جنجال های ماندگار در فوتبال ایران ( بخش دوم)

جنجال های ماندگار در فوتبال ایران ( بخش دوم)

اختصاصی ورزشی آسمونی - مهدی زارعی

 

بیشتر بخوانید :

جنجال های ماندگار در فوتبال ایران ( بخش اول )

استقلال – پرسپولیس (1358)

نخستین دربی سرخابی پس از پیروزی انقلاب ، یک مسابقه دوستانه بود که در 25 آبان 1358 در استادیوم امجدیه و با حضور 23 هزار نفر تماشاگر برگزار شد. بهانه برگزاری این مسابقه مرگ « علی دانایی‌فرد » مربی سازنده فوتبال کشور و پیشکسوت باشگاه تاج بود که چندی قبل از این مسابقه از دنیا رفته بود. مسابقه با حملات پرسپولیس آغاز شد. امّا استقلالی‌ها با هوشیاری و به دنبال یک کارگروهی در دقیقه 43 به گل رسیدند. غلام فتح‌آبادی زننده گل بود که سبب هجوم بی‌امان سرخپوشان در نیمه دوم مسابقه شد. امّا « هروس باغومیان » داور مسابقه و کمک‌هایش ( پرویز سیار و حسین دشتگرد ) در دقیقه 75 صحنه‌ای دیدند تا نظیرش را تا آن روز مشاهده نکرده بودند! گروهی از تماشاگران به نشانه اعتراض به داور مسابقه به زمین مسابقه هجوم آورده و داور را مضروب ساختند!! شدت ضربات به حدی بود که باغومیان به بیمارستان انتقال داده شد. بازیکنان دو تیم به سختی خود را به رختکن رساندند و به این ترتیب مسابقه « بزرگداشت » به دیداری « شرم‌آور » تبدیل شد. اتفاقی که مسابقات بعدی فوتبال تهران را با تعطیلی روبرو ساخت و منجر به استعفای دبیر وقت فدراسیون شد !!

پرسپولیس – نیروهای مسلّح (1359)

اسفندماه 1359 بود و قرار بود که مسابقه دو تیم پرسپولیس و نیروهای مسلّح با حضور مقامات ارشد سیاسی کشور برگزار شود امّا تنها یک روز به برگزاری مسابقه، دیدار دو تیم لغو شد!! پس از آن هم اعلام شد که نه تنها این دیدار، بلکه مسابقه چهارجانبه تیمهای استقلال، آرارات، شاهین و پرسپولیس هم برگزار نخواهد شد !! بعدها مجلات کیهان ورزشی و دنیای ورزش اعلامیه وزارت کشور و دستور این وزارت را به چاپ رساندند: « صلاح مملکت نیست که چنین مسابقاتی برگزار شود !»

پرسپولیس – اکباتان (1360)

آسمونی ، ظاهراً دیگر قرار نبود که سیاسی‌ها دست از دخالت در فوتبال بردارند. آذرماه بود و دو تیم پرسپولیس و اکباتان آماده برگزاری مسابقه خود بودند که هیأت فوتبال تهران مسابقه را به تعویق انداخت و دلیل آن را همزمانی مسابقه با زمان راهپیمایی علیه ملک فهد اعلام نمود. این مسأله برای نخستین بار تماشاگران آبی وقرمز فوتبال ایران را متحد ساخت و همگی با هم علیه مسؤولین وقت فوتبال تهران شعار دادند. هیأت فوتبال تهران نیز نه تنها عقب ننشست بلکه تماشاگران را تهدید کرد که کلیه مسابقات را تعطیل خواهد نمود ؟

هما – پرسپولیس (1361)

از آن جایی که برخوردهای حذفی هیچ‌گاه در دراز مدّت پاسخ نمی‌دهد، تمهیدات هیأت فوتبال تهران نیز به اعتراضات تماشاگران خاتمه نداد. این بار پس از برگزاری مسابقه پرسپولیس و هما در جام‌حذفی، اعتراضات خاتمه نیافت و درگیری تماشاگران دو تیم به خارج استادیوم و خیابان‌ها کشیده شد. با این اتفاق مشخص بود که هیأت فوتبال تهران چه خواهد کرد. تعطیلی کلیه مسابقات ! هرچند که این نوع مدیریت ؟! تنها در کوتاه مدت جواب می‌داد.

پاس – پرسپولیس (1363)

یک جنجال و یک شاهکار ؟! از سوی هیأت فوتبال استان تهران منجر به فاجعه شد. حتی یک فوتبالدوست معمولی نیز می‌دانست که مسابقه تیمهای پاس و پرسپولیس هموازه با استقبال فوتبال دوستان روبه‌رو خواهد شد. امّا مسؤولین فوتبال تهران چنین دانشی نداشتند و مسابقه هفدهم مهرماه دو تیم را در استادیوم شهید شیرودی برگزار کردند. امّا در روز برگزاری مسابقه بیش از دو برابر ظرفیت استادیوم شیرودی به این ورزشگاه هجوم آوردند و به این ترتیب همه چیز درآشوب غرق شد! تماشاگران یک بار دیگر علیه مسؤولین فوتبال تهران متحد شدند و شعار دادند. امّا این به منزله پایان کار نبود. آسمونی ، تماشاگران توری‌های کناره زمین را پاره کردند و به داخل میدان هجوم برند. عده‌ای به رختکن‌ها حمله کردند. گروهی تشک‌های پشت دروازه‌ها را ( که مخصوص مسابقات پرش ارتفاع دو و میدانی بود ) پاره کرده وآتش زدند! گروهی تورهای دروازه‌ها راکندند و عده‌ای دیگر تیرهای دروازه‌ها را از جا درآوردند (!!) نیروی انتظامی وارد معرکه شد و حاصل این بلبشو بیشتر از بیست مجروح بود (!) سرانجام نوبت به رأی درباره وقایع رخ داده رسید. سازمان تربیت بدنی بدون آن که نظر فدراسیون را بخواهد بازیکنان و تماشاگران را بی‌تقصیر دانست و هیأت فوتبال را مقصر دانست !

فدراسیون فوتبال در دفاع از هیأت فوتبال تهران «رسانه‌ها» را مقصّر دانست که « سیاستها را در نظر نمی‌گیرند !» و سرانجام نتیجه « کی بود کی بود من نبودم »ها (!) دودی بود که به چشم فوتبال رفت سازمان تربیت بدنی مسابقات باشگاهی تهران را تعطیل کرد (!!)

پرسپولیس – استقلال 

چهارمین دوره لیگ آزادگان از حیث تعداد تیم در تمام ادوار مسابقات لیگ کشور بی‌سابقه بود 24 تیم در این بازی‌ها حضور داشتند! البته در دو گروه 12 تیمی و قرار شده بود که از هر گروه دو تیم به نیمه‌نهایی صعود کنند و تعیین کننده قهرمان لیگ باشند. از بد حادثه پرسپولیس در گروه خود اول شد و استقلال دوم و چاره‌ای نبود جز برگزاری نیمه نهایی بین دو تیم که منجر به شکست یکی از دو تیم می‌شد. مسابقه پنج سال قبل در تیم نیز در داخل میدان به جنجال کشیده شده بود و پیش‌بینی می‌شود که مسابقه به سادگی تمام نشود (!) پرسپولیسی‌ها با دو گل از حریف پیش افتادند امّا اخراج «رضا شاهرودی» کفه استقلال را سنگین ساخت و آنها سرانجام درآخرین دقایق بازی را به تساوی کشاندند. پس از آن درگیری‌ها به اوج رسید و این درگیری با هجوم تماشاگران به داخل زمین تکمیل شد. برای فدراسیون چاره‌ای نبود جز آن که تنها یکی از طرفین را نقره‌داغ کند. فدراسیون، تماشاگران را پرسپولیسی دانست و این تیم را (0-3) بازنده کرد. پس از آن لیست بلندبالای محرومان انتشار یافت که کلکسیونی بود از محرومیت‌های 6 ماهه تا 3 ساله !! هر دو تیم به آرا اعتراض داشتند مثلاً منصور پورحیدری برای اثبات ظالمانه بودن رأی ، امیر قلعه‌نوعی  را مثال زد که از ابتدای مسابقه کتک خورد و دردعواها برای جدا کردن بازیکنان تلاش می‌کرد. اما درپایان شش ماه محروم شد! ( باور کردن یا نکردن حرفهای پورحیدری برعهده خواننده )

امّا از آن جا که همه چیز در فوتبال ما با «ریش‌سفید بازی» و چند روبوسی خاتمه می‌یابد، تمام جنجال های ایجاد شده و محرومیت‌ها با تخفیف روبه‌رو شدند و اکثر محرومان به تیم ملّی بازگشتند. کار غلطی که بعدها به یک عادت در فوتبال ایران بدل شد !