- آسمونی
- مجله اینترنتی
- ورزشی
- باشگاه ها و تیم ها
- آشنایی با سرود رسمی منچستر یونایتد
آشنایی با سرود رسمی منچستر یونایتد
مهدی زارعی- آلکس فرگوسن در دوران حضور در منچستر یونایتد، دستاوردهایی را کسب کرد که حتی به ذهن خوش بین ترین هواداران منچستر یونایتد هم نمی رسید. با این حال عجیب است که در سرود باشگاه یونایتد، حتی یک بار هم اسم مردی نیامده که شیاطین سرخ را به پرافتخارترین تیم فوتبال انگلیس تبدیل کرد. در سرود رسمی باشگاه که « glory! Glory!»( افتخار، افتخار) نام دارد، چنین عباراتی آمده است:
افتخار، افتخار، من یونایتد
به عنوان یک قرمزپوش قدم بردار به سوی جلو
درست مثل پسران بازبی در روزهایی که رفتند
ما پرچم های قرمز را بالا نگه خواهیم داشت
شما می توانید خودتان را از دور به خوبی ببینید
شما می توانید آهنگ باشگاه را با افتخار بشنوید
یونایتد؛ من یونایتد
ما پسرانی هستیم در لباس قرمز و رو به سوی ومبلی
ومبلی؛ ومبلی
ما من یونایتد معروف هستیم و به سوی ومبلی قدم برمی داریم
در سال 77، تامی داچرتی ما را قهرمان کرد
رون اتکینسون در سال 83 افتخار را برای ما آورد
همه می دانند ما که هستیم
ما آهنگ que sera sera را خواهیم خواند
بعد از این اشعار، همه چیز تکرار می شود و در انتهای سرود، شش باز عبارت « افتخار، افتخار، من یونایتد» را می شنویم. اما واقعا چرا باید اسامی مثل تامی داچرتی یا ران اتکینسون در این شعر بیایند و خبری از بزرگ ترین نامهای باشگاه در انتهای قرن بیستم نباشد؟ پاسخ را باید در شکل گیری این سرود جستجو کرد.
سال 1983 تیم منچستر یونایتد به فینال جام حذفی رسیده بود و فرانک رنشاو، هوادار یونایتد که در دهه های 70 و 80 عضور گروه Herman's Hermits بود، برای ضبط این سرود به استودیوی Strawberry در استوکپورت رفت. در حالی که از دوستاش و حتی پسرش « لی» هم برای خوندن این آواز استفاده کرده بود. بقیه نفراتی که در خواندن این سرود همکاری کردند، بازیکنان تیم منچستر یونایتد بودند و عملا از هیچ خواننده حرفه ای برای حضور در استودیو استفاده نشد.
با این حال نتیجه کار، آنقدر خوب بود که آهنگ سریع مورد توجه هواداران قرار گرفت. آن روزها اتکینسون مربی شیاطین سرخ بود و با او بود که تیم قهرمان جام حذفی شد. درست مثل سال 1977 و روزهایی که تامی داچرتی منچستر را از دسته دوم به دسته اول آورد و این تیم را قهرمان جام حذفی کرد.
البته یادی هم شده از پسراهن بازبی، پسرانی که در دهه 50 تیمی محبوب و جوان را شکل دادند و بیشتر آنها در سانحه هوایی مونیخ از دنیا رفتند. یک اشاره هم به آهنگ que sera sera شده که توسط دوریس دِی، بازیگر معروف هالیوود در فیلم « مردی که زیاد می دانست» آلفرد هیچکاک در سال 1956 خوانده شد؛ در همان دوران درخشش پسران بازبی در انگلیس و اروپا.
به هر شکل سرود راحت بود و مورد توجه قرار گرفت و به همین خاطر دیگر با تغییری رو به رو نشد. حتی بعد از درخشش تیم دهه 90 با پسران آلکس فرگوسن. هواداران هستند که سرودها را ماندگار می کنند و آنها بودند که به این آهنگ هویت دادند...
یونایتد؛ من یونایتد
ما پسرانی هستیم در لباس قرمز و رو به سوی ومبلی
ومبلی؛ ومبلی
ما من یونایتد معروف هستیم و به سوی ومبلی قدم برمی داریم
ومبلی؛ ومبلی
ما من یونایتد معروف هستیم و به سوی ومبلی قدم برمی داریم
افتخار، افتخار، من یونایتد
به عنوان یک قرمزپوش قدم بردار به سوی جلو
افتخار، افتخار، من یونایتد
افتخار، افتخار، من یونایتد
افتخار، افتخار، من یونایتد
به عنوان یک قرمزپوش قدم بردار به سوی جلو
افتخار، افتخار، من یونایتد
افتخار، افتخار، من یونایتد
افتخار، افتخار، من یونایتد
به عنوان یک قرمزپوش قدم بردار به سوی جلو
