نقد فیلم نیوکاسل

نویسنده اختصاصی آسمونی : نجیبه نعمتی

"نیوکاسل" اولین فیلم "محمد قصابیان" در مقام کارگردان است. او که سابقه بازیگری و کارگردانی در عرصه تئاتر و سینما دارد، بافیلم "نیو کاسل "کارگردانی سینما را نیز به رزومه کاری خودافزود. "نیوکاسل"، یک بیماری در پرندگان به خصوص کبوتران است که اولین بار در شهر نیوکاسل انگلیس به این بیماری پرندگان تعلق گرفت. بیماری که در آن پرندگان، به خصوص پرندگانی که در مرغدانی و در قفس زندگی می‌کنند را درگیر خود می‌سازد. در حقیقت نوعی بیماری واگیردار برای کسانی که با هم زندگی می‌کنند. فیلم در خانه‌ای قدیمی با اتاقهایی رو به حیاط می‌گذرد. افرادی از سر استیصال و فقر مالی مجبور به اقامت در اتاق‌های این خانه شده‌اند؛ هر کدام درگیر و سرگردان در گرفتاری‌های گوناگون خود هستند. دانشجوی پزشکی، آرایشگر، نوازنده‌های زیرزمینی و مهاجر غیر قانونی افغان و کتایون... ماجرا از زمانی آغاز می‌شود که قرار است صاحبخانه اصلی این خانه بزرگ و قدیمی به وطن برگردد و خانه نیز کوبیده شود تا برج و یا آپارتمانی بر روی این خانه قدیمی بنا گردد. "فرید" ،فردی که اجاره خانه‌ها را جمع می‌کند ،ساعت نُه صبح خبردار می‌شود که باید نُه شب خانه را خالی و بدون مستاجرین به صاحبخانه تحویل دهد. دوازده ساعت که باید غافلگیرانه و پرتنش باشد به کابوسی دردناک، خسته کننده برای مخاطبی که به گمان خودش برای دیدن یک فیلم کمدی به سینما آمده است؛ مبدل می‌شود.

کمدی در این فیلم دیده نمی‌شود فقط بازی و چند دیالوگ "بهرام افشاری "کمی لب‌هایت را برای لبخند باز می‌کند که وجود "افشاری" و شخصیتش در فیلم نیز یکی از ضعف‌های فیملنامه است. فیلم از همان اول با جیغ و سروصدا بازیگران سرگردان آغاز می‌شود و ترا تا آخر فیلم در سردرد ناشی از این همهمه و شلوغی دنبال می‌کند. سردردی که تا خارج سینما نیز ترا رها نمی‌کند. فیلم "نیوکاسل "از لحاظ لوکیشن شبیه فیلم مهمان مامان است. خانه‌ای قدیمی با اتاق‌های زیاد و همسایه‌هایی که هر کدام در اتاقی از این خانه سکنا گزیده‌اند؛ اما این تنها شباهت فیلم نیوکاسل با فیلم موفق “مهمان مامان” است. تفاوت این فیلم با فیلم مهمان مادر زمین تا آسمان است. بی داستان بودن و روایت نداشتن “نیوکاسل “شخصیت‌های آن را در سردرگمی فرو برده است. هر چه تلاش می‌کنی نمی‌توانی برای این فیلم خط و ربطی بیابی. تمامی صحنه‌ها آکنده از سر وصدا و جیغ است. همه به هم می‌پرند. شخصیت‌پردازی انجام نشده و هر کدام از بازیگران بدون اینکه موقعیت خود را در ساختار فیلم بدانند در این فیلم به ایفای نقش می‌پردازند. خانه‌ای در حال فروپاشی با همسایگانی نمی‌توانند ارتباط مناسبی با هم داشته باشند و صاحبخانه‌ای که بعد از سالهای سال از خارج به کشور می‌آید و دچار فراموشی است. فیلم به غیر از مشکل اصلی یعنی فیلمنامه،مشکلاتی در فیلمبرداری و صدابرداری نیز دارد.