- آسمونی
- مجله اینترنتی
- ورزشی
- اطلاعات فوتبالی
- کاردیف سیتی و داستان یک افتخار تاریخی(1)
کاردیف سیتی و داستان یک افتخار تاریخی(1)
فصل 27 ـ 1926 از همان ابتدا با كیفیت بالاتری نسبت به یك فصل قبل برگزار گردید. یك سال قبل و در 19 سپتامبر 1925 هوای نامساعد بخش یوركشایر Yorkshire سبب گردید كه بسیاری از تیم‌‌ها پیروزی‌های خود را در استادیوم‌هایی سوت و كور به دست آورند. اما پس از آن دیگر چنین اتفاقی در هیچ جای جزیره رخ نداد تا بر رونق فوتبال افزوده شود.
تا قبل از فینال در 612 مسابقه 2759 گل به ثمر رسید: سرانجام تیمهای آرسنال و كاردیف سیتی در حضور 92106 نفر دیدار نهایی را برگزار كنند. این در حالی بود که بیش از 300 هزار نفر خواهان تهیه بلیت بازی فینال بودند. گروهی از مردم خشمگین هم در برابر باجه های بلیت فروشی تجمع کرده بودند؛ زیرا بلیت های جعلی به آنها فروخته شده بود و مسوولان از ورود آنها به استادیوم جلوگیری می کردند و برای رفع غائله نیاز به کمک نیروهای پلیس بود.
نخست وزیر سابق بریتانیا، دیوید لوید جورج، و نخست وزیر آینده وینستون چرچیل در بین تماشاگران این مسابقه دیده می شدند. مطبوعات این مسابقه را به عنوان نبرد انگلیس و ولز عنوان کردند و خاطرنشان کردند که در میان هواداران ولز زنان زیادی از جمله مادرانی که نوزاد خود را در آغوش داشتند، به چشم می خوردند. قطارهای اختصاصی برای هواداران کاردیف در نظر گرفته شدند که از ساعت 4 صبح به بعد به ایستگاه قطار پدینگتون می رسید. راه آهن متروپولیتن هم قطارهای اضافی برای رفت و آمد طرفداران از ایستگاه خیابان بیکر به پارک ومبلی در نظر گرفت که ساعت 11 صبح تا شروع مسابقه، قطارها به فاصله دو دقیقه یک بار حرکت می کردند. به این ترتیب در هر ساعت 30 هزار هوادار، این مسیر را طی کردند.
در هنگام ورود اتوبوس تیم کاردیف به ورزشگاه، هواداران به سمت وسیله نقلیه این تیم تره پرتاب کردند. کاردیفی ها یک گربه سیاه به نام تریکسی را به عنوان نماد شانس به ورزشگاه آورده بودند. این گربه قبل از مسابقه نیمه نهایی آنها در برابر بولتون در باشگاه گلف رویال بیرکدیل پیدا شده بود. فرگوسن به نمایندگی از سایر اعضای تیم، به جستجوی صاحبان حیوان رفت و آنها را یافت. آنها هم قبول کردند که گربه متعلق به باشگاه باشد؛ در مقابل- در صورت رسیدن کاردیف به فینال- باشگاه دو بلیت دیدار نهایی به آنها بدهد.
كناره‌های ومبلی انباشته از هواداران ولزی بود که مقدر بود همین هواداران سرود پیروزی سر دهند. پیش از این و در طول بازی نیز تماشاگران به اندازه ای سرود خواندند که این دیدار به فینال آواز خواندن مشهور شد.
این مسابقه اولین فینال جام حذفی بود که گزارش آن توسط رادیو بی بی سی پخش شد. جورج آلیسون، مفسر بی بی سی، بعدها مربی آرسنال شد. درک مک کالوچ هم در کار تفسیر در کنار آلیسون بود. در ولز، گزارش رادیویی مسابقه در پارک کاتیز برای 15 هزار هوادار در فضای باز پخش شد. در ساعت 13:50 گروههای گرنادیر و گارد نظامی ایرلند آواز «با من بمان Abide with me» را اجرا کردند. این اولین باری بود که این سرود در فینال جام حذفی اجرا می‌شد، اما خواندن آن در این فینال چنان مورد استقبال قرار گرفت که برای همیشه به یک سنت در فینالهای جام حذفی بدل شد. چهل دقیقه بعد، شاه جورج پنجم در میان تشویق و استقبال مردم وارد ورزشگاه شد و بازیکنان دو تیم به او معرفی شدند.
هربرت چاپمن مربی افسانه‌ای تاریخ باشگاه آرسنال در روز شنبه 23 آوریل مردان زیر را به میدان فرستاد: لویس، پاركر، كندی، بیكر، باتلر، جان، هولم، چارلز بوچان (كاپیتان)، براین، بلیث، هوآر.
هنگامی که از او پرسیده شد که چه کسی برنده بازی خواهد شد، او به مطبوعات قول داد که پس از مسابقه پاسخ دهد!
آرسنال قبل از فینال در ورزشگاه خانگی خود تمرین کرد. بازیکنان صبح مسابقه از هتل هندون هال آماده حرکت به ورزشگاه بودند؛ اما برنامه حرکت آنها به دلیل گیر افتادن در ترافیک سنگین مختل شد. هربرت چاپمن مجبور شد برای اسکورت با پلیس محلی تماس بگیرد. به این ترتیب دو افسر موتور سیکلت سوار تیم را تا ومبلی اسکورت کنند.
اما تیم کاردیف سیتی برای فینال در ساوث پورت، در هتل پالاس اقامت کرد؛ جایی که تیم پیش از مسابقات قبلی خود نیز در آنجا به سر برده بود. بازیکنان با ماساژ و حمام نمک به آرامش رسیدند. روز قبل از مسابقه، آنها به هارو رفتند و در هتل کینگز هد اقامت کردند. آنها به مطبوعات گفتند که امیدوارند با یارگیری بیلی هاردی، بوچان، مهاجم آرسنال را مهار کنند.
كاردیف سیتی در حالی با «فاركوآرسون، نلسون، واتسون، كینور، اسلوآن، هاردی، كرتیس، ایروینگ، فرگوسن، دیویس، مك لاچلان، رو در روی حریف قدرتمند خود قرار گرفت كه تام فارکوهارسون، جیمی نلسون، فرد کینور و بیلی هاردی بازماندگان فینال دو سال قبل بودند.
به غیر از هری ویک که از ناحیه کلیه مشکل پیدا کرده بود، ترکیب ولزی ها همان ترکیبی بود که در نیمه نهایی با ریدینگ بازی کرد. ارنی کرتیس به عنوان جانشین او انتخاب شد، در 19 سالگی به جوانترین بازیکنی تبدیل شد که در فینال جام حذفی بازی می کرد.
در حقیقت ولزی‌‌ها استخوان‌بندی خود در خط دفاع را حفظ كرده بودند. با این تفاوت كه خط حمله خود را تقویت كرده بودند تا در فینال زنگ تفریح نباشند. با این حال آرسنالی‌‌ها در دوران اوج خود به حدی قدرتمند بودند كه موقعیت‌های گل را یكی پس از دیگری به دست آورند. تا جایی كه چارلز بوچان حداقل سه موقعیت گل را برای هم تیمی‌های خود مهیا كرد. اما هیچ یك وارد دروازه نشد تا آن كه دقیقه 74 فرا رسید.
