- آسمونی
- مجله اینترنتی
- ورزشی
- اطلاعات فوتبالی
- کاردیف سیتی و داستان یک افتخار تاریخی(2)
کاردیف سیتی و داستان یک افتخار تاریخی(2)
به دنبال یك پرتاب اوت، توپ به فرگوسن رسید و او قبل از تكل مدافعان حریف موفق به سانتر شد. سانتری كوتاه و مورب كه سبب شد «لویس» گلر تیم ملی ولز و باشگاه آرسنال برای دفع توپ از دروازه بیرون آید. اما دیویس و ایروینگ نیز به سوی توپ خیز برداشتند و اندکی بعد از درگیری این سه نفر، توپ از دستان دروازه بان رها شد و آرام آرام از خط دروازه عبور كرد! شاید این گل نمونه بارزی از خوش‌شانسی ولزی‌‌ها بود.
البته لوئیس، دروازه بان آرسنال، پیراهن جدید را عامل اشتباه منجر به گل دانست. به عقیده او پشم لباس چرب بود و همین چربی باعث شد توپ از چنگ او خارج شود.به همین خاطر از آن زمان، دروازه بانان آرسنال همیشه قبل از هر بازی پیراهن های خود را می شستند تا چربی پیراهن، بر عملکرد آنها تاثیر نگذارد.
با این وجود، برخی از هواداران آرسنال، لوئیس را متهم کردند که این اشتباه را عمدا انجام داد تا تیمی از کشورش برنده جام شود. اما واقعیت این بود که لوئیس از شدت ناراحتی، مدال نایب قهرمانی خود را دور انداخت.
برخی گزارش های مطبوعاتی از قول کاپیتان کاردیف نقل کردند که این تیم خوش شانس بود که پیروز شد، اما او این گفته را رد کرد و گفت که دفاع کاردیف آنها را به پیروزی رساند.
سرانجام دبلیو.اف.بونل داور اهل پرستون سوت پایان بازی را به صدا درآورد و لحظاتی بعد فرد كینور Fred Keenor كاپیتان تیم جام را بالای سر برد. این نخستین باری بود كه تیمی از ولز فاتح جام حذفی انگلستان می‌شد. اتفاقی كه دیگر تكرار نشد. قهرمانان ولزی برای رسیدن به جام در شش مسابقه از هفت دیدار خود پیروز شدند، 13 گل زدند و تنها 3 گل خوردند. كاردیف برای کسب این افتخار به اندازه كافی لیاقت داشت. کاپیتان آرسنال، بوچان، این را به نیکی درک کرد. او تیم کاردیف را تحسین کرده، گفت: « به کاردیف سیتی تبریک می گویم که اولین باشگاهی در تاریخ شد که جام را از انگلیس خارج کرد. ما تمام تلاش خود را کردیم تا از انجام این کار جلوگیری کنیم، اما موفق نشدیم. با این حال، از آنجایی که جام به کاردیف رفته است، کسی نیست که صمیمانه تر از کاپیتان بازنده ها به کاردیف سیتی تبریک بگوید. همچنین به ولز و اتحادیه فوتبال آن که هم اکنون این جام را در اختیار دارند، موفق باشید.»
تام فارکورسون، دروازه بان کاردیف، و نخستین دروازه بان ایرلندی که جام حذفی را تصاحب کرده بود، پس از بازی توپ مسابقه را از ورزشگاه خارج کرده و آن را به کلیسا اهدا کرد. این توپ اکنون در تالار مشاهیر ورزشی ولز در موزه ملی تاریخ سنت فاگانز نگهداری می شود.
پس از فینال، پوشش مطبوعاتی گسترده ای از این بازی به عمل آمد که تا آن زمان بی سابقه بود. روزنامه دیلی میرور تیتر زد:« چگونه جام فوتبال انگلیس به ولز رفت»
برد کاردیف حتی روی ویترین شیرینی فروشی های شهر نیز تاثیر گذاشت و مغازه داران محلی نمونه های خوراکی جام را برای نمایش در ویترین مغازه خود تهیه کردند.اما بازیکنان کاردیف پس از بازی به هتلی در بلومزبری رفته و یک روز بعد هم راهی کالج ویندزور و ایتون شدند. آنها از کالج، قلعه ویندزور و میدان مسابقه کمپتون پارک بازدید کردند و ساعاتی بعد، از ایستگاه پدینگتون به کاردیف بازگشتند. در حالی که طرفداران برای دیدن تیم به سکوهای ریدینگ، سویندون و نیوپورت سرازیر شدند و همین امر موجب تاخیر در بازگشت کاردیفی ها شد. بازیکنان سرانجام در ساعت 6:35 بعد از ظهر به کاردیف رسیدند. تیم در ایستگاه مورد استقبال هزاران نفر قرار گرفت و انبوهی از مردم برای خوشامدگویی به بازیکنان روی سکو، حلقه پلیس را در ورودی شکستند. یک گروه موسیقی موزیک نواخت و سپس تیم به تالار شهر منتقل شد. حدود 150 هزارهوادار در خیابان های شهر صف کشیده بودند تا از قهرمانان استقبال کنند. در خارج از تالار شهر، همه با هم آواز خواندند؛ سپس اعضای تیم و همسرانشان در یک ضیافت شام شرکت کرده و در مراسم رقص حضور پیدا کردند.
کمتر از یک دو هفته بعد، کاردیف در فینال جام حذفی ولز (2-0) رایل را شکست داد تا یک دبل بی‌سابقه در جام حذفی انگلیس و ولز به دست آورد. کاردیف چند هفته بعد در جام خیریه مقابل تیم آماتور کورینتیان(2-1) پیروز شد و این جام را هم به افتخارات خود افزود. گل پیروزی بار دیگر توسط فرگوسن به ثمر رسید. اما مردی که خوشبختی را برای کاردیف به ارمغان آورده بود، خود هرگز رنگ خوشبختی را ندید. فرگوسن دو سال بعد به زادگاهش اسکاتلند بازگشت و به داندی یونایتد پیوست. چندی بعد دچار افسردگی شدید شد و کمتر از سه سال پس از گل پیروزی خود در فینال 1927 خودکشی کرد.
در همان ایام، دوره درخشش کاردیف به سرعت سپری شد. در عرض چهار سال بعد از فینال، آنها به لیگ دسته سوم فوتبال( لیگ جنوب) سقوط کردند. کینور هم که کاپیتان تیم بود، سرانجام پس از 19 سال باشگاه را ترک کرد تا در فصل 31–1930 به کریو الکساندرا منتقل شد.کار به جایی رسید که در سال 1934، کاردیف به ناچار از اتحادیه فوتبال درخواست کرد که به آنها اجازه حضور مجدد در لیگهای پایین داده شود.
افتخار بزرگ کاردیف دیگر هرگز تکرار نشد؛ نه توسط این تیم و نه توسط دیگر تیمهای غیر انگلیسی. به همین دلیل در سال 2012، مجسمه کینور در حال بلند کردن جام جام حذفی در خارج از استادیوم شهر کاردیف باشگاه در بزرگداشت پیروزی تیمش ساخته شد.
