پاداش صلوات در ماه مبارک رمضان

در رابطه با صلوات بر پیامبر و اهل بیتشان تاکیدات فراوانی وارد شده است. معنای صلوات دادن بر رسول خدا آن است که خدایا رحمتت را بر پیامبر و آل پیامبر نازل فرما. وقتی این رحمت بر حضرت نازل شد به دیگران هم می رسد چون او مجرای فیض است.

و من اکثر فیه من الصلوه علی ثقل الله میزانه یوم تخفف فیه الموازین 

هر کس در این ماه بر من زیاد صلوات بفرستد ترازوی اعمالش ‍ سنگین خواهد شد، روزی که ترازوی اعمال بسیاری از مردم سبک می شود.

پاداش صلوات در ماه رمضان

در قیامت اعمال انسان را با یک واحد مخصوصی می سنجند، نه با اجرام مادی و امثال آن در دنیا انسان اگر خواسته باشد متاع مادی را بسنجد آن را با یک ترازوی خاصّ مادّی توزین می کند مثلاً درجه حرارت را با میزان مخصوص آن، شیی کیلویی را با کیلو، در مسائل ادبی اگر خواستند شعری را بسنجند با یک وزن خاصی می سنجند.

حال این سوال مطرح که اعمال ما را که در قیامت با چه واحدی می سنجند؟ آیا اعمال ما را با سنگ و متر و عدد و رقم می سنجند؟ که چقدر عبادت کردیم یا واحد وزن در قیامت چیز دیگری است؟

قرآن می فرماید:

والوزن یومئذ الحق (اعراف آیه8)

یعنی در قیامت اعمال را با حق می سنجند که مشخص شود چه عملی حق داشت و چه عملی از حق بی بهره بود؛ لذا در قرآن کریم وقتی سخن از توزین اعمال مطرح است می فرماید: آنان که اعمالشان سنگین است. اهل سعادتند و آنان که اعمالشان سبک است، از سعادت محروم اند. یعنی این واحد را که حق است عده ای دارند و عده ای ندارند.

حدیث صلوات در ماه رمضان

در بیانات امیرالمؤمنین(علیه السلام)آمده است، چه این که در بیان رسول الله(صلی الله علیه وآله)هم رسیده است که حضرتش فرمود:

«زنُوا قَبْلَ أنْ تُوزَنوا» 

روزی می رسد که انسانها را وزن می کنند که کدام انسان سبک و کدام انسان سنگین است. کمال انسان به عقل و معارف عقلی اوست، خود را با یک میزانی که خدا نازل کرده است بسنجد، با میزان قرآن کریم و با وزنی که حق است. و تشخیص این کار که انسان بفهمد روی حقیقت کار می کند یا خیر، خیلی دشوار نیست.

در سفینة البحار از عیون اخبار الرضا چنین نقل می کند:

امام رضا علیه السلام فرمود:

هر کس توانایی نداشته باشد که کفاره گناهان خود را بدهد، پس باید بر محمد و آل او زیاد صلوات بفرستد؛ به درستی که صلوات گناهان را به تمام معنا از بین می برد. 

مفهوم خطبه حضرت رسول (صلی الله علیه و آله) که فرمود در ماه رمضان هر کس بیشتر بر من صلوات بفرستد خدا ترازوی او را سنگین می کند این است که صلواتی را که ما می فرستیم از طرف ما نسبت به حضرت کمالی عائد نمی شود. خدای سبحان کمالات لائق را به آن حضرت (صلی الله علیه و آله) مرحمت کرد و می کند، ما آن چیزی را که از خدای سبحان مسئلت می کنیم ، بعنوان یک علت فاعلی و واسطه در فیض سبب خیر نخواهیم بود که پیامبر بوسیله درود ما کامل بشوند، بلکه بوسیله درود ما کمالاتشان ظاهر می شود و علت فیاضه اش خدای سبحان است.

از ما خیری به آن حضرت (صلی الله علیه و اله) نمی رسد، چون هر چه ما داریم محصول تربیت ایشان است. مثل یک باغبانی که در روزه عید دسته گلی از باغ صاحب باغ داده است؟ ما به هر که برسیم، گلهائی است که بوستان رسول خدا - علیه آلاف التحیه و الثناء - نصیب ما شده است؛ اگر هم یک دسته گلی می چینیم و به حضرتش تقدیم می کنیم از باغ او است.

بنابراین درودهای ما چیزی نیست که حضرت (صلی الله علیه و آله) از آن به کمال برسند، اما برای خود ما یک تقربی است که ما از آن راه به کمال نائل می شویم . لذا علی - علیه السلام - فرمود هرگاه حاجتی داشتید، دعائی کردید. چیزی از خدا خواستید، همراه با آن یا بعدا صلوات بر پیامبر را فراموش نکنید. زیرا صلوات بر آن حضرت یک دعائی مستجاب است و چون همراه صلوات حاجت خود را خواستید، خدای سبحان این چنین نیست که یکی را برآورده کند و دیگری را برآورده نکند؛ لذا گفتند اگر خواستید دعا کنید او از خدای سبحان را درود بر پیامبر را مسئلت کنید تا در پرتو این صلوات که یک دعائی است مستجاب ، سایر دعاها هم مستجاب بشود.

لذا در برنامه های آموزنده امام سجاد - سلام الله علیه - که مثل اعلای نیایش و دعا را به ما می آموزاند، در بسیاری از فرازهای ادعیه ایشان صلوات بچشم می خورد. هر مطلبی را که آن حضرت از خدا می خواهند قبل و بعدش صلوات است چون آن اول و این آخر را خداوند مستجاب می کند بین آن ها را هم مستجاب خواهد فرمود.

این صلوات را که خدا و ملائکه بر پیامبر می فرستند بر مؤمنین هم می فرستند این مؤمن چه مقامی دارد که خدای سبحان بر او صلوات می فرستد.

هو الذی یصل علیکم و ملائکته لیخرجکم من الظلمات الی النور (احزاب 43)

 خدا و ملائکه او بر شما صلوات می فرستند تا شما را از تاریکی ها به نور هدایت فرماید.

مؤمن به جائی می رسد که خدا بر او صلوات می فرستد تا او را به فضای نور منتقل کند. خداوند بر شما صلوات می فرستد و فرشتگان او نیز، تا شما را از ظلمت ها به نور بیرون بیاورند. معلوم می شود صلوات خدا بر مومنین یعنی نورانی کردن و اگر این فیض قطع بشود و خدا بر کسی صلوات نفرستد، یعنی در ظلمت ماندن.

ما باید خود را با این معیار وزن کنیم . ببینیم از صلوات خدا بهره می بریم یا خیر؟ بدانیم هر جا که لغزیدیم و گرفتار گناه شدیم در آن حال صلوات فرشتگان خدا نصیب ما نشده است ؛و هر لحظه که توفیق اطاعت و انجام تکالیف شرعی نصیب ما شد، از احکام و آداب عبادات کم و بیش به اسرار عبادات راه پیدا کردیم ، بفهیم به اینکه صلوات خدا و فرشتگان خدا و فرشتگان خدا نصیب ما شده است.

این مقام شامخ مؤمن است که مؤ من به جائی می رسد که خدا و ملائکه او بروی صلوات می فرستند، تا او را نورانی کنند. اگر کسی از این راه نور گرفت، هم راه خود را می بیند و هم راه را به دیگران نشان می دهد؛ و اگر از این راه نور نگرفت، نه راه خود را می بیند و نه می تواند راهنمای دیگران باشد.

پس بیاییم در این ماه عزیز صلوات بسیار بر پیامبر و اهل بیت بفرستیم تا از فیض دنیا و آخرتی آن، برآورده شدن حوایج دنیایی، نجات از تاریکی ها و رسیدن به نور و سنگین شدن اعمالمان در قیامت بی نصیب نمانیم.