این اثر باستانی دو قرن قبل در خرابه های مجموعه کاخ های تخت جمشید پیدا شد. طی سالهای 1810 تا 1814 م. ( 1188 تا 1193 ش.) اعضای هیات نمایندگی سیاسی دولت انگلستان به سفارت سِر گور اوزلی در دربار ایران حضور داشتند و یکی از این اعضا به نام رابرت گوردون نقش برجست ارابه ران را به همراه خود به بریتانیا برد. این قطعه توسط یکی از وراث به نام سر فردریک اوزلی، به کالج سنت مایکل در تنبری اهدا شد. اما پس از بسته شدن کالج در سال 1985، این قطعه در یک حراجی در می 1990 فروخته شد و در دسامبر همان سال سر از موزه میهو درآورد.

این اثر در اصل  روی پلکان شمالی در بخش فوقانی دیوار شرقی کاخ آپادانا یا تالار بار عام قرار داشته است. ارتفاع آن ۵۵ سانتی متر و دارای عرض ۷۷ سانتی متر است. در این سنگ نگاره شخصی در اتاقک ارابه ران ایستاده که قسمت جلوی اثر باقی مانده است. اطراف لبه جایگاه با گُل تزیین شده است. تیردانی در جلوی اتاقک قرار دارد که فقط نوک آن پیداست. ارابه ران یک چوب دستی و همچنین دهنه ای در دست دارد که آن را از پشت دو اسب و از میان حلقه قلاده که روی یوغ سوار شده رد نموده است. یوغ به شکل بادبزن است و منگوله آویزان از آن هم دیده می شود. قطعه کوچک تر این اثر شامل سر دو اسب از قطعاتی بوده که توسط سر گور اوزلی از محل برده شد. گونه های اسبها صاف هستند و هنرمند با استفاده از نقش برجسته و مدل‌سازی طبیعی اسب‌ها و توجه به جزئیات ظریفی مانند تصویر واضح افسار دور اسب اول که بین گردن و بدن اسب قابل مشاهده است، با موفقیت احساس عمق را منتقل می‌کند.

دو اسب ارابه را می‌توان به‌عنوان اسب‌های نسائی شناسایی کرد؛ یک نژاد کوچک جمع ‌و جور که مشخصه آن گردن قوس‌دار قوی است و در دوره هخامنشی بر روی نقش برجسته‌های سنگی، مجسمه‌های معماری و اشیای قیمتی به تصویر کشیده شده‌اند.