بیوگرافی پروفسور بالتازار و ماجرای آمدن او به ایران

مارسل بالتازار-marcel baltazard

یکی از پروفسور و محقق های معروف جهان، پروفسور مارسل بالتازار اهل فرانسه است. وی در ایران هم معروف است زیرا وی در حدود 17 سال در ایران زندگی کرده است.

سالهاست که در شبکه های اجتماعی و رسانه ها، انیمیشن پروفسور بالتازار را به این محقق معروف نسبت می دهند.

ولی سازنده این انیمیشن آن را بیان نکرده است و این کارتون، مربوط به کشور یوگسلاوی سابق (کرواسی) است و تنها شباهت اسمی دارند. در ادامه بیوگرافی و ماجرای حضور او را در ایران ببینید.

بیوگرافی مارسل بالتازار

مارسل بالتازار متولد 13 فوریه 1908 – مرگ اول سپتامبر 1971 پزشک و محقق علوم پزشکی فرانسوی بود.

او به‌خاطر فعالیت‌هایش در زمینه بیماری طاعون و هاری معروف می‌باشد.

بالتازار در بین سال‌های 1946 الی 1961 ریاست انستیتو پاستور ایران در تهران را بعهده داشت و پس از آن رئیس بخش همه‌گیرشناسی در انستیتو پاستور پاریس شد.

بالتازار تقریباً 17 سال در ایران زندگی کرد و پس از آن همکاری خود را با همتای ایرانی‌اش، مهدی قدسی تا سال 1346 ادامه داد تا اینکه در سن 63 سالگی درگذشت.

پروفسور بالتازار برای انجام تحقیقات پزشکی به مأموریتی در روستای اکنلو شهرستان کبودراهنگ ایران فرستاده شد.

این پروفسور فرانسوی هم‌زمان با سومین موج شیوع طاعون در سال 1332 از فرانسه به ایران آمد و با همکاری پزشکان ایرانی پایگاه تحقیقاتی انستیتو پاستور ایران را با حمایت مالی یک فرد خیر به نام جمشید قراگزلو در روستای اکنلو کبودراهنگ تأسیس کرد و به آزمایش‌های مختلفی در این منطقه مشغول شد و توانست با تحقیقاتی که انجام داده بود، بیماری طاعون را ریشه‌کن کند.

سازماندهی واکسیناسیون جمعی علیه بیماری آبله و سل هم از دیگر اقدامات او بود. آزمایشگاه و دفتر کار پروفسور بالتازار در کبودرآهنگ همدان گردشگرانی را به خود جذب می‌کند.

پس از پایان تحصیلات متوسطه در «وردون» در سال 1924، مارسل بالتازارد تحصیل خود را در رشته پزشکی در پاریس شروع کرد. در سال 1928، یکی از دوستان او به او پیشنهاد داد که در آزمایشگاه انگل‌شناسی "امیل برومپ" (وابسته به دانشکده پزشکی در پاریس)، به او بپیوندد که منجر به همکاری او شد و در نهایت در سال 1931 به عنوان معاون این آزمایشگاه مشغول به کار شد.

در سال 1932، "جرج بلان"، کسی که "امیل رو" او را مسئول تأسیس انستیتو پاستور مراکش کرده بود، از مارسل بالتازار دعوت کرد پایان‌نامه دکترای خود را روی موضوع "بیماری بیلارزیوز" در مراکش کار کند. از سال1932 تا 1933، بالتازار در آزمایشگاه انگل‌شناسی دانشکده پزشکی پاریس بر روی بیماری " تب کنه‌ای" مطالعه کرد و در این راستا در آزمایشگاه "رنه لگرو" در انستیتو پاستور روش‌های میکروبیولوژیکی را فرا گرفت و پایان‌نامه پزشکی خود تحت عنوان "بررسی بیلارزیوز وزیکولی در مراکش " را به پایان رساند.

او سپس مجدداً به «جرج بلان» در انستیتو پاستور کازابلانکا پیوست، جایی که تحقیق خودبر روی انتقال تیفوس، و تبهای راجعه را انجام می‌داد. در سال 1935، او «جایزه دسپورت» را از آکادمی پزشکی فرانسه دریافت کرد. در سال 1937، جرج بلان و مارسل بالتازار از زوائد کک‌ها یک واکسن جدید علیه تیفوس ساختند.

بالتازار از سال 1942 تا 1945، به عنوان رئیس مجمع پزشکان ایتالیایی- فرانسوی و آلمانی در مراکش بود. در بازگشت از مراکش در سال 1945، او توسط «رنه لگرو» به یک مأموریت در انستیتو پاستور ایران فرستاده شد و قراردادی با دولت ایران بسته شد.

در سال 1946 مارسل بالتازار، ریاست انستیتو پاستور ایران را عهده‌دار شد و ساختار علمی و مهندسی آن را مجدداً طراحی کرد. واکسیناسیون جمعی علیه بیماری آبله و سل را سازماندهی کرد که در مورد سل، سازمان بهداشت جهانی و یونیسف او را یاری دادند. همچنین با تشریک مساعی موسسات تحقیقاتی فرانسوی، آمریکایی و روسی یک مرکز برای نوتوانی اجتماعی جمعیت جذامیان تأسیس کرد.

مارسل بالتازار در سال 1947، همه‌گیری بیماری طاعون در مناطق روستایی کردستان را در غیاب موشها در این مناطق مرتفع بررسی کرد. مطالعات نشان داد که تداوم عفونت در این مناطق بواسطه حضور جوندگان نیمه مقاومی است که مقاومت بالایی نسبت به این عفونت دارند.

برای اثبات این تئوری یک گروه تحقیقاتی از طرف سازمان بهداشت جهانی در ارتباط با انستیتو پاستور ایران شکل گرفت. تحقیقات بالتازار در مورد طاعون در ایران، انستیتو پاستور ایران و بخش اپیدمیولوژی آن را به عنوان یکی از قطب‌های علمی مطرح دنیا در این زمینه مطرح کرد. در سال 1950، او به عنوان کارشناس کمیته هاری در سازمان بهداشت جهانی منصوب شد. او برنامه‌ای برای استفاده از سرم ضد هاری خالص و تغلیظ شده به عنوان «سرم هایپر ایمیون» در آمریکا ارائه داد که موجب هموار شدن استفاده از سرم ضد هاری شد.

در سال 1954، جایزه «بلیون» از طرف آکادمی علوم فرانسه به بالتازار اعطا شد. در سال 1956، او به عضویت کمیته تخصصی طاعون در سازمان بهداشت جهانی منصوب گردید.

بالتازار در سال 1958، انستیتو پاستور ایران را ترک کرد ولی همکاری او به عنوان مشاور همتای ایرانی خود مهدی قدسی تا سال 1966 ادامه یافت.

در سال 1968، او ریاست دپارتمان جدید خدمات پزشکی اپیدمیولوژی، بیماریهای قابل انتقال، تحقیقات و آموزش را به‌طور هم‌زمان عهده‌دار بود. او تشکیل دوره‌های آموزشی اپیدمیولوژی را مدیریت کرد و همچنین برنامه‌های تحقیقاتی در برزیل، پرو، برمه و موریتانی را با دورنمای توسعه تحقیقات به سایر کشورها را ادامه داد. بالتازاردر اول سپتامبر سال 1971 در پاریس در گذشت.