
مجنون لیلی، فیلم ایرانی
مجنون لیلی در 1 فروردین ماه سال 1387 همزمان با عید نوروز بر روی پرده سینما رفت.
خلاصه داستان فیلم مجنون لیلی
مجنون لیلی از 5 اپیزود تشکیل شده و در رابطه با کادوی ولنتاینی است که بین چندین نفر دست به دست میچرخد تا نهایتاً ... .
نقد فیلم مجنون لیلی
کارگردان : قاسم جعفری
- محمدرضا گلزار
- الناز شاکر دوست
- حمید گودرزی
- حامد بهداد
- نیما شاهرخ شاهی
- بهنوش طباطبائی
- یوسف تیموری
- رامین راستاد
- لیلا زارع
داستان فیلم «مجنون لیلی» راجع به جعبهای گرانبها و باستانی به نام جعبه عشق است که میراث خانوادگی دختر دندانپزشکی به نام پروانه (الناز شاکردوست) به شمار میآید. جعبه گم میشود و فرهاد (محمدرضا گلزار) که در جریان پیداکردن جعبه عاشق پروانه شده و قرار است با او ازدواج کند، جعبه را پیدا میکند. ولی فرهاد در مسیر آوردن جعبه تصادف میکند و از این پس جعبه عشق مرتب در داستانهایی مختلف دست به دست میشود.
به گونهای که این جعبه نقش پیوند دهنده عشاق را بازی کند. ولی در برخی از داستانهای فیلم، جعبه نقش مشخصی ندارد و گاه به جای پیوند دادن عشاق نقش معکوسی را بازی میکند. نکته مهم دیگر در مورد داستانهای متفاوت این فیلم آن است که برخی از آنها در حد یک ایده باقی میمانند؛ مثل داستان جوان نظافتچی که زبانش میگیرد و جعبه را نزد دختر قالیباف میبرد. این داستان تنها در حد ایده ملاقات عاشقانه دو نفر که معلولیت جسمی دارند باقی مانده است و مفهوم خاصی را انتقال نمیدهد؛ به خصوص که زمان برخی از داستانها (از جمله داستان مورد اشاره) آنقدر کوتاه است که اصولاً فرصت نمیشود که داستانی کامل شکل بگیرد و چنین داستانهایی فقط در حد به تصویر درآوردن عجولانه یک موقعیت باقی میمانند.
دلیل این مسئله شاید آن باشد که داستانهای مختلف فیلم را فیلمنامهنویسان مختلفی نوشتهاند، اما نه به صورت کارگاهی که داستانها و ترکیب آنها را با هم هماهنگ کنند؛ بلکه هر کدام داستانی را جداگانه نوشتهاند و بعد کارگردان آنها را با هم آمیخته و شاید برخی از ضعفهای فیلمنامه، به نبودن یک سیستم کارگاهی در نوشتن فیلمنامه بازمیگردد. به نظر میرسد که قاسم جعفری به دلیل ضعفهایی که در فیلمنامه حس کرده و برای آنکه از جذابیت فیلمش کاسته نشود به مسائلی چون احساساتگرایی اغراقآمیز و فصلهای کلیپگونه روی آورده است.
اینکه چرا چنین گروه موسیقی بیمقدمه آوازی عاشقانه را سر دادهاند که اصولاً ربطی به آن فضا و حال و هوا ندارد از سوالهای بزرگ فیلم است، به خصوص که «مجنون لیلی» فیلمی موزیکال نیست که بتوان در جای جای آن بیمقدمه زیر آواز زد. در مجموع ارائه فیلمی قدرتمند و دیدنی از مضمون ازلی و ابدی عشق کار بسیار دشواری است که متأسفانه در «مجنون لیلی» تحقق نیافته است. «مجنون لیلی» بیش از هر چیزی به ایده شتابزدهای از مضمون عشق شبیه شده است. «مجنون لیلی» نشان میدهد که قاسم جعفری نیاز به برخورد جدیتر و دقیقتری با مقولههایی چون فیلمنامهنویسی و کارگردانی دارد.