به مناسبت خداحافظی مسوت اوزیل از تیم ملی آلمان ; اوزیل: به این آلمان افتخار نمی کنم

پایانی تلخ برای « نمو» فوتبال آلمان/ مهدی زارعی

اوزیل: به این‌آلمان افتخار نمی کنم

  به گزارش ترکیه. این دو بازیکن پیراهن های خود را به رجب طیب اردوغان اهدا کردند و همین مساله موجی از انتقاد را علیه این بازیکنان در بر داشت. در همان هنگام، راینهارد گریندل، رئیس فدراسیون فوتبال آلمان گفت:« فدارسیون ما برای وضعیت بازیکنان مهاجر احترام قائل است اما DFB ارزش هایی دارد که آقای اردوغان برای آن ها احترام قائل نیست. اصلا خوب نیست که تیم ملی برای مانور های انتخاباتی مورد سوء استفاده قرار بگیرند.» اولیور بیرهوف، مدیر تیم های ملی آلمان هم حرکت این دو بازیکن را رد کرد و گفت:« هیچ تردیدی در مورد تعهد این دو بازیکن به تیم ملی آلمان و این کشور ندارم اما نمی توانیم کار آن ها را تایید کنیم و با آن ها در این باره صحبت خواهیم کرد.» اما این داستان ادامه پیدا کرد...

انتقادات از اوزیل ادامه یافت؛ او در جام جهانی هم در شمار مهره های ناآماده تیم ملی آلمان بود و حذف زودهنگام ژرمن ها سبب شد که او هم یکی از مسببان این حذف لقب گیرد. تا جایی که بیرهوف در این باره چنین توضیح داد:« فکر می کنم عکس گرفتن اوزیل و گوندوعان با اردوغان حواس تیم را پرت نکرد اما برای تیم حاشیه هایی درست کرد. اگر به عقب برگردم در این مورد بهتر عمل خواهم کرد. هرگز هیچ بازیکنی را به انجام هیچ کاری مجبور نمی کنیم اما سعی می کنیم آن ها را متقاعد کنیم. در مورد اوزیل به هیچ وجه موفق عمل نکردیم. درباره کنار گذاشتن او از تیم باید از منظر ورزشی فکر و تصمیم‌گیری کنیم. »

نژادپرستی آلمانی؟

اما سرانجام اوزیل تصمیم خود را گرفت؛ خداحافظی از مانشافت. آن هم با تندترین بیانیه ممکن. اوزیل نوشت:« چیزی که بیشتر از همه من را آزار داد، رفتار فدراسیون فوتبال آلمان و در راس آن، رئیس فدراسیون بود. بعد از عکسم با اردوغان، یواخیم لوو از من خواست که تعطیلات را کوتاه کنم و به برلین بیایم تا بیانیه ای مشترک بدهیم و سوء تفاهم ها را برطرف کنیم. در حالی که من تلاش کردم به گریندل توضیح دهم که پیشینه و نیاکان من، دلیل این عکس هستند، او بیشتر به این علاقه داشت تا در مورد مواضع سیاسی اش صحبت کند و عقیده من را کوچک بشمارد. در حالی که رفتار او ادامه داشت، در نهایت به این نتیجه رسیدیم که بهتر است روی فوتبال و جام جهانی تمرکز کنیم. به همین دلیل بود که من در روز رسانه تیم ملی شرکت نکردم. می دانستم که خبرنگاران در مورد سیاست صحبت خواهند کرد نه فوتبال و صرفا به من حمله خواهد شد. اگرچه با مصاحبه بیرهوف بعد از بازی با عربستان، به نظر می رسید همه چیز تمام شده است. »

آلمانی که به آن افتخار نمی کنم

به گزارش آسمونی ، اوزیل مثالهای زیادی از رفتارهای نژادپرستانه دارد:« برند هولتسهاورسیاستمدار به خاطر عکس با اردوغان و ریشه ترکم، من را فردی خطاب کرد که با بز، رابطه برقرار می کند. ورنر اشتیر، رئیس تئاتر آلمان به من گفت:گورت را به آناتولی گم کن. جایی در ترکیه که مهاجران زیادی به خود دیده است. همان طور که قبلا گفتم، انتقاد از من به خاطر نیاکانم، خط قرمزی غیرقابل قبول است. و استفاده از تبعیض نژادی برای تبلیغات سیاسی، چیزی است که باید سریعا با استعفا همراه شود. این افراد از عکس من با اردوعان استفاده کردند تا فرصتی برای بروز نژادپرستی خود که قبلا مخفیانه بود، پیدا کنند و این برای جامعه خطرناک است. آنها هیچ فرقی با آن هوادار آلمانی ندارند که بعد از بازی با سوئد به من گفت: اوزیل! برو گمشو ای ترکِ بی مصرف. گورت را گم کن ای خوکِ‌ ترک..حتی نمی خواهم در مورد ایمیل های سراسر تنفر و تماس های تهدیدآمیزی که دریافت کرده ام، صحبت کنم. همه آنها، نماینده آلمانِ قدیم هستند، آلمانی که نسبت به فرهنگ های جدید باز نیست. و آلمانی که من به آن افتخار نمی کنم. »

استانداردهای دوگانه

اوزیل در بیانیه خود گفت:« مسئله ای که مرا ناامید می کند، استانداردهای دوگانه رسانه هاست. لوتار ماتئوس (کاپیتان افتخاری تیم ملی آلمان) چند روز پیش با یکی از با یک رهبر سیاسی از کشوری دیگر دیدار کرد و رسانه ها تقریبا هیچ انتقادی از او انجام ندادند. تصمیم گرفتم تا از مدرسه برگرفیلد در گلزن کرشن آلمان، جایی که در آن پرورش یافتم، با دو فرد خیر بازدید کنم و در آن جا روی یک پروژه یک ساله برای بچه های مهاجر، بچه های با خانواده فقیر و بچه هایی که می توانند فوتبال بازی کنند و روابط اجتماعی را در زندگی یاد بگیرند، سرمایه گذاری کنم. اما چند روز پیش از اجرای برنامه، آقایان به اصطلاح شریک مرا ترک کردند چون نمی خواستند در این زمان با من کار کنند. »

تلخ تر از شکست مقابل کره جنوبی و حذف از جام جهانی

رافائل هونیگشتاین، فوتبال نویس مشهور و مرجع حوزه فوتبال آلمان، در یادداشتی خداحافظی مسوت اوزیل را شکستی بزرگ، حتی تلخ تر از شکست مقابل کره جنوبی و حذف از جام جهانی 2018 توصیف کرد. این مساله طبیعی بود. وقتی اولی هوینس رییس بایرن مونیخ درباره اوزیل گفت:« او فقط مقابل سن مارینو توانسته برای آلمان خوب کار کند. » نماینده انوبه مردمی بود که دیگر خاطرات روزهای اوج اوزیل را به یاد نمی آوردند و می گفتند او هرگز در بازیهای بزرگ، خوب کار نمی کند. اما همیشه این طور نبوده است. اوزیل یکی از پدیده های تیم ملی جوانان آلمان در سال 2009 بود که قهرمان اروپا شدند و در کنار مانوئل نویر، جرومه بوآتنگ، سامی خدیرا و.. یک سال بعد افتخار حضور در جام جهانی 2010 را تجربه کردند. در آن تیم مردانی چون کوین پرینس بوآتنگ و اشکان دژآگه هم حضور داشتند که اولی در همان جام برای غنا به میدان رفت و دومی راهی تیم ملی ایران شد..

یکی از ستارگان جام جهانی 2010

اوزیل که یک سال قبل تنها عنوان باشگاهی خود را در فوتبال آلمان با وردبرمن کسب کرده و قهرمان جام حذفی شده بود، در جام جهانی ستاره میانه میدان مانشافت بود. با یک ضربه چکشی که وارد دروازه غنا شد و برد(1-0) آلمان را رقم زد، با فرارهای سریع و پاسهای درخشان در بازی با انگلستان که برتری(4-1) آلمان را رقم زد و تداوم درخشندگی در برد(4-0) مقابل آرژانتین. هرچند در پایان جام این توماس مولر بود که بهترین بازیکن جوان جام شد و هافبک های اسپانیا که در کنار شواین اشتایگر آلمانی در تیم منتخب جام جای گرفتند. اما عنوان سوم جام جهانی و ورود به رئال مادرید برای اوزیل، ورای انتظارات وی بود.

مهره همیشه ثابت

اوزیل در یورو 2012 هم تاثیرگذار بود. در برد(4-2) مقابل یونان پاس گل داد و در باخت(2-1) در نیمه نهایی مقابل ایتالیا گلزنی کرد. دو سال بعد هم اوزیل همچنان بازیکن فیکس تیم ملی بود و در جام جهانی 2014 در مسابقه با الجزایر در وقت های اضافی گل زد و برد(2-1) ژرمن ها را تثبیت. او سرانجام در جام جهانی برزیل بود که طعم قهرمانی جهان را چشید. دو سال بعد در یورو 2016 باز هم به ایتالیا گل زد و یک بار دیگر با آلمان در نیمه نهایی حذف شد اما دیگر دوران افول او در تیم ملی آلمان شروع شده بود و در یورو دو پنالتی را در دو مسابقه پیاپی مقابل اسلوونی و ایتالیا از دست داد. با تمام این احوال، یوآخیم لو تا آن زمان در تمامی تورنمنت ها و در تمام مسابقات،‌ اوزیل را در ترکیب خود قرار داده بود.

کاری که مورینیو را متعجب کرد

در آگوست سال 2013، اختلاف نظر بین فلورنتینو پرز، رئیس باشگاه رئال مادرید و پدر مسوت اوزیل بر سر تمدید قرارداد به حدی بالا گرفت که در نهایت ستاره آلمانی از ترکیب اصلی رئال خارج شد. اوزیل بعدها در کتابش گفت:« ژوزه مورینیو از این انتقال خیلی متعجب بود.  به من گفت: هیچ چیز به من نگفتی. من فکر می‌کردم تو می‌خواهی فوتبالت را در رئال به پایان برسانی. » چنین بود که داستان اوزیل در رئال هم تمام شد. زمانی قرار بود او راهی بارسلونا شود. «وقتی به بارسلونا رفتم، خبری از تور استادیوم نبود، هیچ نمایشی از جام ها نبود و همین باعث شد که من به رئال بروم. بر خلاف رئال، بارسا هیچ تاثیر احساسی روی من نگذاشت. برخورد صمیمی با من نشد، هر چند که من از سبک بازی آنها خیلی خوشم می‌آمد. ولی برای من ناراحت کننده ترین چیز این بود که گواردیولا با من ملاقات نکرد. حتی قبل از سفر به شهر بارسلونا، مطمئن بودم که بارسا تیمی خواهد بود که به آن خواهم پیوست یا حداقل ترجیحم خواهد بود. وقتی من و رضا (ایجنتم) به بارسلونا برگشتیم، دائم از خودم می‌پرسیدم که چرا مربی آنجا نبود؟ پاسخ اعضای باشگاه همیشه یک چیز بود : پپ در تعطیلات است. او حتی با من تماس هم نگرفت» اوزیل سه فصل را در رئال گذراند و از آن پس راهی آرسنال شد. در آلمان هم کسی اوزیل را نمی خواست و او در 29 سالگی با 92 بازی ملی،23 گل و 40 پاس گل به کار خود در تیم ملی خاتمه داد. حالا او می تواند فارغ از تمامی جنجالها در آرسنال به بازی ادامه دهد. منبع: اختصاصی آسمونی