رئال مادرید- پارتیزان بلگراد (1955)

این روزها برگزاری یک مسابقه لیگ قهرمانان اروپا در روز 25 دسامبر، مساله ای نامانوس برای همه است. مخصوصا در ساعت 3 بعد از ظهر.

روز 25 دسامبر 1955 و در اولین دوره رقابتهای جام قهرمانان اروپا، 105532 تماشاگر ورزشگاه شامارتن مادرید مجبور شدند نهار کریسمس را زودتر بخورند تا به موقع به آغاز مسابقه تیمهای رئال مادرید و پارتیزان بلگراد برسند. این اولین تقابل رئال و اسپانیایی ها با تیمی از بلوک شرق بود و همین امر، حساسیت های بازی را بالا برده بود.

رئال ها در خانه خودشان کار سختی نداشتند و با دو گل کاستانیو(12 و 23) برد خود را قطعی کردند. خنتو(36) اختلاف را بیشتر کرد و سرانجام دی استفانو(70) برتری (4-0) رئال مادرید را رقم زد و نیمی از راه صعود طی شد.

یک ماه و چهار روز بعد، وقتی رئال وارد ورزشگاه پارتیزان شد، با استادیومی یخ زده مواجه شد. بازیکنان درخواست کردند که مسابقه به تعویق بیفتد. حتی ژوزف ژیلده داور سوییسی هم با این مساله موافق بود. اما مسوولان پارتیزان و 40 هزار هوادار حاضر در استادیوم می خواستند مسابقه برگزار شود. سانتیاگو برنابئو رئیس رئال هم از بازیکنان خود خواست راهی میدان شوند. چون اگر بازی برگزار نمی شد، معلوم نبود این بازی به چه زمانی موکول می شد.

پارتیزانی ها به شرایط زمین آشنا بودند و بازی را هجومی آغاز کردند. خوانیتو آلونسو، دروازه‌بان رئال مادرید تعریف می کند:

بازیکنان حریف در شروع بازی ضربه ای از عرض زمین به سمت دروازه زدند و من با کتف روی چند کیلو برف سقوط کردم. در ادامه بازی، هشت یا 12 بار به سمت دروازه من شوت زدند. ما خیلی خوش شانس بودیم.

در دقیقه 24 میلوش میلوتینوویچ گل اول را برای نماینده یوگسلاوی به ثمر رساند. اما به شکلی معجزه آسا، گل دیگری وارد دروازه رئال نشد. مادریدی ها در نیمه دوم یک ضربه پنالتی را از دست دادند. دقایقی گذشت تا این که آنها فهمیدند یوگسلاوها روی برف نیمه زمین خودشان، گازوئیل ریخته اند تا راحت تر حرکت کنند. اما زیر کفش های مادریدی ها انبوهی برف و یخ چسبیده بود. انگار آنها اسکیت بازی می کردند. پروِسلاو میهایلوویچ در دقیقه 46 گل بعدی را برای پارتیزان زد.

Real-Partizan 1955. Le match de la Navidad - Les Cahiers du football || magazine de foot et d'eau fraîche

بعد از آن بود که رئالی ها هم روی نیمه زمین خود، گازوئیل ریختند. اما شرایط تغییری نکرد. کمی بعد انگشت پای بسریل شکست. اما او زمین را ترک نکرد تا رئال ده نفره نشود. سرما، تحمل درد را دشوارتر از همیشه کرده بود. دو گل دیگر زده شد که به خاطر آفساید مورد قبول قرار نگرفت. سرانجام وقتی میلوتینوویچ در دقیقه 87 نتیجه را (3-0) به سود پارتیزان کرد، لحظات پایانی برای رئال، تبدیل به کابوس شد. چیزی به تکمیل بازگشت بزرگ یوگسلاوها در روز 29 ژانویه 1956 نمانده بود. اما سوت پایان بازی، اسپانیایی ها را نجات داد.

چند روز بعد، فیلم مسابقه به اسپانیا رسید. تازه اینجا بود که همه اسپانیا فهمیدند آلونسو دروازه بان رئال، قهرمان این مسابقه بوده است. آن سُر خوردن های بازیکنان و پنالتی از دست رفته‌ رئال را مشاهده کردند. همه اسپانیا توانست این صحنه ها ببیند و متوجه معجزه رئال در بلگراد شود.

بعدها برگزاری مسابقات جام قهرمانان اروپا در ماههای دسامبر و ژانویه از برنامه یوفا حذف شد تا مسابقاتی مثل دیدار رئال و پارتیزان برای همیشه به تاریخ بپیوندد.

یازده بازیکن مادرید در آن دیدار آلونسو، بسریل، مارکیتوس، لسمس، دوم‌مونیوس، ساراگا، کاستانیا، اولسن، دی استفانو، ریال و خنتو بودند.