- آسمونی
- مجله اینترنتی
- چهره ها
- چهره های سینمایی
- زندگینامه ژان کلود کریر
زندگینامه ژان کلود کریر
یکی از فیلمنامه نویس های معروف فرانسوی، «ژان کلود کریر» بود. وی 8 فوریه 2021 در سن 89 سالگی درگذشت. در ادامه بیوگرافی وی را در چهره های سینمایی آسمونی ببینید.
بیوگرافی ژان کلود کریر
ژان-کلود کَریِر (Jean-Claude Carrière) متولد 19 سپتامبر 1931 فیلمنامهنویس و بازیگر فرانسوی بود. او همچنین در چندین فیلم نیز بازی کرد. کریر سردبیر مجله فمی بود و در سال 1981 جزو هیئت داوران جشنواره کن بود. کریر همکاری طولانی مدتی با لوئیس بونوئل فیلمنامه نویس اسپانیایی داشت.
همسر ژان کریر، نهال تجدد نویسنده ایرانی و دختر مهین تجدد یکی از پیشتازان عرصه نمایشنامهنویسی در ایران است. علاقه اصلی کریر اقتباس از ادبیات است و بیشتر کارگردانهایی که دوست دارند از مشهورترین داستانهای تاریخ ادبیات اقتباس کنند به سراغ او میروند.
هرچند وی در طی دوران کاریاش به نمایشنامهنویسی، فیلمنامهنویسی، نویسندگی، تدریس و حتی بازیگری مشغول بوده ولی عمده شهرتش را مدیون فیلمنامهنویسی بود. نام بیش از صد اثر سینمایی و تلویزیونی به او پیوند خوردهاست که بسیاری از آنها فیلمهای مهمی در تاریخ سینما محسوب میشوند.
زندگی هنری ژان کلود کریر
او کار جدیاش را در سینما با لوییس بونوئل، کارگردان اسپانیایی آغاز کرد و تا پیش از مرگ بونوئل 6 فیلم با او کار کرد که به ترتیب عبارت بودند از: خاطرات یک کلفت (1964)، بل دو ژور (1967)، راه شیری (1969)، جذابیت پنهان بورژوازی (1972)، شبح آزادی (1974) و میل مبهم هوس (1977). وی در دوران آخر زندگی بونوئل (چه بسا در کل زندگیاش) نزدیکترین فرد به او محسوب میشد و به گفتهٔ خودش، بهطور دونفری با بونوئل حدود 2000 بار غذا خوردهاست!
در واپسین روزهای زندگی بونوئل، کریر موفق شد او را راضی کند که خاطراتش را بنویسد و کتاب آخرین نفسهایم حاصل این سماجت بود. کریر در تنها تلاشی که برای کارگردانی صورت داد، در سال 1969 فیلمی کوتاه ساخت که توانست با این فیلم جایزه ویژه هیئت داوران کن را از آن خود کند. وی فیلمنامهنویسی را ادامه داد و در این مدت با کارگردانان بینالمللی همچون: فولکر شلوندورف، وین ونگ، هکتور بابنکو، پیتر بروک، ژان پل راپنو، میلوش فورمن، فیلیپ کافمن، آندری وایدا، پاتریس شرو، ژان لوک گدار، فیلیپ دو بروکا، برتراند تاورنیه، ژاک دری و ناگیسا اوشیما کار کرد.
در میان فیلمنامههای او هم آثار اریژینال دیده میشود و هم اقتباسهای ادبی. مشهورترین اقتباساش از رمان بار هستی میلان کوندرا است که کافمن در سال 1988 آن را تبدیل به فیلم کرد. در سال 1979، کتاب مشهور گونتر گراس به نام طبل حلبی را تبدیل به فیلمنامه کرد که نسخهای که شلوندورف از روی آن ساخت اسکار بهترین فیلم خارجی را دریافت کرد. وی در همکاری بعدیاش با شلوندورف، عشق سوان را از آثار مارسل پروست برداشت کرد. فیلمنامهٔ والمونت (1989) که میلوش فورمن آن را تبدیل به فیلم کرد، اقتباسی از کتاب روابط خطرناک اثر شودرلو دو لاکلو بود. ضمن آن که سه تا از شش همکاری کریر با بونوئل اقتباس از کتابهایی نه چندان مشهور بودند.
کریر کتاب منطق الطیر عطار نیشابوری را نیز به نمایشنامهای تبدیل کرد که پیتر بروک، کارگردان مشهور تئاتر، آن را به روی صحنه برد (این کتاب توسط داریوش مودبیان، تحت نام مجمع مرغان به فارسی برگردانده شدهاست). وی در سال 1993 سفری به هند داشت و در آنجا پای صحبتهای دالایی لاما نشست و حاصل آن کتابی شد تحت عنوان خشونت و ترحم: گفتگوهایی در باب زندگی امروز.
او در سال 1994 اتوبیوگرافی خود را در کتابی با نام زبان پنهان فیلم منتشر کرد. از کریر داستانها، نمایشنامهها و فیلمنامههای زیادی در غرب منتشر شدهاست. از تجربههای مهمتر بازیگریاش نیز میتوان به فیلمهای خاطرات یک کلفت، راه شیری و شب و لحظه (آنا ماریا تاتو، 1995) اشاره کرد.
برخی از مهمترین افتخارات ژان-کلود کَریِر: دو بار نامزدی اسکار بهترین فیلمنامه اقتباسی برای فیلمهای بار هستی (1988) و میل مبهم هوس (1977) و یک بار نامزدی اسکار بهترین فیلمنامه اریژینال برای فیلم جذابیت پنهان بورژوازی (1973). برنده بهترین فیلمنامه اقتباسی در بافتا برای بار هستی (1988) و برنده بهترین فیلمنامه اریژینال در بافتا برای جذابیت پنهان بورژوازی (1974).
جوایز ژان کلود کریر
1989 - نامزد اسکار فیلمنامهنویسی برای فیلم سَبُکیِ تحملناپذیر هستی به همراه فیلیپ کافمن
1978 - نامزد اسکار فیلمنامهنویسی برای فیلم میل مبهم هوس به همراه لوییس بونوئل
1973 - نامزد اسکار فیلمنامهنویسی برای فیلم جذابیت پنهان بورژوازی به همراه لوییس بونوئل
1963 - برندهٔ اسکار بهترین فیلم کوتاه برای فیلم جشن یادگاری به همراه پیر اته
1969 - نامزد نخل طلا بهترین فیلم کوتاه برای فیلم قیچی چمنزنی
2014 -برنده جایزه اسکار افتخاری