- آسمونی
- مجله اینترنتی
- ورزشی
- اطلاعات فوتبالی
- بلیت های کاغذی استادیوم فولادشهر ( فصل 82-81)
بلیت های کاغذی استادیوم فولادشهر ( فصل 82-81)
زمانی که اولین دوره لیگ حرفه ای فوتبال ایران در فصل 81-80 آغاز به کار کرد، تیمها رویاهای بزرگی در سر داشتند. داشتن ساختار حرفه ای، استادیوم اختصاصی و هزاران هواداری که عضو کانون هواداری هر باشگاه هستند، از جمله رویاهای باشگاهها بود و باشگاهها تلاش می کردند با کشاندند هواداران به ورزشگاه و دادن جایزه به قید قرعه، آنها را علاقمند به حمایت از خود کنند.
در بلیت باشگاه ذوب آهن که مربوط به فصل 82-81 و دیدار با ابومسلم مشهد است، عنوان دعوتنامه روی آن خورده، تصویری از ذوب آهن در ابتدای دهه 50 به چشم می خورد و پشت بلیت تاکید شده است:
*تذکر: دعوتنامه فوق غیر قابل فروش است.
*انجمن هواداران تیم فوتبال ذوب آهن عضو می پذیرد. علاقمندان به باشگاه اصفهان و یا ورزشگاه فولادشهر مراجعه نمایند.
*به طرفداران فهیم و خوب تیم ذوب آهن در ورزشگاه به قید قرعه جوایز نفیسی اهدا می شود. لطفا بلیطهای خود را تا پایان بازیها حفظ نمایید.
همچنین درباره عکس قدیمی استفاده شده در بلیت چنین توضیح داده شده است:
*تیم فوتبال ذوب آهن تنها نماینده استان اصفهان در اولین دوره مسابقات فوتبال سراسری باشگاههای کشور (جام تخت جمشید) 1352.
*ایستاده از راست: محمود محوریان- خلیل صالحی- عباس عبدالکریمی- شهریار شفیعی- عبدالواحد بزمه( کاپیتان)-روح الله زرگر- هوشنگ نیسی مرغا- سیاوش حیدری- علی شجاعی- منوچهر سید کبیریان- محمود یاوری( مربی)
*نشسته از راست: نعمت الله زرگر- مهدی چلنگریان- غلام درمانده- محمود شیرازی- خیرالله فقیه زادگان- شاهپور نصیریان.
در آن روزها به قید قرعه به برخی از تماشاگران حاضر در ورزشگاه یک عدد توپ فوتبال داده می شد؛ البته در همان دوران کشورهای اطراف ایران همچون امارات متحده عربی به قید قرعه به تماشاگران خود اتومبیل اهدا می کردند و دادن یک توپ فوتبال، نه سبب افزایش تماشاگران فولادشهر شد و نه انگیزه ای به آنها داد تا با عضویت در کانون هواداران باشگاه، آمار تماشاگران رسمی ذوب آهن را افزایش دهند!
بعدها بسیاری از تیمهای حاضر در لیگ متوجه شدند که کانون هواداران و تقلیدهای مشابه از کشورهای صاحبنام هرگز به افزایش حاضران ورزشگاههای ایران کمکی نمی کند؛ زیرا عضویت در چنین کانون هایی، امتیازی برای تماشاگران ندارد و اگر تیمی بخواهد استادیومی مملو از تماشاگر داشته باشد، نیاز به تیمی دارد با بازیهای جذاب و داشتن تیمی مدعی کسب لیگ. ذوب آهن که در سالهای 1382، 1388، 1394 و 1395 جام حذفی را فتح کرد، در سال 1388 تا یک قدمی فتح لیگ برتر هم رفت و هرچند سرانجام ناکام و به خاطر چند گل زده کمتر به نایب قهرمانی لیگ بسنده کرد، اما بهتر از هر تیم دیگری درک کرد که قرار گرفتن در کورس قهرمانی، استادیوم فولادشهر را پرتر از همیشه می کند. اما به مرور زمان چنین درس گرانبهایی به فراموشی سپرده شد تا همچنان رویای یک استادیوم پر و تماشاگرانی همیشه حاضر در استادیوم، دست نیافتنی به نظر برسد. چه برای ذوب آهن و چه برای سایر تیمهای لیگ برتر.
