تیم شاهین در سفر شوروی (1343)

از محمد برزمهری به عنوان یکی از نمادهای باشگاه سپاهان یاد می شود.

وقتی سال گذشته برزمهری از دنیا رفت، در سوابق او بازی در سپاهان و ذوب آهن، همچنین حضور در کنار پرویز دهداری در تیم ملی به عنوان مربی دروازه بانان تیم ملی و همراهی با محمود یاوری در دوران مربیگری یاوری ذکر شد. اما یکی از بخشهای فراموش شده زندگی برزمهری حضور او در تیم شاهین تهران به عنوان بازیکن کمکی اندکی پیش از بازیهای المپیک 1964 بود.

در آن دوران تیمهای باشگاهی حتی برای برگزاری بازیهای دوستانه سعی می کردند با تمام قدرت به مصاف رقبای خارجی بروند و به همین منظور از بازیکنان کمکی استفاده می کردند. شاهین هم در سفر ابتدای سال 1343 خود نفراتی چون برزمهری و اصغر شرفی را به خدمت گرفت که حضور سنگربان اصفهانی به دلیل بازی در شاهین اصفهان( سپاهان آینده) که همخانواده و زیرمجموعه شاهین تهران محسوب می شد، امری مرسوم و منتظره به شمار می آمد. برزمهری در این سفر سه بازی به صورت کامل درون دروازه شاهین ایستاد. بقیه اتفاقات را از کیهان ورزشی مورخ 22 فروردین 1343 مرور می کنیم:

هفته گذشته بعد از مراجعت تیم فوتبال باشگاه شاهین از سفر شوروی خبرنگار ما با آقای حمید شیرزادگان در مورد این مسافرت مصاحبه ای به عمل آورد و نامبرده در پاسخ سوالات خبرنگار ما چنین گفت:

« تیم ما مرکب از 23 نفر روز دوشنبه سوم فروردین به سوی شوروی حرکت کرد. پس از گذشتن از مرز به 2 جمهوری ارمنستان و گرجستان مسافرت کردیم و در این دو جمهوری در شهرهای ایروان، تفلیس و باطوم ساکن شدیم که در هر یک از این شهرها یک مسابقه دادیم. اولین مسابقه ما در شهر ایروان با تیم آرارت ایروان با حضور 15 هزار تماشاگر انجام گرفت. در اوایل مسابقه رگبار شدیدی شروع به باریدن کرد و زمین بازی به ارتفاع 2 سانتی متر زیر آب فرو رفت.

نتیجه این مسابقه 5 بر صفر به نفع آرارات ایروان خاتمه یافت. بازیکنان ما در این مسابقه عبارت بودند از: محمد برزمهری، ناصر ابراهیمی، حمید جاسمیان، مهراب شاهرخی، منوچهر حبیبی، بیوک وطنخواه، بهمن نوروزی، حمید شیرزادگان (جعفر کاشانی)، ایرج دبرسیاقی، همایون بهزادی و اصغر شرفی.

بعدا به شهرتفلیس رفتیم و در حضور بیش از 5 هزار تماشاگر با تیم لوکوموتیو تفلیس مسابقه دادیم که نتیجه این مسابقه 0-1 به نفع حریف خاتمه یافت. در این مسابقه جاسمیان به علت بیماری نتوانست بازی کند و در نیمه دوم کاشانی به جای ابراهیمی وارد زمین شد. سومین و آخرین مسابقه ما در شهر باطوم و با تیم دینامو باطوم انجام گرفت که این مسابقه نیز در هوای بارانی و زمین پوشیده از آب باران در حضور 12 هزار تماشاگر انجام شد و نتیجه 5 بر صفر به نفع تیم باطوم خاتمه یافت.

ما کلیه بازیهای خود را در شرایط نامساعد جوی انجام دادیم و تیم ما به علت عدم آشنایی کامل با این وضع مغلوب تیمهای شوروی شد. از طرفی دیگر بازیکنان ما اغلب در این سفر بیمار شدند و این نیز علاوه بر تضعیف روحیه سایر بازیکنان در نتایج مسابقات ما بسیار موثر بود. ما در این مسابقات یک چیز هم کم داشتیم و آن پرویز دهداری بود...می توانم بگویم که وجود او در این مسابقات در نتایج حاصله تاثیر کلی داشت.»