داستانی کوتاه از امام علی
روایت شده که روزی حضرت امیر علیه السّلام بر فراز منبر مسجد کوفه پس از حمد و ثنای الهی فرمود: ای مردم! گناهان سه قسمند، سپس ساکت شد، شخصی پرسید: یا علی علیه السّلام فرمودی گناهان سه قسمند و ساکت شدی؟
فرمود:آری میخواستم آن را توضیح دهم ولی چیزی به ذهنم رسید، که فاصله بین کلام شد، آری گناه سه قسم است: گناهی که آمرزیده میگردد و گناهی که آمرزیده نمیگردد، و گناهی که هم صاحبش بیم دارد و هم امید، عرض شد برایمان آن را روشن کن؟
فرمود: آری گناهی که در دنیا کیفرش را بنده میبیند و خداوند بردبارتر از این است که دو بار بنده را کیفر دهد.
و اما گناهی که بخشیده نمیشود، ستم به بندگان خداست، که خداوند سوگند یاد کرده که آن را نیامرزد، اگر چه به آهستگی مشتی بر کسی زده باشند، و یا دستی به سر و صورت انسان یا حیوانی کشیده باشند، پس خدا در قیامت آن را قصاص میکند تا مظلمهای به گردن کسی نماند.
اما گناه سوم، گناهی است که خداوند آن را بپوشاند و توبه را روزی وی سازد و همواره از گناه خود ترسان است و امید رحمت دارد، پس ما هم برای او جای امیدواری میبینیم.
از حضرت باقر علیه السّلام رسیده که فرمود: هر گاه خداوند بخواهد بندهای را گرامی نماید و گناهانی بر گردن داشته باشد، او را بیمار میگرداند، و اگر بیمارش نکند، مرگ را بر او سخت و رنجآور میگرداند، تا گناهانش پاک شود، و اگر بخواهد بندهای را خوار گرداند و او کارهای نیکی کرده باشد، بدنش را سالم نگاه میدارد و اگر چنین نکند، روزی او را بسیار میگرداند، و اگر چنین نکند، مرگ را بر او آسان میکند، تا پاداش کار نیکش به این صورت داده شود.
مطالب مرتبط :
سخنانی زیبا و گرانبها از حضرت علی (ع)
با سلام و تشکر از شما، حتماً دوست گرامی.