نامه پیامبر اکرم (ص) به پادشاهان بزرگ دنیا - 6 ه ق

پس از آن‏که مسلمانان از محل و منطقه پیمان صلح حدیبیه باز گشتند، رسول خدا ملاحظه کرد وقت آن رسیده تا رسالت اسلام را که خداوند وی را برای گسترش آن برانگیخته، به همه جهانیان اعلان دارد:

«وَما أَرْسَلْناکَ إِلّا کافَّةً لِلنّاس بَشیراً وَنَذیراً وَلکِنَّ أَکْثَرَ النّاس لا یَعْلَمُونَ»

پیامبر خدا(ص) نامه هایی توسط فرستادگان خویش به پادشاهانی که در دوران او فرمانروایی می‏کردند فرستاد و در آن نامه‏ها آنان را به اسلام دعوت فرمود و با مهری که نقش آن «محمد رسول الله» بود آنها را ممهور ساخت.

نامه پیامبر به پادشاه روم

رسول اکرم(ص) دحیه کلبی را با نامه‏ای نزد امپراتور روم فرستاد. در آن نامه آمده بود:

«بسم الله الرحمن الرحیم. نامه‏ای است از محمد فرستاده خدا به هِرقِلْ، بزرگ روم. درود بر پیروان هدایت، من تو را به آیین اسلام دعوت می‏کنم.اسلام آور تا در امان باشی، خداوند به تو دو پاداش می‏دهد، اگر از آیین اسلام رو گردانی، گناه دهقانان نیز بر تو خواهد بود، و ای‏اهل کتاب، ما شما را به یک اصل مشترک دعوت می‏کنیم و آن این‏که غیر خدا را نپرستیم و کسی را همتای او قرار ندهیم و برخی از ما بعضی دیگر را به خدایی نپذیرد، [ای محمد] هرگاه آنان از پذیرش آیین حقّ سر برتافتند، بگو: گواه باشید که ما مسلمانیم».

نامه حضرت به پادشاه ایران

رسول خدا(ص) عبدالله بن حُذافة بن سهم را با نامه‏ای به دربار کسری‏ پسر هرمز شاه ایران فرستاد، در آن نامه چنین آمده بود: «بسم الله الرحمن الرحیم. از محمد فرستاده خدا به کسرای بزرگ ایران. درود بر پیروان هدایت و کسی که به خدا و پیامبر او ایمان آورد و گواهی دهد که جز او خدایی نیست و شریک و همتایی ندارد و محمد بنده و فرستاده اوست. من به دستور الهی تو را به سوی او فرا می‏خوانم، او مرا برای هدایت همه مردم فرستاده تا آنها را از خشم او بیم دهم. و حجت را بر کافران تمام نمایم. اسلام بیاور تا در امان باشی و اگر از آیین اسلام سر برتافتی، گناه مردم مجوس برگردنت خواهد بود».

نامه رسول خدا(ص) به پادشاه حبشه

پیامبر اکرم(ص) نامه‏ای را توسط جعفر بن ابی طالب نزد پادشاه حبشه فرستاد. در نامه حضرت این گونه آمده بود: «بسم الله الرحمن الرحیم. نامه‏ای است از محمد پیامبر خدا به نجاشی زمامدار حبشه. درود بر شما، من خدایی را که جز او معبودی نیست ستایش می‏کنم، خدایی که از عیب و نقص منزه است و بندگان فرمانبردار او از خشم وی در امانند و او بر بندگان ناظر و گواه است. گواهی می‏دهم که عیسی فرزند مریمْ روحی است از جانب خدا و کلمه‏ای است که در رحم مریم پارسا و پاکدامن قرار گرفته است.

خداوند با همان قدرت و نیرویی که آدم را بدون پدر و مادر آفرید، عیسی را نیز بدون پدر به وجود آورد. من تو را به سوی خدای یگانه که شریک ندارد فرا می‏خوانم و از تو می‏خواهم همیشه مطیع و فرمانبردار او باشی و از آیین من پیروی نمایی. ایمان به خدایی آوری که مرا به رسالت خود مبعوث فرمود. هان، من پیامبر خدا هستم و پسر عمویم و جمعی از مسلمان‏ها را نزدت فرستادم ... شما و تمام لشکریان و هوادارانت را به سوی خدای عزیز دعوت می‏کنم. من رسالتم را ابلاغ کردم و پند و اندرز دادم، پند مرا بپذیر، درود بر پیروان هدایت».

و نیز آن حضرت نامه‏هایی به همین مضمون به مقوقس، بزرگ قبطیان و به پادشاه مصر و نصارای نجران و پادشاهان عمان و به همه سران کشورهایی که در آن زمان در همسایگی جزیرة العرب می‏زیستند ارسال داشت.

اطمینان به پیروزی

قابل ملاحظه است نامه‏هایی که رسول اکرم(ص) به سران کشورها فرستاد، در زمانی بود که هنوزتسلط کامل بر جزیرةالعرب پیدا نکرده بود، ولی اطمینان آن حضرت به وعده پیروزی که خدا به او داده بود، و این‏که این اسلام بر تمام ادیان دیگر در زمان او غلبه خواهد یافت، از جمله انگیزه‏هایی بود که حضرت را به انجام این کار وا داشت، و وعده الهی در این آیه شریفه که پس از پیمان صلح حدیبیه نازل گشته تجسّم یافت:

هُوَ الَّذی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بالْهُدی‏ وَدینِ الحَقِّ لِیُظْهِرَهُ عَلَی الدِّینِ کُلِّهِ وَکَفَی‏ باللَّه شَهِیداً؛

او خدایی است که رسول خدا را با هدایت و دین حقّ فرستاد تا آن را بر سایر ادیان پیروز گرداند، هر چند مشرکان خرسند نباشند.
اسلام بر کلیه کشورهایی که پیامبر(ص)، فرستادگان خویش را بدان‏جا اعزام کرد، استیلایافت. مدتی بیش از ده سال بعد از رحلت آن بزرگوار، آیین اسلام بر همه ادیانی که در زمان آن حضرت وجود داشتند غلبه یافت. تردیدی نیست، محقق شدن این وعده الهی از بزرگ‏ترین دلایلی است که قرآن وحی الهی بوده و حضرت محمد(ص) در ادعای نبوت خویش صادق بوده است.