رقابت لوکوموتیو و واگن در المپیک

یک لوکوموتیو و یک واگن که همواره به آن متصل بود. هیچ کس انتظار ندارد که واگن از لوکوموتیو پیش افتد؛ اما در میادین ورزشی، رقابت بین لوکوموتیو و واگن، شرایطی متفاوت دارد و نمی توان پایان آن رقابت را حدس زد.

المپیک 1956 ملبورن، آخرین رقابت دو نفر از ورزشکاران بزرگ تاریخ با یکدیگر بود. آذرماه 1335، هوا در ایران هم مثل سایر نقاط نیمکره شمالی جهان، سرد شده بود. اما در نیمکره جنوبی شرایط فرق داشت و هوای استرالیا به شدت گرم بود.

در رقابت دوی ماراتن، امیل زاتوپک دونده اسطوره ای چکسلواکی و مدافع عنوان قهرمانی این مسابقه، برای آخرین بار در المپیک شرکت کرده بود. به نظر می رسید که بزرگ ترین رقیب او، آلن میمُن فرانسوی هم آخرین حضور خود را در المپیک تجربه می کند. اولین بار، این دو نفر در دوی 10 هزار متر المپیک 1948 لندن با هم رقابت کردند که زاتوپک قهرمان شد و میمُن دوم.

 هر دو دونده چهار سال بعد تو المپیک هلسینکی شرکت کردند و بار دیگر، نتایجی به دست آمد که در رقابتهای اروپایی رقم خورده بود. زاتوپک و میمُن در دو رقابت 10 هزار متر و 5 هزار متر شرکت کردند، هر دو به فینال رسیدند و باز هم این زاتوپک بود که مدال طلا را از آن خود کرد و میمن برنده نقره شد.

از همان زمان بود که در همه دنیا، زاتوپک را با لوکوموتیوی مقایسه کردند که همیشه زودتر از واگن خود، از خط پایان عبور می کند. بسیاری از رسانه ها هم به میمن، سایه زاتوپک لقب دادن که همیشه متصل به او بود؛ اما با فاصله ای کم در تعقیب وی.

البته با وجود شکستهای پشت سرهم میمن از زاتوپک، آن چه در روابط این دو دونده حاکم بود، دوستی و احترامی بود که بر رقابت آنان سایه انداخته بود.

وقتی ماراتن المپیک 1956 آغاز شد، بالاخره این سایه زاتوپک بود که از او پیش افتاد و سرانجام با زمان 2:25 ساعت قهرمان شد. اولین کار میمن چه بود؟ او نزدیک به 5 دقیقه منتظر ماند. نفرات یوگسلاوی و فنلاند هم از خط پایان رد شدند. بعد هم نوبت به دونده های کره جنوبی و ژاپن بود. بالاخره زاتوپک به عنوان نفر ششم، مسابقه را تمام کرد. قهرمان به احترام او خبردار ایستاد، به او سلام نظامی داد و او را در آغوش گرفت.

کمی بعد از المپیک هم نامه ای از میمن در مطبوعات سراسر دنیا چاپ شد. در انتهای نامه آمده بود: امیدوارم همه ورزشکاران دنیا، رقیب و دوستی مثل تو داشته باشند.

بعد از آن، زاتوپک و میمن هرگز مسابقه ای با هم ندادند، اما دوستی آنها تا پایان عمر دو دونده ادامه پیدا کرد...