نظر اسلام درباره ی ازدواج با محارم در دیگر ادیان

اسلام قوانین یا عرفها و رسوم دیگر ادیان را -هرچند زشت بداند- برای پیروان ان دین و ایین هرگز ممنوع نکرده است ، خصوصا اینکه ان از جمله ادیان کتابی باشند (یهود نصری مجوس و صابئین). از اینرو کسانی که طبق عرف و رسم دین خود به  ازدواج با خویشان نزدیک تن میدهند یا از این نوع ازدواج بوجود امده اند را بترتیب زانی و زنازاده  خطاب نمیکند. بلکه قوانین فقهی درون دینی را برای دیگر ادیان محترم میشمرد!

چنانکه وقتی فردی نزد امام صادق مرد زرتشتی را زنازاده خطاب کرد بدین علت که با مادرش ازدواج کرده برخورد تند امام را سبب میشود و حضرتش با نگاه تندی اورا گوشزد کرده و میفرماید او طبق دستورات دین خود عمل میکند. متن عربی را باهم بخوانیم :

عَنْهُ عَنِ ابْنِ أَبی عُمَیْرٍ عَنْ أَبی الْحَسَنِ الْحَذَّاءِ قَالَ کُنْتُ عِنْدَ أَبی عَبْد اللَّهِ ع فَسَأَلَنِی رَجُلٌ مَا فَعَلَ غَرِیمُکَ قُلْتُ ذَاکَ ابْنُ الْفَاعِلَةِ فَنَظَرَ إِلَیَّ أَبُو عَبْد اللَّهِ ع نَظَراً شَدیداً قَالَ فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ إِنَّهُ مَجُوسیٌّ أُمُّهُ أُخْتُهُ فَقَالَ أَ وَ لَیْسَ ذَلِکَ فِی دَیْنِهِمْ نِکَاحاً - تهذیب شیخ طوسی جلد9ص70+9/365

چنانکه اشاره شد اسلام قوانین فقهی دیگر ادیان را پذیرفته و محترم شمرده تا انجا که نتنها چنین ازدواجی در یک دین را برای پیروانش نهی نکرده بلکه ترتیباتی برای زمانی که لازم می اید قوانین اسلامی برانها اجرا گردد صورت داده است . برای مثال اگر فردی مجوسی وفات یافت و او با خویشان خود ازدواج کرده بود برای ارث دادن به انها احکام و شیوه هایی خاص در نظر گرفته شده است . و گویا این موضوع  انقدر مهم و پرتکرار بوده که شیخ صدوق در من لایحضرالفقیه یک فصل برای ان باز کرده و روایاتی را درانجا به استناد ذکر نموده  و دراغاز روایتی از امام علی اورده است 

وَ فِی رِوَایَةِ السَّکُونِیِّ أَنَّ عَلِیّاً ع کَانَ یُوَرِّثُ الْمَجُوسیَّ إِذَا تَزَوَّجَ بأُمِّهِ وَ بأُخْتِهِ وَ بابْنَتِهِ مِنْ وَجْهَیْنِ مِنْ وَجْهِ أَنَّهَا أُمُّهُ وَ مِنْ وَجْهِ أَنَّهَا زَوْجَتُه‏
علیّ ع مرد مجوسی را هر گاه با مادر و خواهر، و دختر خود ازدواج کرده بود، از دو جهت ارث می‏بخشید:یک جهت آنکه آن زن مادر او است، و دیگر آنکه همسر او است‏. ن.ک.من لایحضرالفقیه 4/344

 

و هیچیک از این بزرگان و مشایخ اسلام از این جهت که مجوسیان زنازاده اند محروم الارث نمیخواند یا حتی بدین صفت و کلام زشت خطاب نمیکرد.اری در روایات داریم گاهی معصومین برخی مسلمین را حرامزاده خطاب کنند (مثل درباره ی معاویه ، عمروعاص  .وابن زیاد و...) اما درباره مجوس چنین لفظی نتنها وجود ندارد که به ان از انجهت که یک قانون دینی است بدیده ی احترام نگریسته شده است.

باری، شگفت اینکه برخی مسلمین امروزی با سابقه ی قومی  زرتشتیان را زنازاده خطاب میکنند یا اخیرا دوستی در کامنتی در چند پست قبل اشاره به زنازاده بودن کوروش موسس هخامنشیان کرده و براو ایراد گرفته که با خاله اش ازدواج نموده است!

شاید بی مناسبت نباشد که یادی از فتوای امام حنفیان ابوحنیفه درباره ی ازدواج با محارم داشته باشیم چراکه حنفیان بزرگترین جماعت در میان اهل سنت را تشکیل میدهند .

وقال أبو حنیفة : لا حد علیه فی ذلک کله ولا حد علی من تزوج أمه التی ولدته وابنته . وأخته . وجدته . وعمته . وخالته . وبنت أخیه . وبنت أخته عالما بقرابتهن منه عالما بتحریمهن علیه و وطئهن کلهن فالولد لاحق به والمهر واجب لهن علیه و لیس علیه الا التعزیر دون الاربعین فقط.ن.ک.المحلی ابن حزم اندلسی جلد 11ص 253

 

همانگونه که مشاهده میشود ابوجنیفه برای چنین ازدواجی حدی قائل نیست  ازدواجی که بین مردی با عمه خاله و خواهر و دختر و مادر دختر خواهر دختر برادر باشد و تازه میگوید  وقتی ازدواج کرد  مهریه هم باید داد -مهریه واجب است- و این حدی ندارد فقط  تعزیر دارد  و تعزیر ان هم کمتر از 40ضربه ی شلاق است! و این درحالی است که طبق فقه شیعه که بازتابش در قانون جزایی ایران هم وجود دارد ازدواج با محارم فوق الذکر برای فرد مسلمان حکم مرگ در پی دارد.(ن.ک . قانون مجازات اسلامی ماده 82) همچنین باید یاداور شد کهجمعیتی بزرگ از جامعه اسلامی کنیز بودند انها عملا نقش یک برده ی جنسی را در این جامعه بازی میکردند! در برخی فتاوی مذاهب سنی میبنیم که صاحب و برادران و هرکسی را که صاحب  صلاح بداند میتواند بر کنیز استوار بدارد. و این اوج بهره گیری جنسی از انسان است.