آشنایی با زندگی قوی گنگ

آسمونی : قوی گنگ (Cygnus olor) یک گونه از قو, و بنابرین عضوی از اردک‌ها, غازها و اردکیان است که بومی اروپا و آسیا و شمال دور آفریقا است.

همچنین با انتقال انسان‌ها در آمریکای شمالی، استرالزی و جنوب آفریقا نیز یافت می‌شود. اطلاق نام «گنگ» به آن به خاطر کم‌صدا بودن در مقایسه با دیگر گونه‌های قو است طول آن 125 تا 170 سانتی‌متر است. همچنین نوک آن حاشیه‌ای مشکی رنگ دارد.

قوی گنگ پرنده ملی غیررسمی کشور دانمارک است و در سال 1926 در این کشور جانوری حفاظت‌شده نامیده شد.

توصیف ظاهری

طول بدن قوهای گنگ بالغ میان 140 تا 160 سانتی‌متر است. البته در موارد انگشت‌شمار این طول میان 125 تا 170 سانتی‌متر نیز می‌رسد. این پرندگان می‌توانند بال‌های خود را به اندازه 2 تا 2٫4 متر باز کنند.

نرها بزرگتر از ماده‌ها هستند و زائده روی بینی‌شان نیز بزرگتر است. در کل قوهای گنگ دومین پرندگان آبزی از لحاظ بزرگی جثه پس از قوی ترومپت‌زن هستند، اگرچه قوهای گنگ نر می‌توانند وزنی برابر یا گاه بیشتر از وزن ترومپت‌زن‌ها داشته باشند.

قوی گنگ از جمله سنگین‌وزن‌ترین پرندگان در جهان است. نرها می‌توانند وزنی میان 11 تا 12 کیلوگرم داشته باشند و ماده‌های اندک کوچکتر وزنی برابر 8٫5–9 کیلوگرم دارند.

منقار پرندهٔ نر اندکی بزرگ‌تر از منقار پرندهٔ ماده‌است و هر دو زایده‌ای سیاه‌رنگ و گوشتی در جلوی چشم‌ها و بالای نوک دارند. جوجه‌ها به رنگ قهوه‌ای نقره‌ای هستند با زیربدن سفید و نوک سیاه. قوهای جوان دارای رنگ خاکستری-قهوه‌ای محو هستند که در پایان سال یکم زندگی به سفیدی خواهد گرایید. نوک آن‌ها با گذشت زمان صورتی‌تر می‌شود تا آنکه به سیاهی گراید.

گستره و جمعیت

قوی گنگ به صورت طبیعی در مناطق معتدل که از اروپا و آسیای غربی آغاز می‌شوند و در شرق به سرزمین پریمورسکی در روسیه می‌رسند، زندگی می‌کنند.

تعداد کل قوهای گنگ بومی در جهان 500٬000 عدد در پایان فصل زایش (بالغ‌ها به همراه جوجه‌ها) است؛ از این میان 350٬000 تا در سرزمین‌های شوروی پیشین زندگی می‌کنند. آن‌ها همچنین به مناطقی دیگر از جهان که بومی‌اش نبوده‌اند، معرفی شده‌اند. تعداد این پرندگان در ژاپن نزدیک 200 عدد، کمتر از 200 تا در زلاندنو، و به صورت تقریبی 120 تا در آفریقای جنوبی است