- آسمونی
- مجله اینترنتی
- تقویم تاریخ
- شب بیست و هفتم محرم
شب بیست و هفتم محرم
1- لشکر کشی مأمون عباسی به روم (215ق)
مأمون عباسی، هفتمین خلیفه طایفه بنی عباس در 27 محرم سال 215 قمری برای تنبیه متجاوزان رومی و شکستن قدرت و ابهت شیطانی آنان، در رأس سپاهی عظیم و سنگین عازم سرحدات غربی خلافت اسلامی، یعنی مرزهای امپراتوری روم شرقی شد.
وی، پس از خروج از بغداد، وارد موصل، پس از آن وارد مِنبج، دابق، انطاکیه، مصیصه و طرسوس (طرطوس) شد و از آن جا وارد سرحدات و متصرفات روم شرقی گردید و با رومیان به نبردی سخت و سنگین پرداخت و دژهای مستحکم آنان را در هم کوبید و برخی از شهرهای آنان، از جمله آنکارا(پایتخت فعلی کشور ترکیه) را به تصرف خویش درآورد.
وی، در سال بعد نیز با لشکری سنگین، رومیان متجاوز را مورد هجوم سپاهیان خود قرار داد و بسیاری از مناطق آنان را به تصرف خویش درآورد.
2- وفات عالم بزرگ ملا علی کنی
تولد
در یکی از روزهای سال 1220 هجری قمری در محله «کَن» واقع در شمال غرب تهران ملاعلی کنی دیده به جهان گشود. پدر او، میرزا قربانعلی آملی نامش را «علی» نهاد تا میراث امام خواهی و علی دوستی را با گوشت و پوست نسل خویش درآمیزد.
در حوزه تحصیل
او پس از سعی و تلاش در مکتب، در اندیشه حضور در حوزه علوم دینی بود، لیکن با مخالفت خانوادهاش روبرو گردید و در آغاز به صورت مخفیانه به درس مشغول شد و سپس با کسب رضایت آنان راهی حوزه تهران گردید و از آنجا به اصفهان رفت و در آن شهر از محفل درس استادی چون سید اسدالله اصفهانی (متوفی 1290 ق.) استفاده کرد.
سپس آماده سفر به نجف اشرف شد و از ذخایر گران سنگ آن حوزه بهره برد.اساتید بنام و معماران علمی و معنوی «کنی» در حوزه نجف عبارت بودند از:شیخ محمد حسن نجفی معروف به صاحب جواهر (متوفی 1266 ق.)، شیخ حسن کاشف الغطاء (متوفی 1262 ق.) شیخ مشکور حولاوی نجفی (متوفی1273 ق.)
در کنار حوزه نجف، حوزه علمیه کربلا نیز جایگاه پرورش دانش طلبان بود.شیخ علی کنی در جوار آستان مقدس حضرت امام حسین ـ علیه السّلام ـ از محضر دو استاد برجستهای چون شریف العلماء مازندرانی (متوفی 1245 ق.) و سید ابراهیم قزوینی معروف به صاحب ضوابط (متوفی 1262 ق.) کسب فیض کرد و دوره عالی فقه و اصول را گذراند.
وفات
این مرجع وارسته، فقیه دلیر و همراز محرومان در بامداد روز پنجشنبه 27 محرم 1306 ق.به دیار باقی شتافت و دنیای فانی را وداع گفت. تهرانیهای مؤمن در روز یکشنبه اول صفر 1306 پیکر مطهر او را تشییع نمودند و تابوت پرنور او را تا مدفنش در حرم حضرت عبدالعظیم ـ واقع در شهر ری ـ بر دوش گذاشته، با او وداع کردند.پس از آن نیز مردم مسلمان ایران بخصوص اهالی تهران در غم رحلت پیشوای خویش سه روز به عزاداری و نوحه سرایی پرداختند.جایگاهش فردوس باد.
