پیدا کند. بنا بر قطعنامه جدید، کارگران کره شمالی در کشورهای دیگر باید در ظرف 24 ماه به کشورشان بازگردند - اقدامی که می‌تواند به یکی از منابع درآمد ارزی دولت کره شمالی ضربه وارد کند. همچنین ممنوعیت‌های جدیدی علیه صادرات تولیدات داخلی کره شمالی در نظر گرفته شده‌است.