بیوگرافی لوییجی ریوا

لوییجی ریوا ، بهترین گلزن تاریخ تیم ملی ایتالیا

7 نوامبر 1944 روز تولد یکی از نام‌های ماندگار فوتبال ایتالیا است. بازیکنی که برخلاف اکثر ستارگان تاریخ آتزوری، هرگز در تیم‌هایی چون یوونتوس، اینتر و میلان بازی نکرد و حتی پیراهن دیگر تیم‌های بزرگ همچون لاتزیو، رم، فیورنتینا و پارما را هم نپوشید. با این حال، به لطف درخشش در باشگاه کالیاری و وفاداری به این باشگاه توانست در فوتبال ایتالیا و جهان جاودانه شود؛ لوییجی ریوا.

لوییجی ریوا از لوگانو تا کالیاری

مهاجم 180 سانتی‌متری آتزوری در لجیونو (لوگانو) واقع در استان وارسه در منطقه لومباردی کشور ایتالیا به دنیا آمد. لوییجی ریوا فوتبال حرفه‌ای را در سال 1962 با تیم دسته سومی لگنانو (Legnano) آغاز کرد. ریوا پیش از آن در جوانان همین باشگاه توپ زده بود. او چند ماه بعد به تیم دسته دومی کالیاری ملحق شد. مهاجم جدید کالیاری در این تیم درخشید و با گل‌های او، این تیم راهی سری آ شد تا ریوا نخستین بار در 13 سپتامبر 1964 و در شکست (1-2) تیمش در برابر آ.اس.رم بازی در دسته اول ایتالیا را تجربه کند.

لوییجی ریوا و هت تریک در آقای گلی

لوییجی ملقب به جی‌جی در هنگام حمله آرامشی کم‌نظیر داشت. شوت‌های پای‌چپ او بی‌نهایت خطرناک بود و علاوه بر جای‌گیری مناسب در جلوی دروازه، توانایی چشمگیری در بازی هوایی داشت. ریوا در 27 ژوئن 1965 و در پیروزی (2-1) آتزوری مقابل مجارستان پیراهن آتزوری را برای اولین بار به تن کرد و تا سال 1974 عضوی از تیم ملّی ایتالیا بود. با گذشت زمان، ریوا به بهترین مهاجم ایتالیا بدل شد و در سال‌های 1968، 1969 و 1970 عنوان بهترین گلزن لیگ ایتالیا را به خود اختصاص داد. او در این سه فصل 54 گل به ثمر رساند.

لوییجی ریوا و قهرمانی در یورو با ایتالیا

جی‌جی ریوا عضوی از آتزوری در یورو 68 بود و با گلزنی خود در دیدار نهایی پایه‌گذار قهرمانی ایتالیا نیز شد. اندکی بعد، نوبت به روزهای اوج فوتبال کالیاری رسید. یک نایب‌قهرمانی در لیگ (69-68) و فتح اسکودوتو در حضور تمامی بزرگان در فصل بعد. در آن روزها، ریوا چنان آماده بود که تا قبل از شروع جام‌جهانی 1970 در 16 مسابقه ملی 19 گل به ثمر رسانده بود. در جام جهانی، درخشش او در مسابقه با مکزیک و آلمان‌ غربی نیز ادامه یافت و گلی که او در وقت اضافی مقابل آلمان‌ها به ثمر رساند و سبب پیروزی آتزوری شد، بیست و دومین گل او طی 21 بازی ملّی بود. این گل ایتالیا را به فینال و عنوان نایب‌قهرمانی مسابقات رهنمون ساخت. دیگر همه به او لقب Rombo di Tuono (غرّش تندر) را داده بودند.

لوییجی ریوا و رد پیشنهاد یوونتوس

بازیکن همیشه وفادار کالیاری در سال 1973 به شدت مورد توجه یوونتوس قرار گرفت. اما به این تیم نرفت. او در جام‌ جهانی 1974 هم عضو تیم ملّی بود اما مثل سایر بازیکنان عملکرد موفقی نداشت و در بازی آخر ایتالیا در برابر لهستان از ترکیب ثابت کنار گذاشته شد. ریوا بارها و بارها در طول حرفه خود مصدوم شد. یک بار پای چپ او پس از جام‌ جهانی 1966 در دیدار دوستانه با پرتغال شکست و یک بار پس از جام‌ جهانی 1970 نیز پایش در دیدار با اتریش شکست. در 1976 و در بازی مقابل میلان تاندون پای راستش قطع شد و این مصدومیت آخرین ضربه به دوران درخشان بازی ریوا بود تا او در 1978 بازنشسته شود.

لوییجی ریوا و یک شماره 11 بازنشسته

لوییجی ریوا بعدها عضوی از کادر سرپرستی فوتبال ایتالیا شد که جام‌ جهانی 2006 را به خانه آوردند. یک سال قبل از این افتخار، بزرگ‌ترین افتخار ریوا نصیبش شد و آن زمانی بود که ساردینیا (باشگاه کالیاری) تصمیم گرفت شماره 11 مهاجم افسانه‌ای تیمش را برای همیشه بازنشسته کرده و به موزه باشگاه انتقال دهد. این تنها پیراهن است که در تاریخ باشگاه کالیاری به چنین افتخاری رسیده است. ریوا مجموعاً در 42 بازی ملّی 35 گل به ثمر رساند و هنوز بهترین گلزن تاریخ تیم ملّی ایتالیا محسوب می‌شود.