نقد و بررسی فیلم معراجی ها

نام فیلم : معراجی ها

نام کارگردان : مسعودده نمکی

سال تولید : 1392

محصول : ایران

بازیگران :

اکبر عبدی، حمید لولایی، رضا رویگری، دانیال عبادی، برزو ارجمند، سیدمهرداد ضیایی، غلامحسین لطفی، مجید شهریاری، اصغرنقی زاده، اسماعیل سلطانیان، بهاره افشاری، مریم کاویانی و لاله صبوری

خلاصه داستان :

قرار است تعدادی از شهدای گمنام تفحص شده در یکی از دانشگاه‌ها دفن شوند اما گروهی از دانشجویان با تحریک استاد گنجی اقدام به آشوب و جنجال در دانشگاه می کنند که این امر آغاز قصه‌ای می‌شود که گروه دانشجویان مجبور به سفری ناخواسته می شوند.
شاید در نگاه اول که نام فیلم وکارگردانش را بشنوید یا ببینید یا فیلم های پرفروش وکارنامه درخشان ایشان مانند اخراجی ها ورسوایی بفتید اما معراجی هامتفاوت است زیرابراساس یک عملیات واقعی در دوران دفاع مقدس ساخته شده است وداستان متفاوتی دارد
داستان فیلم درباره پسری به نام محمد است که مشتاق به رفتن به جبهه است ولی پدر ومادر او به خاطر تک فرزندی ورتبه خوب ایشان در کنکور نمی خواهند که بچه گلشان پرپرشود وقصد دارند اورا منصرف کنند ولی او هر جور شده خودش به جبهه می رساند وپدر او به دنبال او راه می افتد و...
داستان در نگاه اول بسیار کلیشه ای وتکراری است ولی با اضافه شدن درون مایه های طنز وصحنه های مختلف کامپیوتری وغیر کامپیوتری که نبرد در جبهه های جنگ را به تصویر می کشد وکمی جذابیت فیلم را افزایش دهد وبیننده را راضی کند.

نقد و بررسی فیلم:

قصه فیلم ضعیف است و بعد از 30 دقیقه ماجرایش تمام میشود. دیالوگ های ابتدای فیلم با دهه شصت تناسب ندارد و اصطلاحات جدید در ان دیده می شود. بازی بازیگران خوب در نمی اید و از همه بدتر بهاره افشاری ومهران رجبی.کمدی فیلم خوب است وجز در مورادی به لودگی کشیده نمی شود.موسیقی فیلم (از امیر توسلی)خوب بود.دهنمکی در معراجی ها خواسته واقعا یک فیلم جنگی بسازد و صحنه های زیاد جنگی در آن دیده می شود که معلوم است هزینه زیادی برده است.یکی از بهترین صحنه های فیلم به نظرم صحنه ای است که برزو ارجمند در لباس روحانیت آرتیست بازی در می اورد و بعد از اینکه تیر می خورد، خود به یک سو و عمامه اش به سوی دیگر پرتاب می شود. دهنمکی در 5 فیلمش یک روحانی در نقش اصلی داشته است و خوب توانسته انها را در بیاورد.

کیفیت فیلم خوب است ورضایت بخش است ونسبت به فیلم های قبلی این کارگردان کیفیت بهتری دارد ولی درمقایسه با فیلم های سینمای جهان به هیچ وجه بیننده را راضی نمی کند.
موسیقی فیلم هم جالب است ولی در بعضی اوقات بسیار تکراری می شود وبیننده با خود می گوید چند بار باید یک موسیقی را گوش دهیم بس است دیگر.
بازیگران نقششان را خوب ایفا کرده اند مخصوصا اقای اکبر عبدی که بسیار جالب نقش خود را بازی کردی ودر اخر شهید می شود و...
فیلم بردای فیلم خوب کارشده ولی در کمی از سکانس ها صحنه های اسلوموشن طولانی را می دیدیم که حوصله بیننده را سر می برد ولی درصحنه های نبردانفجارهای خیلی زیبا بیننده رابه وجد می اورد و گاهی نبرد با افتخار سپاه ایران را به تصویر می کشد.

دیالوگ ها ورفتار های بازیگران گاهی از حد ومرز جبهه خارج می شود وگاهی توهین امیز نیز می شود مخصوصا دیالوگ های پدر محمد که شاید درون مایه های طنز داشته باشد ولی باید بیشتر دقت کرد وبه مفهوم ان پی برد وپس از ان ان را وارد فیلم کرد.تا به حال که فروش فیلم بسیار بالا بوده وکارگردان باید از دبستان هایی که دانش اموزان را برای تماشای فیلم به سینما ها بردند نیز قدر دانی کنددر کل شاید ای فیلم بهترین کار اقای دهنمکی نباشد اما جز فیلم های خوب ایشان بوده.

و در پایان :

مسعود ده نمکی کارگردان گیشه است و فیلم هایش توده مردم را با سینما آشتی میدهد و این را باید به فال نیک گرفت.