- آسمونی
- مجله اینترنتی
- ورزشی
- اطلاعات ورزشی
- زنان ورزشکار و استفاده از داروهای غیرمجاز
زنان ورزشکار و استفاده از داروهای غیرمجاز
تامارا پرس یکی از موفق ترین پرتابگران تاریخ 180 سانتی متر قد و 98 کیلوگرم وزن داشت. صدایش زمخت و دورگه و پشت لبش سبیلی روییده بود. غول ورزش شوروی سابق همیشه با چنین هیبتی در مسابقه های ورزشی شرکت می کرد. ولی هر بار که برای تعیین جنسیت ورزشکاران به آزمایش جنسیت فراخوانده می شد، غیبش می زد! گریزهای سربزنگاه او، به مرور شایع ساخته بود که تامارا برنده 3 طلا و یک نقره از مسابقات پرتاب وزنه و دیسک المپیک های 1960 و 1964 و صاحب انبوهی از رکوردهای جهانی و اروپایی حتما ریگی به کفشش دارد.
کناره گیری ناگهانی پرس
شایعات به جایی رسید که عنوان شد: پرس باید عضو تیم مردان شوروی در مسابقات باشد. زیرا جنسیت مرد وی بر جنسیت زن او غلبه دارد و او به اشتباه در تیم زنان شوروی جای گرفته است. سرانجام در هنگام برگزاری مسابقات قهرمانی اروپا( 1966) در بوداپست، قضیه تامارا پرس حسابی بیخ پیدا کرد. زیرا سایر کشورهای شرکت کننده و به خصوص رقبای پرس مصرانه تقاضا کردند که روی پرس آزمایش به عمل آید. از طرفی اعتراض های سرپرست شوروی به جایی نرسید و به این ترتیب پرس از شرکت در مسابقات کناره گرفت و از آن پس دیگر کسی او را در میادین ندید!
میراث شبح تامارا
هرچند شبح تامارا از مسابقات محو شد و آزمایش های متعدد روی ورزشکاران از آن زمان باب، اما چیلزی نگذشت که زنان مردنما و مردصفت ورزشگاههای دنیا را قبضه کردند. این گروه روشی را در پیش گرفتند که کلیه آزمایش ها را بی اثر کرد. به عبارت ساده تر پزشکی و شیمی کاری کردند که تساوی حقوق زن در میادین ورزشی تایید و تامین شد. البته باید اذعان داشت که زن، این تساوی را از بیراهه و از طریق غیرمجاز کسب کرد. زیرا از نقطه نظر فیزیولوژیک، عضلات بدن زن به اندازه دو سوم عضلات بدن مرد است. از آن گذشته بیشتر عضلات زن، برخلاق عضلات مرد، پرورش پذیر نیستند و دلیل این امر هورمون تستسترونی است که توسط غدد درونی مرد تولید می شود و زن با کمبود این هورمون مواجه است.
به مدد داروسازان
ولی هورمونی که طبیعت از زن دریغ کرده، داروسازان در اختیار وی گذاشتند و به او مجال دادند و ظرافت زنانه را کنار گذاشته و مردنما شود. این مجال از زمانی در اختیار زن قرار گرفت که صنعت داروسازی، هورمون تستسترون مصنوعی ساخت. هر چند هدف اصلی از دست یابی به این هورمون، کمک به مبارزه با بسیاری بیماری ها بود ولی شکارچیان مدال و رکورد از دهه 50 میلادی به آن پناه برده و سرسپرده اش شدند.
پیش بینی پرتابگر آلمانی
در ابتدای دهه 70 بود که بریگیت برن دوک قهرمان پرتاب دیسک آلمان غربی پیش بینی کرد: به زودی قرص خورها به قرص نخورها فزونی خواهند یافت. به گمانم در آینده وضعیتی پیش آید که ورزشکاران دسته دوم مستثنی و انگشت نما شوند.
این پیش بینی به سرعت صحیح از آب درآمد زیرا دیگر ورزشکاری باقی نماند که خود را از رژیم دارویی آنابولیک بی نیاز بداند و در رقابت های ورزشی بدون اتکا به دارو شرکت نماید. به این ترتیب استفاده زنان از هورمون های تستسترون به امری عادی بدل شد.
معجزه زنان در عالم ورزش
در همان زمان پروفسور ژوزف کویل پزشک تیمهای آلمانی شرکت کننده در بازیهای المپیک 1972 مونیخ گفت:
تنها کاری که از دست ما ساخته است، برحذر داشتن ورزشکاران است. ولی گمان نمی کنم هشدارهای ما موثر واقع شود. زیرا از وقتی که زنان فهمیده اند به کمک قرص هورمونی می توانند معجزه کنند، هیچ گاه از معجزه کردن منصرف نشده اند. بدبختانه این داروها عواقب زیان بخشی دارند که چند سال بعد از مصرف ظهور می کنند و برطرف شدنی هم نیستند. مثلا بدن زن را مردانه می کنند، صدایش را دورگه و خشن ساخته و به سلامتی اش هم آسیب های متعدد وارد می سازند.
