- آسمونی
- مجله اینترنتی
- ورزشی
- اطلاعات فوتبالی
- وعده های راست و دروغ فوتبالی
وعده های راست و دروغ فوتبالی
در فوتبال کشورمان بارها و بارها این عبارت را شنیده ایم:
اگر قضاوت داور درست بوده باشد، من فوتبال را کنار می گذارم!
البته در طول این چند دهه هیچ وقت سابقه نداشته که بازیکنی روی اعتراض به تصمیم یک داور فوتبال را کنار بگذارد؛ اما صحبتهایی که ناشی از عصبانیت یا جوگرفتگی هستند، تنها به این موارد محدود نمی شوند.
سال 1378 بود که سهراب بختیاری زاده قبل از دربی گفت:
اگر به پرسپولیس گل نزنم، سرم را از ته می تراشم!
البته آن مسابقه بدون گل شد و سهراب هم هیچ وقت سرش را از ته نزد تا در دورانی که نرم افزار فتوشاپ برای خیلی ها ناشناخته بود، روزنامه خبر ورزشی با فتوشاپ سر سهراب را بتراشد و در زیر عکس بنویسد: سهراب غیابا به قول خود عمل کرد!
شاید معروف ترین وعده عمل نشده در فوتبال ایران مربوط به میروسلاو بلاژویچ فقید باشد. مربی تیم ملی کرواسی در جام جهانی 1998 گفت
اگر یوگسلاوی ایران را ببرد، من یک توپ فوتبال را درسته می بلعم!
در این جا هم یوگسلاوی با یک گل برنده شد و هیچ توپی هم توسط چیرو خورده نشد!
البته ظاهرا همه خارجی ها این قدر بدقول نیستند. نمونه بارز آن گری لینه کر مجری مشهور برنامه match of the day بود که وقتی تیم سابقش لسترسیتی در استانه کسب عنوان قهرمانی لیگ برتر سال 2016 قرار گرفت، اعلام کرد که در صورت قهرمانی لستر، لخت به استودیو خواهد رفت و البته این کار را هم انجام داد!
اما این گونه صحبتها و وعده ها مربوط به امروز و دیروز نیست و قدمت آن به دوران قبل از جنگ جهانی می رسد. یکی از مشهورترین این بازیها و وعده ها را مرور می کنیم. راستی...
چرا باید یک گزارشگر فوتبال تصمیم بگیرد که یک کلاه را درسته ببلعد؟ پاسخ را باید در فینال جام حذفی انگلیس در فصل 38-37 پیدا کرد.
وقتی در روز 26 مارچ 1938 دو دیدار همزمان نیمه نهایی جام حذفی به پایان رسید، یک فینال تکراری در انتظار جام حذفی انگلیس بود. تیمهای پرستون و هادرزفیلد تاون یک بار پیش از این در فینال سال 1922 در برابر هم قرار گرفته بودند که در آن فینال تنها یک گل رد و بدل شده بود؛ گلی که نه در جریان بازی بلکه از روی نقطه پنالتی به ثمر رسیده بود. این بار هم داستان دو تیم به شکل نسبتا مشابهی تکرار شد.
پرستون تا قبل از نیمه نهایی در تمام مسابقات کلین شیت کرد و در برابر وستهام 3 گل، مقابل لستر 2 و آرسنال یک گل به ثمر رساند و سرانجام با برد(2-1) مقابل استون ویلا راهی ومبلی شد. هادرزفیلدتاون هم ابتدا(3-1) هال سیتی را از پیش رو برداشت و ناتس کانتی و لیورپول را با یک گل شکست داد. یک تساوی بدون گل با یورک سیتی کار را به دیدار تکراری کشاند و بعد از برتری(2-1) در مسابقه تکراری، هادرزفیلد به نیمه نهایی رسید و(3-1) ساندرلند را شکست داد.
دیدار نهایی در روز 30 آوریل و در حضور 93497 تماشاگر حاضر در ومبلی در حالی برگزار شد که برای اولین بار گزارش مسابقه توسط شبکه بی بی سی انجام می گرفت. اما کار دو تیم بدون رد و بدل شدن هیچ گلی به وقت های اضافی کشیده شد و در وقت اضافی هم خبری از گلزنی نبود. سرانجام در حالی که ثانیه هایی چند تا پایان مسابقه مانده بود، تامس وودروف گزارشگر شبکه بی بی سی گفت: « اگر الان گل زده شود، کلاهم را می خورم.» چند ثانیه بعد، پرستون صاحب یک پنالتی شد که جورج ماچ گل پیروزی را به ثمر رساند. عکس العمل گزارشگر مسابقه چه بود؟ او بعدها به وعده خود عمل کرد و کلاهی را بلعید. البته کلاهی از جنس کیک و مارزیپان( خمیر بادام).
بیل شنکلی مربی افسانه ای سالهای بعد لیورپول که در آن زمان برای پرستون بازی می کرد، تصویری روشن از صحنه گل شدن پنالتی در ذهن خود داشت. او در زندگینامه اش نوشت:
ضربه پنالتی به تیر دروازه خورد و وارد دروازه شد. تیر دروازه ومبلی در آن زمان مربعی بود و برخورد توپ با تیر باعث شد که قسمتی از رنگ تیر کنده شود. می دانم که آن رنگ هنوز هم روی توپ باقی مانده است. از کجا می دانم؟ من سال 1971 مجددا آن توپ را دیدم. وقتی برای بازی با آرسنال در ومبلی آماده می شدیم، تامی اسمیت کاپیتان پرستون در سال 1938 سری به زمین تمرین ما در ملوود زد و توپ را به کاپیتان آن موقع لیورپول نشان داد؛ کاپیتانی که از قضا نام او هم تامی اسمیت بود. هرچند این قدر خوش شانس نبود که او هم جام قهرمانی را بالای سر ببرد.
اما داستان بازیکنان این فینال برای هادرزفیلد ادامه پیدا کرد. از آن زمان تا بیست سال بعد، سه بازیکن حاضر در فینال، مربیگری هادرزفیلد تاون را عهده دار شدند. این بازیکنان عبارت بودند ازاندی بیتی و بیل شنکلی و ادی بوت. البته در زمان برگزاری فینال 1938 فقط بوت بازیکن هادرزفیلد تاون بود.
و سرانجام پرونده این فینال در سپتامبر 2002 با مرگ بابی بیتی برای همیشه بسته شد. آخرین بازمانده فینال که در آن روز مهاجم پرستون بود، در زمان مرگ 86 سال داشت.
