خاطرات بورا از 5 دوره مربیگری در جام های جهانی

خاطرات بورا از 5 دوره مربیگری در جام های جهانی/ اختصاصی آسمونی – مهدی زارعی

میلوتینوویچ: دیدن جام جهانی 2022، رویای من است

  به گزارش آسمونی ، یک مرد با افتخاراتی اندک اما رکوردهایی دست نیافتنی. در جام جهانی 1954 و در دیدار افتتاحیه مسابقات، یوگسلاوی با یک گل فرانسه را شکست داد؛ تک گل مسابقه توسط میلوش میلوتینوویچ فروارد 21 ساله تیم به ثمر رسید. چهار سال بعد علاوه بر میلوش، برادر 25 ساله اش به نام میلوراد یکی از اعضای تیم ملی یوگسلاوی بود اما دیگر برادر این خانواده یعنی « بورا» هرگز در جام جهانی بازی نکرد. با این حال هافبک 177 سانتی متری پرورش یافته در مکتب پارتیزان بلگراد، در جام جهانی 1986 حضور یافت!

موافقت با پیشنهاد مکزیکی ها

بورا که مربی تیم ملی مکزیک بود، درباره این کشور می گوید: «مکزیک جایگاه خاصی در قلب من دارد. اولین بار در سال 1964 به آن کشور رفتم. در آن زمان به تورنمنت 6 جانبه‌ای دعوت شده بودیم که در ورزشگاه یک دانشگاه برگزار می‌شد. به گزارش آسمونی ، استادیوم محل برگزاری بازی‌ها پر از شلوغی و سرشار از شور و شوق بود و من متوجه شدم که تشابهات فراوانی بین فرهنگ‌های مکزیک و یوگسلاوی وجود دارد. چنین شد که وقتی مکزیکی‌ها با من تماس گرفتند و پیشنهاد رفتن به کشورشان را دادند،‌ فوراً پذیرفتم.»

کوچ نشینی که آب مکزیک را خورد

بورا میلوتینوویچ در 7 سپتامبر 1944 در یوگسلاوی به دنیا آمده است. اما مثل یک خانه به دوش واقعی زندگی کرده است. زندگی ورزشی او از سال 1972 و با انتقال از اروپا به مکزیک آغاز می‌شود. به گزارش آسمونی ، چنین سفری در آن ایام، سفری نامتعارف به حساب می‌آمد. او و دو برادرش در باشگاه پارتیزان بلگراد بازی کرده بودند. اما به نظر می‌رسید که «بورا» جوان‌ترین فوتبالیست از بین سه برادر، ژن یک کوچ‌نشین را دارد. او در 33 سالگی مربی‌گری را آغاز کرد. خودش درباره سال‌های آغازین حضور در مکزیک می‌گوید: «در مکزیک ضرب‌المثلی هست که می‌گوید: اگر کسی به مدت یک سال آب مکزیک را بنوشد، دیگر هرگز نمی‌تواند آن کشور را ترک کند. من در آن زمان پیش خود فکر می‌کردم «اگر امکان دارد که به خانه‌ام بازنگردم؟ اما این دقیقاً همان اتفاقی بود که برایم افتاد. من و نامزدم ماریا در آنجا مانگار شدیم و به لطف خدا در مکزیک صاحب یک دختر شدم. مکزیک مثل خانه دوم من می‌ماند.»

زلزله در وطن دوم بورا

به گزارش آسمونی ، بورا در باشگاه بوماز آن‌قدر خوب کار کرد که به مربیگری تیم‌ملی مکزیک برگزیده شد. اما تنها یک سال قبل از جام جهانی 1986، زلزله‌ای مهیب وطن دوم او را لرزاند و زیرساخت‌های مکزیکوسیتی را ویران کرد. او می گوید: «اوضاع بسیار بدی بود. شک و شبهه‌هایی درباره توانایی‌های مکزیک در میزبانی جام‌جهانی ابراز می‌شد و تیم‌ملی با علامت سؤال‌های فراوانی روبه‌رو بود. زیرا مکزیک در آستانه آن تورنمنت، نتوانسته بود نتایج خوبی کسب کند. با این وجود به لطف سخت‌کوشی فدراسیون و مردم آن کشور، فضای پرشوری برای تیم‌ملی به وجود آمده بود. همه تلاش می‌کردند تا به هر شکل ممکن، به تیم‌ملی کشورشان کمک کنند.»

فضایی عجیب در استادیوم

در ماه ژوئن 1986 نگاه جهانیان به سیزدهمین دوره جام‌جهانی معطوف می‌شود که مکزیک، میزبان آن بود. بورا از دیدار با بلژیک خاطره ای فراموش نشدنی دارد: «قبل از دیدار مکزیک و بلژیک، بلندگوهای ورزشگاه کار نمی‌کردند. با این شرایط بود که تمام بازیکنان تیم صف کشیدند و سرود ملی کشورشان را خواندند. به گزارش آسمونی ، سرود ملی مکزیک، سرود فوق‌العاده‌ای است و من در آن فضا مطمئن بودم که ما می‌توانیم هر تیمی را شکست دهیم. 120 هزار نفر در ورزشگاه بودند و همه یکصدا این سرود را می‌خواندند. به خاطر همین اتحاد بود که من مطمئن بودم در آن جام، نتایج بسیار خوبی کسب خواهیم کرد. آن سال به خاطر تولد دخترم، دلیل دیگری برای شادی داشتم. بله! تولد دخترم هم در سال 1986 بود.» ملی‌پوشان مکزیک در مرحله اول و در گروه خود بالاتر از پاراگوئه، بلژیک و عراق می‌ایستند و در دور یک هشتم نهایی نیز بلغارستان را شکست می‌دهند. اما آن‌ها در مرحله یک چهارم نهایی به پایان راه می‌رسند و در ضربات پنالتی در برابر آلمان غربی سر تعظیم فرود می‌آورند.

در جام جهانی با کستاریکا و آمریکا

اما بورا یک بار دیگر، بار سفر را می‌بندد و در جام‌جهانی 1990، هدایت کاستاریکا را در اولین حضور این تیم در جام‌جهانی عهده‌دار می‌شود. به گزارش آسمونی ، میزبان جام‌جهانی 1994 (آمریکا) نیز مصمم بود تا از حذف تحقیرآمیز و زودهنگام از جام‌جهانی جلوگیری کند. همین دلیل آنها نیز به سراغ میلوتینوویچ می‌آیند. هرچند که این مأموریت، کار ساده‌ای نبود. با این وجود، او دست به کاری بزرگ زد. «من با آقای آلن روتن‌برگ رئیس وقت فدراسیون فوتبال آمریکا، رابطه ویژه‌ای داشتم. او رئیس فوق‌العاده‌ای بود و به من می‌گفت: بورا! تو باید صحبت کردن به زبان انگلیسی را یاد بگیری. در غیر این صورت چطور می‌توانیم درباره مسائل مختلف با هم صحبت کنیم و به توافق برسیم؟ من در جواب به او می‌گفتم: شما مرا استخدام کردید تا صحبت کردن به زبان انگلیسی را یاد بگیریم یا این‌که تیمی خوب بسازم؟!»

91 بازی دوستانه در ایالات متحده

البته بورا هر دو کار را انجام داد. هرچند رسیدن به استادی در ششمین زبانی که می‌توانست به آن صحبت کند، بی‌شک بسیار ساده‌تر از ساختن یک تیم خوب در آمریکا بود! به گزارش آسمونی ، آمریکایی‌ها درصدد بودند لیگی حرفه‌ای تشکیل دهند. اما این کار را به سال 1996 موکول کردند. بورا هم فرصت یافت تا گروهی از بازیکنان برتر کشور را به تیم‌ملی دعوت کرده و با آنها مثل یک تیم باشگاهی کار کند. او می‌گوید: «ما دائماً در حال سفر بودیم و با تعدادی از بهترین تیم‌های دنیا، بازی دوستانه برگزار می‌کردیم. ما در مجموع در 91 بازی دوستانه به میدان رفتیم. آن بازی‌ها کلید ساختن یک تیم قوی و رقابت‌طلب بود.»

صعود نیجریه از گروه مرگ

به گزارش آسمونی ، بورا پس از چهار سال حضور در آمریکا به مکزیک بازمی‌گردد. آن‌گاه در سال 1997 هدایت تیم‌ملی نیجریه را برعهده می‌گیرد. او تنها پس از بیست جلسه تمرینی آن تیم را به جام‌جهانی فرانسه می‌برد نیجریه در آن سال مجموعه‌ای از بهترین فوتبالیست‌های قاره آفریقا بود. عقاب‌های نیجریه در مرحله گروهی، اسپانیا را شکست می‌دهند و برای نخستین بار در تاریخ فوتبال خود، تنها با دو بازی صدرنشین یک گروه جام‌جهانی می‌شوند.

مربی چین در جام 2002

بورا پس از دو سال حضور روی نیمکت تیم نیویورک در لیگ آمریکا، باز هم بار سفر بسته و این بار راهی شرق دنیا می‌شود. به گزارش آسمونی ، چین تا آن زمان، هرگز به جام‌جهانی صعود نکرده بود. اما جام‌جهانی 2002 در قاره آسیا برگزار می‌شد و چینی‌ها باید در آن حضور می‌یافتند. چین با مربیگری بورا، دو بازی قبل از پایان مرحله مقدماتی، به جام‌جهانی صعود کردند. بورا از آن روزها چنین یاد می‌کند: «توصیف برخی از مسائل رخ داده در زندگی انسان، بسیار دشوار است. دوران حضور من در چین، فوق‌العاده بود و من خیلی خوشحال بودم که رؤیای مردم چین یعنی حضور در جام‌جهانی فوتبال را به واقعیت تبدیل کنیم. فضایی که در آن کشور به وجود آمده بود، واقعاً خارق‌العاده بود. باید بگویم که من گروه فوق‌العاده‌ای از بازیکنان را در اختیار داشتم که نگرش بسیار درستی به فوتبال داشته و همه در کنار هم کار کردیم تا توانستیم کاری بزرگ را به سرانجام برسانیم. بدون کمک بازیکنان، نمی‌تواستیم کاری انجام بدهیم.»

مشاور تیم ملی قطر

به گزارش آسمونی ، نابغه مربیگری پس از آن، به سیر و سفر در قاره‌های دیگر ادامه می‌دهد و در تیم‌های هندوراس، السعد قطر، جامائیکا و عراق مربیگری می‌کند. بورا در دوران 33 ساله مربیگری خود، در 14 تیم‌ملی و باشگاهی در 10 کشور دنیا و در چهار کنفدراسیون قاره‌ای مربیگری کرده است. به نظر می‌رسد او بالاخره در قطر ساکن شده و در نقش مشاور این کشور عربی، در اولین میزبانی خاورمیانه در جام‌جهانی به فعالیت خواهد پرداخت. او بهترین شاخص برای تصدی این پست است. «من با انسان‌های زیادی و اقشار مختلفی کار کرده‌ام. به همین دلیل به هر کشوری می‌روم. آن را مثل وطن خود می‌دانم. وقتی از من می‌پرسد کجا هستم؟ پاسخ می‌دهم: در خانه! و وقتی می‌گویند: خانه کجاست؟ پاسخ می‌دهم: نمی‌دانم! زیرا خیلی از کشورها در گوشه و کنار دنیا هستند که آنها را خانه خودم می‌دانم. در حال حاضر، خانه من قطر است و من در این خانه خوشحال هستم. امیدوارم خداوند به من سلامتی دهد تا بتوانم جام جهانی 2022 را که در این جا برگزار می‌شود، از نزدیک تماشا کنم. برگزاری جام جهانی برای مردم قطر، رویدادی فوق العاده است.» منبع: اختصاصی آسمونی