نقد فیلم mother 2017

فیلم mother 2017 فیلمی در سبک وحشت روان‌شناختی به کارگردانی و نویسندگی دارن آرونوفسکی است که در سال 2017 منتشر شده است. آسمونی در این بخش به معرفی و نقد فیلم mother 2017 می پردازد.

معرفی فیلم mother 2017

بازیگران فیلم mother 2017

• جنیفر لارنس
• خاویر باردم
• میشل فایفر
• دامنل گلیسون
• اد هریس

داستان فیلم mother 2017

رابطه یک زن و شوهر آزمایش می‌شود، وقتی که مهمانان ناخوانده برای به هم ریختن زندگی آرام آنها وارد خانه‌شان می‌شوند.

تولید فیلم mother 2017

در 13 اکتبر 2015 مجله ورایتی اعلام کرد که دارن آرنوفسکی در حال شروع فصل تازه‌ای از کارش است که با پروژه‌ای بدون نام و با نویسندگی خودش صورت می‌گیرد و طبق مکالمات جنیفر لارنس به این پروژه افزوده شده است. این پروژه هنوز به هیچ استدیویی محول نشده بود ولی احتمال داشت که به شرکت رجنیس اینترپرایزس سپرده شود. این شرکت با اولین نگاه به پروژه با آرونوفسکی معامله را بست. در 11 ژانویه 2016 اعلام شد که پارامونت پیکچرز مسئولیت انتشار فیلم را بر عهده دارد و خاویر باردم به ستارگان فیلم افزوده شده است. در آوریل 2016، دامنل گلیسون، میشل فایفر، اد هریس و برایان گلیسون به بازیگران فیلم اضافه شدند.

در 25 می 2016 اعلام شد که فیلمبرداری در ماه ژوئن آغاز می‌شود. سر انجام در 13 ژوئن 2016 مراحل تولید و فیلمبرداری آغاز شد و در 28 اوت 2016 به پایان رسید.

در 11 اکتبر 2016 اعلام شد که یوهان یوهانسون سازنده موسیقی متن فیلم‌های موفقی همچون نظریه همه چیز و ورود ساخت موسیقی این فیلم را بر عهده گرفته است.

در 27 اکتبر 2016 اعلام شد که نام فیلم، (مادر) است.

موسیقی فیلم mother 2017

مادر!، اولین فیلم آرنوفسکی است که کلینت منسل به عنوان آهنگساز در آن حضور نداشته است.

انتشار فیلم mother 2017

این فیلم در 13 اکتبر 2017 توسط پارامونت پیکچرز منتشر شده است.

نقد فیلم mother 2017

دارن آرونفسکی نوشتن فیلمنامه « مادر! » را پس از به اتمام رساندن پروژه « نوح » آغاز نمود. فیلمنامه ای که ظاهراً در 5 روز نسخه اولیه آن آماده شد و در نهایت پس از بازنویسی های چند باره به مرحله ساخت رسید. جالب آنکه لارنس و فایفر درباره بازی در این فیلم اعلام کرده بودند که پس از مطالعه فیلمنامه نتوانسته اند آن را درک کنند و همه چیز برای آنان گنگ و نامفهوم جلوه می کرده!

داستان فیلم در خانه ای در مکانی نامشخص رخ می دهد که طی آن زنی بی نام (جنیفر لارنس) به همراه همسرش (خاویر باردم) زندگی عاشقانه خود را آغاز کرده اند. مرد، شاعر مشهور و محبوبی است که مریدان فراوانی دارد اما مدتی است به بن بست ذهنی رسیده و تشویشی را در ذهن تجربه می نماید. بزودی غریبه ای ( اد هریس ) از راه می رسد و درب منزل آنان را می زند. او فکر می کند که خانه مذکور در واقع محلی برای استراحت است و نمی داند که ملک شخصی زن و شوهر است! با این حال شاعر، او را در کمال تعجب همسرش به خانه دعوت می کند و سپس نوبت به ورود همسرِ مرد غریبه ( میشل فایفر ) می رسد که او نیز به خانه وارد شود و...

« مادر! » مقدمه ای عجیب و البته ساده دارد. در ابتدا فیلمساز از مخاطبش می خواهد تا شخصیت های اصلی داستانش را بدون آنکه نامی برای آنان تعیین شود، بپذیرد و با آنان همراه شود. در ادامه نیز شخصیت های متعددی وارد داستان می شوند که همگی آنان نیز مانند شخصیت های اصلی ، بی نام و هویت هستند و ما تنها با استفاده از ضمیر قادر به شناسایی آنان هستیم. تصمیمی که تعمداً گرفته شده و دلالت بر مفهومی دارد که افراد را تبدیل به نماد و نشانه هایی از رویکردهای طبیعی و اجتماعی می نماید. به نظر می رسد که آرونفسکی حتی پیش از رویت فیلم با استفاده از نام فیلم قصد داشته مفهومی را به مخاطب انتقال دهد. نامگذاری فیلم با عنوان « مادر! » شاید در ظاهر ساده و بی آلایش باشد اما زمانی که به علامت تعجب پس از کلمه مقدس مادر می رسیم، سوال بزرگی در ذهن شکل می گیرد که چرا از مادر با عنوان کنایه ای نام برده شده؟

در « مادر! » آرونفسکی می توان نشانه های فراوانی یافت. از انجیل مقدس گرفته تا اشاره هایی به آدم و هوا که هرکدام سعی دارند تلنگری به مخاطب بزنند. خانه ای که مرد و زن در آن زندگی می کنند به مثابه زمینی در نظر گرفته شده که شاید هجوم افراد مختلف به درون آن سبب تخریب و هرج و مرج و البته گاهاً رویکردهای خوشایند می گردد. شخصیت مرد نویسنده که در مواجه به انتقادات همسرش تنها یک لبخند از خود به نمایش می گذارد، به مانند پروردگاری معرفی می گردد که سعی در مدیریت شرایط و مادر ( شخصیت زن خانه هم که منزل متعلق به اوست و بطور کنایه آمیزی، باردار می شود ) دارد و البته مادر و منزل که نمادی از سیاره زمین هستند و بزودی میزبان مهمانان عجیب و ناخوانده ای می گردند.

« مادر! » برخلاف نیمه ابتدایی نسبتاً آرام و سر به راه خود، در نیمه دوم به جنون کشیده می شود. جنونی که در آن مرد تکلیف خود را با پیروان یا طرفداران خود مشخص می کند و مهاجمان خانه نیز وضعیت را برای مادر تیره تر می نمایند. مهاجمانی که به نظر می رسد آسیب اصلی را به زمین وارد می نمایند و سردرگمی مادری که نمی داند با وضعیت پیش آمده باید چطور رفتار کرد و به همین جهت رفته رفته دچار بحران می گردد و البته در این بین بارداری هم رخ می دهد که شاید باید از آن انتظاری تولدی مجدد را گرفت.

بازیگران مطرح بسیاری در فیلم نقش آفرینی کرده اند. جنیفر لارنس که شخصیت اصلی داستان است و تقریباً در تمام مدت زمان فیلم در مقابل دوربین است، بازی بسیار خوبی از خود به نمایش گذاشته. بازی در نقش مادر، تجربه ای متفاوت برای جنیفر لارنس بوده که به خوبی از پس آن برآمده است. خاویر باردم نیز در نقش شاعر، حضور بسیار موثری دارد و با توجه به شخصیتی که فیلم از او ارائه می دهد، بهترین انتخاب ممکن به نظر می رسد! مشاهده اد هریس و میشل فایفر در فیلم نیز تجربه خوشایندی محسوب می شود، مخصوصاً فایفر که توانسته پس از مدتها با نقشی قابل توجه به سینما بازگردد.

جدیدترین اثر آرونفسکی سرشار از نماد و کنایه و استعاره است و مشخصاً هر مخاطبی می تواند نمادها و تحلیل های فراوانی از آنچه که در فیلم مشاهده نموده را مطرح نماید. شاید فیلم در نگاه اول الهام پذیری فراوانی از شاهکار رومن پولانسکی به نام « بچه رزماری » داشته باشد، اما در اجرا تفاوت فراوانی به اثر مذکور دارد و به مراتب جسورتر و البته شلوغ است. « مادر! » موجب می شود تا مخاطب این روزهای سینما که آثار بلاک باستری سهم فراوانی را در دنیای سینمایی او تشکیل می دهند، پس از تماشای فیلم به فکر فرو رفته و سعی در حل و تکمیل پازل هایی داشته باشد که آرونفسکی در ذهن او ایجاد کرده. « مادر! » قطعاً بهترین فیلم آرونفسکی نیست و شاید حتی برخی از مخاطبانش را به جهت روایت غیر معمولش پس بزند، اما نمی توان این نکته مهم را انکار کرد که آرونفسکی به سینما بازگشته تا مثل همیشه، مخاطبش را پس از تماشای فیلم دچار درگیری ذهنی نماید!