معرفی بازی Ni-Oh نبرد با سامورایی ها و هیولاها

پس از مشاهده ی این دمو شاید بتوان گیم پلی بازی Ni-Oh را تلفیقی از سه مجموعه ی Ninja Gaiden ، Dark Souls و سری Warriors (اعم از Dynasty و Samurai) دانست. زاویه ی قرار گرفتن دوربین و تعویض شکل کلی آن در هنگام حرکات سریع و ناگهانی شخصیت اصلی، بیش از هر چیز به موارد مشابه در سری Warriors شباهت دارد و علاوه بر آن نکات دیگری از گیم پلی این سری نام آشنا را هم می توان در ساختار بازی Ni-Oh به نظاره نشست.
سوای خصوصیات مشابه با سری Warriors ، برخی ویژگی های موجود در مجموعه بازی های دارک سولز را نیز می توان در ساختار گیم پلی این بازی مشاهده کرد. به عنوان مثال در این دمو شاهد کشته شدن شخصیت اصلی بازی (نسخه ی سامورایی شده ی شخصیت گرالت!) به دست تعدادی از سامورایی های چغر و بد بدن دشمن بودیم. در این میان پس از کشته شدن شخصیت اصلی بازی، او دوباره به محل مرگ خود بازگشت و در آن محل (همچون عناوین سری سولز) با تجسمی از روح خود مواجه شد که به شکل گرگ بود. به نظر می رسد که این ارواح حیوانی نقش قابل توجهی در گیم پلی بازی Ni-Oh ایفا می کنند که در دموی مذکور ما آن را در قالب حرکات ویژه و قدرتی شخصیت اصلی مشاهده کردیم. در جریان این دمو دو حرکت ویژه به نمایش در آمدند که در یکی از آن ها گرگی آتشین، مبارز ما (که شمشیر او نیز خصلتی آتشین یافته بود) را در جریان مبارزات همراهی می کرد و در دیگری نیز حملات یک جغد برف گون، ضربات برق آسای نیزه ی یخی مبارز اصلی بازی را تکمیل می کرد.    

یکی دیگر از نکات قابل توجهی که در این دمو شاهد آن بودیم وجود کاتانا (شمشیر ژاپنی) های خونین متعددی در نقاط مختلف محیط بازی و بر روی زمین بود. در واقع هر کدام از این شمشیر ها متعلق به سامورایی هایی هستند که در طول جنگ کشته شده اند. با برداشتن این کاتانا ها از روی زمین می توانید با شبح صاحبانشان مبارزه کنید و در صورت پیروزی بر آن ها جوایز مناسبی نظیر زره، شمشیر، نیزه و مواردی از این دست را دریافت نمایید که مسلماً در جریان مبارزات اصلی بازی بسیار به کار خواهند آمد.

شاید مهم ترین وجه تشابه این بازی با سری نینجا گیدن (و همچنین سری سولز) وجود باس فایت های جذاب و بسیار چالش برانگیز در طول مراحل آن باشد. در جریان این دمو شاهد حضور یکی از همین باس های قدرتمند در میدان مبارزه بودیم که با نام anonryou شناخته می شود و از دو گوی آهنین متصل به زنجیر برای مبارزه استفاده می کند. آن گونه که در این دمو مشاهده شد از میان برداشتن باس های بازی Ni-Oh نیز همانند موارد مشابه در سری نینجا گیدن و همچنین مجموعه بازی های سولز، قلق خاص خود را دارد و در کل کار چندان راحتی به شمار نمی رود.

به تازگی نسخه ی هفتگی مجله ی ژاپنی فامیتسو، اطلاعاتی را از بازی Ni-Oh منتشر کرده است که مهم ترین مورد مشاهده شده در آن به برنامه های سازندگان بازی در مورد خروجی نرخ فریم این اثر مربوط می شود. بر اساس گفته های سازندگان این بازی آن ها نرخ فریم 60 را برای اجرای بازی Ni-Oh مد نظر دارند و طراحی گیم پلی و مبارزات موجود در مراحل نیز بر همین مبنا شکل گرفته است. در واقع این امر به خوبی می تواند نوع طراحی ساختار دیداری این بازی را توجیح نماید که حداقل در دموی به نمایش در آمده ی اخیر، کاستی های هر چند کوچکی را در بخش کیفیت بافت های خود بازتاب می داد (البته این دمو مسلماً نسخه ای ابتدایی است و نه نهایی). به طور قطع اجرای روان اکشن های پر هیجان موجود در این بازی بر روی نرخ فریم ثابت 60 می تواند بسیاری از موارد دیگر را کم اهمیت جلوه دهد و در واقع اولویت اصلی در بازی Ni-Oh (همانند بسیاری از آثار مشابه) به نمایش در آوردن اکشن شلوغ ، درگیر کننده و پر سرعت موجود در گیم پلی آن به روان ترین شکل ممکن است و نه بهره بردن از جلوه های پر رنگ و لعابی که تاثیر چندانی در گیم پلی بازی ندارند (به عنوان مثال می توان نگاهی به بازی بایونتا 2 انداخت که حرکت و هیجان، حتی یک لحظه هم در طول مراحل آن متوقف نمی شود. پس چه کسی به جلوه های تصویری پر زرق و برق اما بی خاصیت اهمیت می دهد.