نگاهی به فیلم شبی که ماه کامل شد ، موفق ترین فیلم سی و هفتمین دوره جشنواره فیلم فجر
نرگس آبیار که با هر فیلم پیشرفت بسیار خوبی در آثارش داشته با فیلم سوم یعنی نفس، نشان داد که نه تنها دغدغه هایش برای او اهمیت دارد بلکه آنها را می خواهد آمیخته به بلند پروازی و جاه طلبی نیز بکند. پروژه ای عظیم با صحنه هایی کم نظیر در سینمای ایران که ساختش توسط یک کارگردان زن قابل تحسین بود. فیلم چهارم این کارگردان یعنی شبی که ماه کامل شد در ادامه فیلم نفس قرار می گیرد. فیلمی با پروداکشن عظیم که ساخت آن کار ساده ای نیست. در واقع کارگردان تلاش کرده است بسیاری از کلیشه های مرسوم را بشکند و کاری جدید در سینمای ایران ارائه کند و تلاش این کارگردان خوشفکر و کار بلد البته بی نتیجه هم نبود و با کسب شش سیمرغ بلورین در سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر، بدل به موفق ترین فیلم این دوره از جشنواره شد.
این فیلم (شبی که ماه کامل شد) روایت گر زندگی یک تروریست تکفیری از دید یک زن جوان که ناخواسته و ندانسته درگیر این بازی مرگبار می شود و این اولین فیلم درباره گروهک تروریستی جیش العدل است. گروهکی که تحت تاثیر آموزش طالبان در پاکستان و افغانستان شکل گرفته و به ظاهر با شعارهایی آزادی خواهی، با ترور و کشتار مردم بیگناه باعث رعب و وحشت در استان های سیستان و بلوچستان و کرمان شده بود. فیلم شبی که ماه کامل شد را می توان به سه بخش تقسیم کرد. بخش اول شکل گیری یک عشق را نشان می دهد. دختری از تهران، که ظاهرا از خانواده ای مذهبی و جنوب شهر است، درگیر عشق یک پسر بلوچ شده. این بخش که می توان گفت مهمترین قسمت فیلم نیز هست، شکل گیری این عشق و شخصیت پردازی در آن به بهترین شکل ممکن اتفاق می افتد.
اما بخش دوم فیلم شروع مشکلات برای شخصیت اصلی فیلم یعنی فائزه منصوری با نقش آفرینی الناز شاکردوست است. در واقع از همین بخش او به مرور از شوهرش عبدالحمید با نقش آفرینی هوتن شکیبا فاصله می گیرد و آن عشق روز به روز کمرنگ تر می شود.
بخش سوم، وقوع فاجعه است و در واقع بخشی از فیلم است که جنایات جیش العدل به رهبری عبدالمالک ریگی را می بینیم. با توجه به روند منطقی فیلم، تغییر شخصیت عبدالحمید از پسر عاشق بلوچ به شخص دوم یک گروه تروریستی کاملا باورپذیر است. نرگس آبیار که از فیلم دومش شیار 143 نشان داده است که در برانگیختن احساسات تماشاگرانش تبحر خاصی دارد، در این فیلم نیز از این حربه به خوبی استفاده کرده و خصوصا در بخش پایانی فیلم بارها تماشاگر را از سرنوشت غم انگیز فائزه و برادرش شهاب با نقش آفرینی پدرام شریفی متاثر می کند.
در کنار داستان پردازی درست فیلم، می توان به بازی درست اکثر بازیگران این نیز اشاره کرد. خصوصا فرشته صدرعرفایی که بدون شک سیمرغ بلورین نقش دوم زن تنها شایسته این بازیگر در این دوره بود. هوتن شکیبا در نقش عبدالحمید نیز بسیار عالی ظاهر شده است. بازیگری که سالها در تئاتر بسیار خوش درخشیده بود و با این فیلم توانسته در سینما هم خود را اثبات کند. اما الناز شاکردوست بازیگر اصلی فیلم، هر چند که از آن نقش های گیشه پسند بسیار فاصله گرفته، اما هنوز هم بازی هایش جای کار دارد. البته تلاش و ممارست این بازیگر در این دوره از جشنواره فیلم فجر از نظر هیات داوران دوره نماند و سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن را برایش به همراه داشت.
در پایان می توان گفت، که فیلم شبی که ماه کامل شد از آن دسته فیلم هایی است که به رشد و ارتقاء سینمای ایران کمک می کند و حتی اگر به طور کامل هم این فیلم را دوست نداشته باشیم، نمی توانیم منکر اهمیت چنین فیلمی در سینمای ایران شویم و هیات داوران این دوره از جشنواره فیلم فجر نیز، با توجه ویژه ای که به این فیلم داشتند به اهمیت فیلم در سینمای ایران اذعان کرده اند.
اختصاصی آسمونی نقد از نرگس خرقانی منتقد سینما
