سلام یا اذن دخول هنگام ورود به حرم امام رضا

همانطور که می دانید ورود به حرم امام رضا (ع) آداب خاصی دارد که زائران حتما باید رعایت کنند. یکی از آنها اذن دخول یا اجازه ورود است.

اذن دخول، درواقع همان آداب وارد شدن به حرم امام رضا (ع) و اجازه ورود خواستن از امام رضا (ع) است، آسمونی در این بخش مطالب مفیدی در همین مورد برای شما عزیزان تهیه کرده است که در ادامه می خوانید. موقع وارد شدن به حرم امام رضا ما را فراموش نکنید!

اذن دخول هنگام ورود به حرم امام رضا (ع)

قبل از نقل زیارت‏ های حضرت امام رضا علیه السلام، این دعا را به عنوان اذن ورود به حرم‏ مطهّر آن حضرت، ذکر می ‏نماییم:

أَللَّهُمَّ إِنّی وَقَفْتُ عَلی بابٍ مِنْ أَبْواب بُیُوتِ نَبیِّکَ صَلَواتُکَ عَلَیْهِ‏ وَالِهِ، وَقَدْ مَنَعْتَ النَّاسَ أَنْ یَدْخُلُوا إِلّا بإِذْنِهِ،
فَقُلْتَ «یا أَیُّهَا الَّذینَ امَنُوالاتَدْخُلُوا بُیُوتَ النَّبیِّ إِلّا أَنْ یُؤْذَنَ لَکُمْ»

أَللَّهُمَّ إِنّی أَعْتَقِدُ حُرْمَةَ صاحِب هذَا الْمَشْهَد الشَّریفِ فی غَیْبَتِهِ کَما أَعْتَقِدُها فی حَضْرَتِهِ ،
وَأَعْلَمُ أَنَّ رَسُولَکَ وَخُلَفآءَکَ عَلَیْهِمُ السَّلامُ‏ أَحْیآءٌ، عِنْدَکَ یُرْزَقُونَ، یَرَوْنَ مَقامی، وَیَسْمَعُونَ کَلامی،
وَیَرُدُّونَ ‏سَلامی، وَأَنَّکَ حَجَبْتَ عَنْ سَمْعی کَلامَهُمْ، وَفَتَحْتَ بابَ فَهْمی بلَذیذ مُناجاتِهِمْ.

وَإِنّی أَسْتَأْذنُکَ یا رَبِّ أَوَّلاً، وَأَسْتَأْذنُ رَسُولَکَ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَالِهِ ‏ثانِیاً، وَأَسْتَأْذنُ خَلیفَتَکَ الْإِمامَ الْمَفْرُوضَ عَلَیَّ طاعَتُهُ عَلِیَّ بْنَ مُوسَی‏ الرِّضا عَلَیْهِ السَّلامُ،
وَالْمَلآئِکَةَ الْمُوَکَّلینَ بهذهِ الْبُقْعَةِ الْمُبارَکَةِ ثالِثاً.

ءَأَدْخُلُ یا رَسُولَ اللَّهِ، ءَأَدْخُلُ یا حُجَّةَ اللَّهِ، ءَأَدْخُلُ یا مَلآئِکَةَ اللَّهِ ‏الْمُقَرَّبینَ الْمُقیمینَ فی هذَا الْمَشْهَد،
فَأْذَنْ لی یا مَوْلایَ فِی الدُّخُولِ‏ أَفْضَلَ ما أَذنْتَ لِأَحَدٍ مِنْ أَوْلِیآئِکَ، فَإِنْ لَمْ أَکُنْ أَهْلاً لِذلِکَ، فَأَنْتَ أَهْلٌ لَهُ.

خداوندا؛ من ایستاده ‏ام کنار دری از درهای خانه‏ های پیامبرت که درود تو بر او و آل او باد، و تو مردم را بازداشته ‏ای از این‏که بدون اجازه او وارد شوند، و فرموده ‏ای: «ای کسانی که ایمان آورده ‏اید به خانه ‏های پیامبر وارد نشوید مگر اینکه به شما اجازه داده شود». خداوندا؛ من به حُرمت صاحب این مکان شریف در فقدان او معتقدم؛ همان‏ گونه که آن را در حضورش باور دارم، و می‏ دانم که رسول تو و جانشینان تو – که درود بر آنان باد - زنده‏ اند، نزد تو روزی می ‏خورند، جایگاه مرا می‏ بینند سخن مرا می ‏شنوند، و سلام مرا پاسخ می‏ دهند، و تو گوشم را از شنیدن کلام ایشان بازداشته ‏ای، و درِ فهمیدن لذّت راز و نیاز با ایشان را برایم گشوده ‏ای. پروردگارا؛ من ابتدا از تو اجازه می ‏گیرم، و ثانیاً از رسول گرامی‏ ات - که درود خدا بر او و آل او باد - اجازه می‏ طلبم، و از جانشین تو امام و پیشوایی که اطاعت او را بر من واجب فرموده ‏ای، (یعنی حضرت) علیّ بن موسی الرضا - که سلام بر او باد - و از فرشتگانی که به این بارگاه مبارک و پر برکت موکّلند در مرحله بعدی اجازه می ‏خواهم. آیا وارد شوم ای رسول خدا؟ آیا وارد شوم ای حجّت خدا؟ آیا وارد شوم ای فرشتگان مقرّب خداوند که در این زیارتگاه اقامت دارید؟ به من - ای مولای من؛ - اجازه بده وارد شوم بهتر از اجازه ‏ای که به یکی از دوستانت مرحمت فرموده ‏ای، اگر من شایسته آن نباشم، شما شایستگی آن را دارید.