23 آوریل، روز جهانی زبان انگلیسی است. زبانی که رکورد بالاترین آمار چاپ کتاب رو داره، زبانی که میتونید باهاش شکسپیر رو به زبان اصلی بخونید، زبانی که اگر بلد باشید، میتونید چمدونتون رو بردارید و به هر کجا از دنیا که خواستید سفر کنید (البته بد نیست کمی پول و لباس هم با خودتون داشته باشید)، زبانی که میتونید باهاش از پرفروشترین آهنگهای دنیا لذت ببرید، به روزترین سریالها و فیلمها رو تماشا کنید، توی یه رستوران محلی مکزیکی بشینید و از روی منوی زبان انگلیسی، غذای محبوبتون رو سفارش بدید و یا از یه بوتیک فرانسوی، به انگلیسی خرید کنید.

آسمونی: اغراق نیست اگر بگیم که وقتی زبانی که صحبت میکنید انگلیسی باشه، لازم نیست نگران این باشید که بهتره کجا سفر کنید که زبونشون رو بفهمید یا اینکه دوستاتون رو از کدوم کشور انتخاب کنید.
روز جهانی زبان انگلیسی به منظور دادن آگاهی و آشنایی با فرهنگ و تاریخ این زبان پایه گذاری شده و 23 آوریل که سالروز مرگ شاعر مشهور انگلیسی ویلیام شکسپیر هست، به این منظور انتخاب و نامگذاری شده.
زبان انگلیسی بعد از زبانهای چینی و اسپانیولی، بیشترین تعداد سخنور بومی رو در جهان داره، اما بهتره این رو فراموش نکنیم که آمار بالاترین تعداد سخنور غیر بومی باز هم در اختیار انگلیسی هست.
این زبان که از زبانهای هندواروپایی هست، بخاطر داشتن ویژگیهای جدید و مشترک زیادی که با زبانهای آلمانی، سوئدی و هلندی داره، زبانی از شاخهی آلمانی محسوب میشه. زبان انگلیسی در طول سالهای زیاد دستخوش تغییرات بسیاری از نظر دستور زبان و واژگان شده که اکثر این تغییرات در اثر تاثیر زبانهای دیگه روی زبان انگلیسی هستن، تا حدی که گفته میشه حدود یک سوم واژگان زبان انگلیسی در اصل ریشهی فرانسوی دارن. بد نیست این رو بدونیم که زبان انگلیسیای که امروزه صحبت میکنیم، نتیجهی بیش از 1400 سال تغییر و تکامل هست، که از انگلیسی کهن به انگلیسی میانه و در نهایت به انگلیسی مدرن تبدیل شد. اینطور گفته میشه که اولین کتابهای چاپ شده به زبان انگلیسی در لندن چاپ شدن و آثار شکسپیر هم جزو آثار ادبیاتی هست که در اوایل این دوران چاپ شدن.
زبان انگلیسی از نظر واژگان جزو غنیترین زبانها هست و طرفداران بسیاری داره. اگر کمی با انگلیسی سر و کار داشته باشید و سراغ ادبیاتش برید، مطمعناً با کلمات و ترکیب واژگانی مواجه خواهید شد که هرچقدر سعی کنید معادلی توی زبون خودتون براشون پیدا کنید، ممکنه به نتیجهای نرسید. یکی از نویسندگان آمریکایی ژانر علمی-تخیلی، رابرت آنسون هاینلاین، حسش به زبان انگلیسی رو با جملهی خیلی جالبی اینطور بیان کرده:
“زبان انگلیسی قادر به تعریف احساساتیست که سیستم عصبی انسان از تجربهی آنها عاجز است.”
این زبان منتقدانی هم البته داره. اما شاید تنها زبانی باشه که مخالفانش، انتقادات خودشون از این زبون رو، باز به همین زبون مینویسن و چاپ میکنن!
خوب نیست جواب درست نمی دهد