آشنایی با اسپرت های ژاپنی

دههٔ نود بهترین دوره برای خودروسازان ژاپنی بود. ژاپن سالانه میلیون‌ها خودرو تولید می‌کند و این خودروها از خودروهای کوچک شهری گرفته تا SUV-های سایز بزرگ در ردهٔ بهترین‌ها قرار دارند.

خودروهای افسانه‌ای GT-R، لنسر Evolution، ایمپرزا WRX STI و Stagea 260RS در این دوره متولد شده‌اند. در ژاپن خودروهای فوق‌العاده‌ای تولیدشده‌اند که هیچ‌وقت از مرزها عبور نکرده‌اند، در این مطلب خودروهایی از ژاپن را معرفی می‌کنیم که در دههٔ نود وارد آمریکا شده‌اند بنابراین خودروهای افسانه‌ای که در بالا ذکر کردیم به‌علاوهٔ سلیکا GT-Four و سیویک Type-R هم در این لیست قرار ندارند؛ اما ژاپن در آن دوره زمانی به‌جز این خودروها، خودروهای اسپرت فوق‌العاده دیگری هم تولید می‌کرد. خودروهایی که معرفی می‌کنیم در زمان خود از بهترین‌ها بوده‌اند اما ممکن است این روند ادامه پیدا نکرده باشد و ساخت این خودروها متوقف‌شده باشد. بااین‌حال ما این خودروهای افسانه‌ای ژاپنی را به خاطر سپرده‌ایم.

در ادامه 10 خودروی اسپرت ژاپنی دههٔ 90 میلادی را معرفی می‌کنیم.

10. نیسان 240SX

اولین خودرویی که در این لیست معرفی می‌کنیم، نیسان 240SX است، این خودرو از لحاظ قدرت بی‌شباهت به مزدا Mx-5 میاتا نیست و با موتوری 2.4 لیتری 155 اسب‌بخار نیرو را به چرخ‌های عقب منتقل می‌کند. شاید حالا این خودرو چندان قدرتمند به نظر نرسد اما در اوایل دههٔ 90 خودروهای جمع‌وجور قدرتمند کمی تولید می‌شد که تمام آن‌ها دیفرانسیل جلو بودند. این کوپه جمع‌وجور با وزن محدود و تقریبی 1226 کیلوگرمی تولیدشده است.

هندلینگ عالی و فرمان‌پذیری خوب این خودرو سواری دلپذیری داشت و باوجود قیمت پایین، یک خودروی محبوب برای علاقه‌مندان به خودرو محسوب می‌شد. هرچند ساخت این خودرو متوقف شد اما درست تا بیست سال بعد، 240SX به خاطر دیفرانسیل عقب بودن، سایز کوچک و وزن کمش یک خودروی محبوب در دنیای دریفت محسوب می‌شد.

9. میتسوبیشی اکلیپس

مدت‌ها قبل از ورود میتسوبیشی لنسر Evolution و سوبارو ایمپرزا WRX STI به ناوگان خودرویی آمریکایی شمالی، یک خودروی توربوشارژ تمام چرخ متحرک ژاپنی دیگر در این بازار حضور داشت که میتسوبیشی اکلیپس نام داشت. درست مثل نیسان 240SX این خودرو در دههٔ نود در دو نسل به تولید رسید.

نسل اول اکلیپس که در رده کوپه‌های اسپرت قرار داشت توسط کمپانی دایامند استار موتورز به تولید رسید. دایامند استار موتورز که با همکاری مشترک کرایسلر و میتسوبیشی اداره می‌شد این خودرو را در مدل‌های Eagle Talon و Plymouth Laser به تولید رساند. قوی‌ترین تریم نسل اول این خودرو مجهز به توربوشارژر بود و با موتور چهار سیلندر 2 لیتری، 195 اسب‌بخار نیرو را به چرخ‌های جلو یا تمام چرخ‌ها انتقال می‌داد.

میتسوبیشی اکلیپس در نسل دوم تنها در مدل Eagle Talon تولید شد این مدل که بدنهٔ آن انحناهای بیشتری پیداکرده بود ظاهر مدرن‌تری داشت. پرقدرت‌ترین تریم این نسل هم موتور چهار سیلندر توربوشارژ بود که با حجم 2.0 لیتر 210 اسب‌بخار نیرو تولید می‌کرد. نسل دوم این خودرو مانند نسل اول با دو سیستم انتقال قدرت دیفرانسیل جلو و AWD به تولید رسید.

8. آکورا اینتگرا Type-R

آکورا اینتگرا Type-R می‌تواند نماد خودروهای دیفرانسیل جلو باشد. هرچند این خودرو سریع‌ترین خودروی دیفرانسیل جلو نیست اما می‌تواند خام‌ترین و جذاب‌ترین آن‌ها باشد. این خودرو که موتور چهار سیلندر و 1.8 لیتری دارد قادر به تولید 195 اسب‌بخار نیرو است و به دور 8400 دور بر دقیقه می‌رسد؛ که این قدرت و دور تولیدی به ازای هر لیتر از موتور عدد فوق‌العاده بالایی است.

اینتگرا Type-R با وزن محدود و کمتر از 1180 کیلوگرمی با لغزش دیفرانسیلی حلزونی، نفوذ کمتر صدا، شیشه جلوی کوچک‌تر، ساختار بدنه تقویت‌شده و سیستم تعلیق تجدیدنظر شده و بدون در نظر گرفتن آپشن هایی مثل کولر تبدیل به یک خودروی کامپکت مسابقه‌ای در خیابان می‌شود.

7. مزدا MX-5 میاتا

مزدا به کانسپت رودستر بریتانیایی که خودرویی جالب و جذاب بود سرزندگی و اعتبار ژاپنی را اضافه کرد تا MX-5 میاتا خودرویی محبوب و پرفروش شود. این خودرو در تریم اولیه با موتوری چهار سیلندر و 1.6 لیتری به فروش می‌رسید و 116 اسب‌بخار نیرو این خودروی 953 کیلوگرمی را حرکت می‌داد.

در سال‌های پایانی دهه نود، مدل‌های خاص و ویژه‌ای به تریم های میاتا اضافه شد که قدرت این خودرو را به‌طور پیوسته افزایش داد به‌طوری‌که در سال 1999 در جشن 10 سالهٔ تولید این خودرو مدل 1.8 لیتری باقدرت 140 اسب‌بخار نیرو معرفی شد که مجهز به LSD و کمک‌های Blistein بود.

6. میتسوبیشی 3000GT

میتسوبیشی 3000GT از لحاظ فنی بسیار قدرتمند بود و آپشن های زیادی برای این کوپه بزرگ چهار نفره در نظر گرفته‌شده بود آپشن هایی مثل سیستم انتقال قدرت AWD، فرمان‌پذیری چهار چرخ، سیستم اگزوز دو حالته، آئرودینامیک اکتیو و سیستم کنترل تعلیق الکترونیکی از قابلیت‌های جالب این خودرو بود.

اگرچه در طول دههٔ نود 3000GT در سه مدل تولید شد اما این خودرو استیل و شکل ظاهری خود را حفظ کرد. پرقدرت‌ترین خودروی نسل اول، موتور توربوشارژ شش سیلندر و 3.0 لیتری داشت که قادر به تولید 296 اسب‌بخار نیرو و 415 نیوتن‌متر گشتاور بود. در اواسط دههٔ نود، برای رقابت بهتر با رقیبان موتور این خودرو تقویت شد تا با تولید 320 اسب‌بخار نیرو و 427 نیوتن‌متر گشتاور، انتخاب نکردن این خودرو از میان رقیبان هم کار سختی باشد.

اما بزرگ‌ترین مشکلی که 3000GT از آن رنج می‌برد وزن سنگین آن بود. وزن این خودروی اسپرت با تمام تجهیزات نزدیک به 1725 کیلوگرم بود. با توجه به استانداردهای امروز شاید این خودرو حالا زیاد سنگین به نظر نرسد اما در دههٔ نود این خودرو بسیار سنگین تلقی می‌شد.

5. تویوتا MR-2

در سال 1990، کوپه اسپرت و کوچک تویوتا که از موتور سطح متوسطی بهره می‌برد اسپرت تر و جذاب‌تر شد چراکه به‌طور چشمگیری سنگین‌تر و قدرتمندتر شد. مدل پایه MR2 به موتور 2.2 لیتری چهار سیلندری مجهز شد که 130 اسب‌بخار نیرو تولید می‌کرد. این میزان نیرو برای خودرویی که وزنی کمتر از 1180 کیلوگرم دارد قدرت مناسبی است. البته تویوتا موتور قوی‌تر 2 لیتری توربوشارژ باقدرت 200 اسب‌بخار نیرو را برای این خودرو در نظر گرفت تا مشتریان تشنه قدرت را هم راضی نگه دارد.

این خودرو تا حدودی از پس مشکل گردش بیش‌ازحد در پیچ‌ها برمی‌آید اما همچنان با آن دست‌وپنجه نرم می‌کند. از طرف دیگر MR2 توربو خودروی بسیار سریعی هم محسوب می‌شود و در مسیرهای مستقیم و بدون مانع در 6 ثانیه از سرعت صفر به 96 کیلومتر بر ساعت می‌رسد. به‌طورکلی تویوتا MR2 برای کسانی که از پس خرید خودروهایی مثل آکورا NSX یا حتی فراری برنمی‌آیند خودرویی مناسب و فوق‌العاده محسوب می‌شود.

4. نیسان 300ZX

مثل بسیاری از خودروهای اسپرت ژاپنی دیگر، دههٔ نود آغاز عصر جدیدی برای نیسان 300ZX بود. نسل جدید این خودرو بزرگ‌تر، جذاب‌تر و قدرتمندتر بود. مدل Z32 این خودرو مدل پرقدرت آن بود که با موتور شش سیلندر 3.0 لیتری توربوشارژ، 300 اسب‌بخار نیرو و 384 نیوتن‌متر گشتاور تولید می‌کرد. باوجوداین اعداد، نیسان 300ZX در رقابت با میتسوبیشی 3000GT بازنده محسوب می‌شد اما وزن 1500 کیلوگرمی این خودروی توربوشارژ، این خودرو را در گردانهٔ رقابت نگه می‌داشت.

نیسان 300ZX با موتور بدون توربوشارژر هم موجود بود و مثل سایر خودروهای اسپرت آن زمان به‌صورت سقف دار یا کانورتیبل عرضه می‌شد. البته این خودرو برخلاف سایر خودروها آپشن انتخاب تعداد سرنشین داشت که دو صندلی اسپرت یا چهار صندلی با چینش 2+2 گزینه‌های پیش رو بودند.

این خودرو با شاسی‌های تنظیم‌شده، سیستم تعلیق اسپرت و فرمان‌پذیری چرخ‌های عقب اکتیو یکی از سریع‌ترین خودروهای ژاپنی اسپرت دهه نود بود.

3. مزدا RX-7

هرچند مزدا RX-7 فقط برای چند سال در شمال آمریکا عرضه شد اما نسل سوم این خودرو به خاطر موتور دوارش یک خودروی خاص بود. مزدا Rx-7 در سال 1991 به موتور 1.3 لیتری دوار وانکل مجهز شد که با همراهی توربوشارژ قادر به تولید 255 اسب‌بخار نیرو و 294 نیوتن‌متر گشتاور بود.

البته مزدا RX-7 با توجه به اعداد و ارقام قدرت تولیدی نسبت به دیگر رقبای ژاپنی از قافله عقب بود اما وزن این خودرو به‌طور قابل‌ملاحظه‌ای از بقیه سبک‌تر بود و همین وزن 1271 کیلوگرمی، شاسی مناسب، پاسخ سریع موتور دوار و توزیع وزن مناسب این خودرو، RX-7 را در کنار بهترین خودروهای آن زمان قرار می‌داد.

2. آکورا NSX

آکورا NSX نیاز به هیچ مقدمه‌ای ندارد. این خودرو دنیای خودروهای عجیب‌وغریب را وارونه کرد و ثابت کرد که یک سوپرخودرو قدرتمند می‌تواند به‌عنوان یک خودروی روزمره مورد استفاده قرار بگیرد. این خودرو در نسل اولیه از موتوری شش سیلندر و 3.0 لیتری بهره می‌برد که 270 اسب‌بخار نیرو تولید می‌کرد که این میزان نیرو در مدل اتوماتیک به 252 اسب‌بخار کاهش می‌یافت.

در طول یک دهه، NSX موتوری شش سیلندر و 3.2 لیتری را زیر کاپوت خود دید که 290 اسب‌بخار نیرو تولید می‌کرد؛ اما درست مثل مزدا RX-7 و تویوتا MR2، آکورا NSX را نمی‌توان در قدرت خلاصه کرد و شاسی‌های شگفت‌انگیز، فرمان‌پذیری نزدیک عالی و تعامل مناسب انسان و ماشین این خودرو در بسیاری از خودروها پیدا نمی‌شود.

1. تویوتا سوپرا

سوپرا و NSX هر دو مستحق بهترین خودروی این لیست هستند و انتخاب از میان این دو کاملاً سلیقه‌ای است. موتور قدرتمند شش سیلندر 3.0 لیتری توربوشارژ سوپرا 320 اسب‌بخار نیرو و 427 نیوتن‌متر گشتاور تولید می‌کند که این خودرو را از لحاظ قدرت در کنار میتسوبیشی 3000GT قرار می‌دهد. وزن این خودرو هم مثل نیسان 300ZX محدودشده است. باوجود قدرت زیاد و وزن محدودشده، سوپرا یکی از سریع‌ترین خودروهای تولیدی ژاپن بوده است.

با توزیع وزن مناسب، تایرهایی با چسبندگی بالا و سیستم تعلیق تنظیم‌شده سوپرا به‌راحتی از پیچ‌ها عبور می‌کرد. متأسفانه از سال 1996 سوپرا توربو تنها در حالت گیربکس اتوماتیک به تولید رسید و کمی بعد از آن تولید آن متوقف شد؛ اما زمانی که این خودرو تولید می‌شد خودروهای زیادی تاب مقابله با این خودرو را نداشتند.