- آسمونی
- مجله اینترنتی
- ورزشی
- اطلاعات ورزشی
- بهترین عملکرد پینگ پنگ ایران در مسابقات جهانی( بخش اول)
بهترین عملکرد پینگ پنگ ایران در مسابقات جهانی( بخش اول)
سال 1963 بزرگ ترین افتخار پینگ پنگ ایران در سطح جهان به دست آمد و این افتخار، کسب عنوان نهمی جهان بود. پینگ پنگ بازان ایران که در بازی های آسیایی 1958 توکیو عنوان سوم بخش تیمی را از آن خود کرده بودند، می توانستند در بازیهای آسیایی 1962 جاکارتا نیز درخشش خود را ادامه دهند. اما در آخرین لحظات باخبر همچون سایر ورزشکاران کشورمان خبردار شدند که کاروان ایران راهی بازی های آسیایی نخواهد شد. به این ترتیب شانس کسب مدال تنیس روی میز ایران از دست رفت؛ اما ستارگان نسل طلایی پینگ پنگ فرصت داشتند که در مسابقات جهانی درخشش خود را ادامه دهند. ببینیم در این مسابقات چه اتفاقاتی رخ داد. آنچه مشاهده می کنید نوشته غفور البا مربی و نایب رئیس وقت فدارسیون پینگ پنگ است.
ماراتن پینگ پنگ
مسابقات جهانی پینگ پنگ از تاریخ 5 تا 14 آوریل مطابق با 16 تا 25 فروردین ماه امسال( 1342) در اسپورت هال پراگ -چکسلواکی- برگزار شد. رقابت های امسال، به طور قطع بزرگ ترین مسابقه قهرمانی بوده که در این رشته از ورزش تا کنون انجام گرفته است. سالن عظیم 20 هزار نفری مزبور از صبح ساعت 9 تا شب ساعت دوازده، میدان مبارزه 590 شرکت کننده از 55 کشور جهان بود و روزانه سه بار جمعیت آن پر و خالی می شد. تنها تعداد داوران از صد متجاوز بود و علاوه بر این عده زیادی نیز هیئت های مختلف داوری و ژوری و خبره را تشکیل می دادند. از لحاظ انتظامات و تشکیلات زحمت زیادی کشیده شده بود و فدراسیون چکسلواکی تحت رهبری فدراسیون بین المللی تنیس روی میز با جدیت تمام مسابقات را اداره می کرد.
مشکل ترجمه
ولی بزرگ ترین مشکل، موضوع زبان بود زیرا متصدیان امر کمتر کسانی با زبان های انگلیسی و فرانسوی آشنایی داشتند و جز معدودی آلمانی هم نمی دانستند، بطوری که در مسابقه بین «اوکیمورا» قهرمان ژاپن و «مایلز» وقتی یک اشکال فنی پیش آمد، مدتی دنبال یک نفر می گشتند که بتواند حرف های دو طرف را به زبان انگلیسی ترجمه کند. در مورد ما هم این اشکال پیش آمد و در مسابقه دوبل بین احتشام زاده و بزرگ زاده با قهرمانان استرالیایی من مجبور شدم بازی را متوقف کرده و از این و آن استمداد کنم که مترجمی پیدا کرده وحرف های ما را به هر حال داوران بفهماند. به هر حال روی هم رفته تشکیلات خوب بود و مسابقات تا اندازه ای با نظم و مرتب پیش رفت.
بزرگترین تحول مسابقات
راکت ها همه عوض و تبدیل به اسفنجی معروف به ساندویچ شده بودند که روی اسفنج لاستیک داشتند، منتها روی صاف لاستیک بیرون بود. با این راکت ضربه جدیدی بوجود آمده بود که لوپ نام داشت و یک تاپ اسپین یا چرخ از بالا بسیار قوی داشت که بازیکنان ما به هیچ وجه با آن آشنایی نداشتند، علاوه بر آن صحبت از بازی 15 دقیقه ای به جای بازی 20 دقیقه ای بود که در مسابقات اروپایی و آسیایی به کار رفته بود ولی برای مسابقات جهانی بنا بود ژوری درباره اجراء آن تصمیم بگیرد – البته بعد ژوری تصویب کرد که مقررات جدید اجرا شود و به ما هم ابلاغ شد.
ضربه لوپ
در روز اول تمرین، سعی کردم بازیکن های ما با کسانی که لوپ می زدند بازی کنند. لوپ فقط برای ما تازگی نداشت، به طوری که بزرگ زاده می گفت تیم آمریکا یک ماه قبل، دو نفر بازیکن لوپ از انگلستان به آمریکا دعوت کرده بود تا بازیکنان آمریکایی با این ضربه جدید آشنا شوند. معهذا وقتی تیم آمریکا آمد، همان اولین شب «کلاین» قهرمان اول آمریکا راکت به دست دور سالن ها تمرین و بازی می گشت و با صدای بلند می گفت لوپ می خرم- لوپ دو دلار- لوپ دو دلار...
دو برد (5-0) از یونان و سنگاپور
باز خوشبختانه در بازی اول ما جز نفر اول حریف کسی از آن ها لوپ نداشت و لوپ او هم زیاد قوی نبود. احتشام زاده و بزرگ زاده هر دو از او بردند ولی «اسلامی» که بازیکن جوان ما بود و برای کسب تجربه او را قرار داده بودیم از قهرمان اول حریف خورد و در حالی که نفر دوم آن ها را مغلوب ساخت. این مسابقه 5-1 به نفع ما تمام شد.
در مسابقه بعد که با یونان بود کُرلو جای اسلامی را گرفت و با آن که تیم یونان یک تیم نسبتا قوی بود چون لوپ کمتری داشتند پیش از آن که فرصتی به دست آوردند ما آن ها را پنج به هیچ مغلوب کردیم. تیم سنگاپور نیز همین سرنوشت را پیدا کرد.
( ادامه دارد)
