در سال ۱۲۰۵ ش./۱۸۲۶ م. کلیل جان کینر مک دانلد موفق به کشف یک پیکره تراشیده شده بر سنگ از ابوالهول بالداری شد که در پلکان شمالی قصر H تخت جمشید قرار داشت.
دو سال پس از کشف این اثر و در سال ۱۲۰۷ ش./۱۸۲۸م. ، دکتر جان مک نیل انگلیسی این نگاره برجسته سنگی را به بریتانیا منتقل کرد و یک قرن بعد و در ۱۳۱۶ ش./۱۹۳۸ م. این اثر در موزه بریتانیا (بریتیش میویزیم) به نمایش عموم گذاشته شد.
تمدن های باستانی قدیمی تر از هخامنشیان مانند مصر، بابِل و آشور به ساخت پیکره های ترکیبی اسفینکس (sphinx) یا ابوالهول توجه و علاقه زیادی نشان می دادند و بعدها پارسیان این سبک پیکره سازی را از آنها اقتباس کردند.
ایزد نگهبان کاخ ۸۲ سانتی متر ارتفاع، ۷۵ سانتی مترعرض و ۹ سانتی متر ضخامت دارد و از تاج و فر پادشاهان هخامنشی محافظت می کند. این اثر به دستور اردشیر سوم بنا شد و در ابتدا روی نمای قصر G تخت جمشید بود.

ایزد نگهبان که به صورت موجودی مرکب از سر انسان، پیکره شیر و بال عقاب دیده می شود، یکی از دو مجسمه به کار رفته در نگاره فروهر بود که در دو طرف اهور مزدا قرار داشتند. سر مجسمه مرد ریش داری است با کلاهی دندانه دار و در پایین آن با استفاده از گلهای دوازده پر حاشیه ها تزیین شده اند. ۱۲ در فرهنگ های مختلف عددی است اساطیری مثلا کل آفرینش در اساطیر ایرانی در ۱۲ هزار سال انجام شده و عدد ۱۲ اساس تقسیم بندی گروههای زمان و مکان است.
در مقابل مرد ریش دار درخت تمثیلی نخل قرار دارد که بخش عمده آن از بین رفته است. ابوالهول پارسی با قرار دادن دست خود بر نخل به وظیفه خود در پاسداری و محافظت از نیروی زندگی تأکید می کند.
این اثر مربوط به قرن پنجم پیش از میلاد است

دیدگاه کاربران (0 نظر)