مشهورترین گل در تاریخ جام جهانی

مشهورترین گل در تاریخ جام جهانی چگونه به ثمر رسید؟ 

اختصاصی آسمونی – مهدی زارعی

اقای مدافع

به گزارش آسمونی ، در برزیل همه او را با عنوان «کپیتا»، کلمه عامیانه به معنی «مدافع»، می شناختند. این لقب برازنده اش بود. اما بیشترین شهرت او به خاطر دقایقی از بازی فینال جام جهانی 1970 است. در واقع در دیداری که تیمش قبلا در آن برنده شده بود. در ورزشگاه آزتکا شهر مکزیکوسیتی برزیل 3 بر یک پیش بود و ایتالیا به زانو در آمده بود.

پایان باشکوه

به گزارش آسمونی ، برزیل آماده تر بود. توستائو، مهاجم میانی تیم مالک توپ بود و آن را در نیمه زمین خودی به گردش در می آورد. اما آن ها این توانایی را داشتند که هر حریفی را بسوزانند. کلودولدو، هافبک دفاعی تیم، با حرکات گیج کننده دریبل هایی زیبا می زد و حریفان را یکی پس از دیگری از پیش رو بر می داشت. آن ها از نظر تاکتیکی هم بسیار دانا بودند. برزیلی ها می دانستند که سیستم یارگیری من تو من شدید ایتالیایی ها برایشان یک ضعف خواهد بود. جرزینیو، وینگر راست، با سرعت تغییر مسیر داد.

جاکینتو فاکتی، دفاع چپ ایتالیا، او را تعقیب کرد و یک راهروی خالی را در اختیار بازیکنان سمت راست برزیل گذاشت. پله توپ را به کناره ها فرستاد، این کار را به خوبی هم انجام داد و کارلوس آلبرتو به آن رسید و آن را به زیبایی هرچه تمام تر وارد دروازه کرد. شوتی زد که دروازه بان ایتالیا هم کمتر شبیهش را دیده بود. لحظه بی نظیری بود، خود زننده گل هم هرگز از صحبت درباره آن خسته نمی شد. او در تیمی بازی می کرد که از نظر تاکتیکی، تکنیکی و فیزیکی بهترین بود و خودش هم همه این فاکتور ها را داشت. کارلوس آلبرتو تورس نه تنها یک دفاع راست عالی، بلکه یک رهبر بی همتا بود. او درباره آن لحظات باشکوه گفت:« جام ژول ریمه پس از آن برای همیشه در برزیل باقی ‌ماند. من بسیار جوان بودم و تنها 25 سال داشتم. تا همین امروز هم من جوان‌ترین کاپیتانی هستم که جام‌جهانی را بالای سر برده است.»  

تنها جام جهانی کارلوس آلبرتو

تورنمنت 1970 اولین و تنها جام‌جهانی بود که کارلوس آلبرتو در آن حضور داشت. در سال 1966 کارلوس آلبرتو در کمال شگفتی از فهرست نهایی برزیل خط خورد و موفق نشد که در جام جهانی‌ انگلستان حضور داشته باشد. برزیل در آن مسابقات در مرحله گروهی مقابل مجارستان و پرتغال با نتایج مشابه (1ـ3) شکست خورد و در همان مرحله حذف شد.  

چگونگی آماده سازی برزیل 70

به گزارش آسمونی ، کارلوس آلبرتو نحوه آماده سازی تیم برزیل برای مسابقات جام جهانی مکزیک را این گونه توضیح می دهد: «ما قبل از جام جهانی 1970، روند آماده‌سازی بسیار جالبی داشتیم. زیرا 4 سال قبل و در سال 1966 با چیزی مواجه شدیم که در آن روزها به فوتبال قدرتی معروف بود و به این ترتیب غافلگیر شدیم. به همین دلیل نتوانستیم در جام جهانی 1966 قهرمان شویم. هرچند نمی‌خواهم عملکرد سایر تیم‌ها ـ به خصوص انگلیس که در پایان تورنمنت به قهرمانی رسید ـ را کوچک جلوه دهم. آن رقابت‌ها تجربه بسیار مهمی برایمان بود. زیرا چهار سال بعد و در آستانه جام جهانی، خودمان را از نظر بدنی کاملاً آماده کردیم.

یادم می‌آید سه ماه قبل از جام‌جهانی تمرین می‌کردیم تا برای رقابت‌ها آماده باشیم. همگی می‌دانستیم که در آن رقابت‌ها، دو دشمن خواهیم داشت: فوتبال قدرتی و ارتفاع بالای مکزیک. با این وجود می‌دانستیم که اگر از نظر بدنی آماده باشیم، از نظر تکنیکی آن قدر خوب هستیم که دست کم‌ بتوانیم تا فینال جام، پیش برویم. زیرا هیچ ‌کس جرأت نداشت پیش‌بینی کند که حتماً در جام‌جهانی قهرمان خواهیم شد.»

اقتدار سلسائو

اما برزیلی‌‌ها در بازی‌هایشان با اقتدار برنده شدند. روند پیروزی‌های برزیل با برد قاطعانه (4ـ1) در شهر گوآدلاخارا مقابل چکسلواکی شروع شد و پس از آن نوبت به برد خفیف و دشوار (1ـ0) در برابر مدافع عنوان قهرمانی (انگلیس) می‌رسد. دیداری که بیشتر به خاطر عکس‌العمل فوق‌العاده دروازه‌بان انگلیس (گوردون بنکس) که ضربه سر پله را به شکل عجیب به کرنر فرستاد، به یادآورده می‌شود. با این حال برزیل سرانجام پیروز شد؛ توستائو توپ را به پله پاس داد، پله به جرزینیو و با شوت او، بنکس سرانجام تسلیم شد. در آخرین دیدار مرحله گروهی برزیل با دو گل پله (3ـ2) رومانی را شکست داد تا در دور یک چهارم نهایی در برابر پرو صف‌آرایی کند؛ یک برد(4-2) مقابل پرو و برتری(3-1) در برابر اروگوئه، برزیل را فینالیست جام کرد.  

گل کم نظیر در فینال

به گزارش آسمونی ، او درباره گل کم‌نظیر خود می‌گوید: «همه آن گل را به خاطر دارند، هر جای دنیا که می‌روم، متوجه می‌شوم که مردم آن گل را در یاد دارند. زیرا آن گل، حسن ختام نمایش درخشان برزیل، در یک جام جهانی فوق‌العاده بود. نمایشی از برزیل که تا امروز از اذهان پاک نشده است. تیمی که خیلی‌ها معتقدند بهترین تیم ملی تاریخ فوتبال است. شخصاً از این که چنین شانسی داشتم تا آن گل را به ثمر برسانم، بسیار خوشحال هستم.

اما نباید حرکاتی را که منجر به گل شدن آن توپ شد، فراموش کنیم. زیرا من به تنهایی گل نزدم. بلکه تمام تیم در به ثمر رسیدن آن گل نقش داشت. در آن لحظه ما از ایتالیا (3ـ1) پیش بودیم و سه دقیقه تا پایان بازی باقی مانده بود. وقتی توپ به توستائو رسید، او می‌توانست رو به عقب به دروازه‌بان پاس بدهد تا وقت‌کشی کنیم. اما نه! ما مالکیت توپ را دست گرفتیم و رو به جلو حرکت کردیم. این یکی از خصیصه‌های باارزش آن تیم بود. ما تیمی بودیم که هدفمان همیشه حمله کردن به دروازه حریف بود.»

کاپیتان 25 ساله و جام ژول ریمه

به گزارش آسمونی ، کمی پس از به صدا درآمدن سوت پایان، کارلوس آلبرتو جام ژول ریمه را بالای سر برد. جامی که پس از آن برای همیشه به برزیل تعلق یافت. مدافع 25 سال برزیلی به بالاترین نقطه دنیای فوتبال رسید و با این که پس از آن، هرگز در بزرگ‌ترین صحنه دنیای فوتبال به میدان نرفت، اما همان یک گل کافی بود که نامش را در تاریخ جام جهانی جاودانه سازد.