هفته ملی اطلاع رسانی هپاتیت

بیشتر موارد هپاتیت مزمن به وسیله ویروس های هپاتیت B، C و D ایجاد می شود. اما عوامل دیگری مانند اعتیاد به الکل، واکنش به برخی داروها و عوامل خود ایمنی نیز منجر به ایجاد این بیماری می شوند. هپاتیت مزمن ممکن است با برخی از بیماری ها مانند بیماری ویلسون و کمبود آلفا-۱-آنتی تریپسین نیز همراه باشد. هپاتیت مزمن B عمدتاً مردان را مبتلا می کند. در حالی که هپاتیت C مزمن در هر دو جنس به تعداد مساوی ایجاد می شود. هپاتیت خودایمنی، یک اختلال مرتبط با عملکرد نادرست سیستم ایمنی، معمولا در زنان جوان رخ می دهد. درمان هپاتیت خودایمنی شامل کورتیکواستروئیدها است که به کاهش علائم کمک می کند.
برخلاف سایر انواع هپاتیت، هپاتیت D به خودی خود قابل انتقال نیست و در واقع ویروس هپاتیت D قدرت ابتلای مستقل افراد را ندارد بلکه تنها کسانی را مبتلا می‌کند که قبلاً به هپاتیت B مبتلا شده‌اند. هپاتیت D حاد یا مزمن است و معمولا به طور ناگهانی رخ می‌دهد و علائم شدیدی را نیز ایجاد می‌کند. البته عفونت ممکن است خودبه‌خود پس از چند هفته بهبود یابد اما اگر عفونت شش ماه یا بیشتر طول بکشد این بیماری به عنوان هپاتیت مزمن D شناخته می‌شود. با پیشرفت بیماری و مزمن شدن هپاتیت، احتمال بروز عوارض افزایش یافته و در صورت سپری نکردن دوره درمان، احتمال مبتلا شدن به سیروز یا زخم‌های کبد دو چندان می‌شود. درمان به موقع همچنین می‌تواند به پیشگیری از نارسایی کبد در صورت تشخیص زودهنگام بیماری کمک کند.
قبل از بروز علائم، ویروس ممکن است چند ماه قبل در بدن وجود داشته باشد. در حال حاضر داروی قطعی و یا واکسنی برای هپاتیت D وجود ندارد اما می‌توان افرادی را که تاکنون به هپاتیت B مبتلا نشده‌اند، با تجویز واکسن هپاتیت B ایمن کرد.

از اول تا هفتم آبان‌ماه در در تقویم سلامت ایرانیان به عنوان هفته‌ی ملی اطلاع‌رسانی هپاتیت نام‌گذاری شده است. هدف از اطلاع‌رسانی پیرامون این بیماری، ارتقای دانش و ‏آگاهی مردم و تقویت برنامه‌های پیش‌گیرانه، غربالگری و کنترل هپاتیت‌های ویروسی است.